سالیان بس طولانی است، طولانی تر از آن که تصورش را کرد. یعنی بیش از سه هزار سال از آغاز پادشاهی جمشید پسر تهمورث از شاهان افسانه ی افغانستان که در حیطه ی بنام آریانای کهن اولین روز سال شمسی را گرامی می دارند. بزرگداشت از این روز ریشه در باور ها، سنت ها و فرهنگ های گذشتگان ما دارد، گذشتگان که برای ما مدنیت خلق نمود و ما امروز به آن فخر می کنیم و نشانگر قدامت تاریخی این خطه باستانی است در این روز همه مردم به سرور و شادی می پردازند و به دید و بازدید از نزدیکان و آشنایان خویش مبادرت می ورزند، یکدیگر را به آغوش می گیرند و تجدید همبستگی و دوستی می نمایند.

نوروز نشانگر عبور از سردی های روزگار و یخبندان زندگی و پیوستن به ملایمات و گرمی ها است فصل خشن و بی رحم زمستان به پایان می رسد و سبزه ها به روییدن می گیرد و غنچه ها به شگفتن آغاز می کنند در حقیقت فصل رکود و سکوت به پایان می رسد و جوش و خروش زندگی آغاز می گردد طبیعت آغوش می گشاید و مردم را به خود فرا می خواند و توده را به زندگی امید می دهند اما انگار کوردلان تاریخ تحمل آن را ندارند که مردم افغانستان روزهای خوشی داشته باشند و به شادی و مسرت بپردازند بل آنها دایماً در تلاش آن اند تا اشک به گونه ی طفل ما جاری کنند و لبخند را از آنها بدزدند.

از همین رو کمر بسته اند تا هر آنچه که شادی آور است و معرف فرهنگ و تمدن این خطه باستانی است، را با بی رحمی تمام از این دیار بستانند چنانچه چند سال قبل سلسال و شمامه (بزرگترین نماد تاریخی ما) را که نشانگر عظمت فرهنگ و قدامت این سر زمین بودند و در دل کوه قد بر افراشته بودند با غرور تمام عزت و شکیبایی ما را به نمایش می گذاشت و جهان گردان را از سراسر گیتی فرا می خواندند تا از آن ها دیدن نمایند و از غرور آن ها به غرور ملت افغانستان و از قدامت آنها به گذشته پر بار و تمدن ساز این خطه پی ببرند.

همین کور دلان با جابجایی باروت و مواد منفجره در دل آن ها، سلسال و شمامه را به سنگ پاره ها تبدیل کردند و پارچه های آن را به بازار های پیشاور به حراج گذاشتند. با خم نمودن قامت استوار آنها، کمر افغانستان را نیز شکست و برای همیشه افغانستان را سوگوار ساخته و به این سفلگی خود صبغه ی دینی دادند، از دید این تاریک اندیشان و مزدوران آی اس آی، سلسال و شمامه نماد از بت پرستی است و ملت افغانستان از آنرو که مسلمان اند، باید بت ها را از میان بردارند.

امروز نیز پیروان همین خط فکری و کم اندیشان زمان، کمر بسته اند تا یکی دیگر از داشته های فرهنگی ما را نشانه بگیرند، آنها اینبار نیز می خواهند به تحجر و بربریت خود رنگ و بوی دینی داده موانع جدی را فراروی تجلیل از نوروز، خلق نمایند چنانچه با نشر موضوعات، مطالب، بیانیه ها و ... نوروز را نمادی از سنت های آتش پرستی اعلام نموده و مخالف دین اسلام می دانند و از مردم می خواهند که از این روز تجلیل ننمایند و به پیشواز سال نو، با چهره ی بشاش نروند همانند دوران سیاه طالبان که بی شک تاریخ آن را جزء از روز های تباه کن و ویرانگر کشور، درج خویش خواهد نمود.

جشن نوروز ممنوع اعلام گردید در حالی که امروز بصورت آشکار همه می دانند که صف بندی در برابر جشن ملی و تاریخی افغانستان نه حراست از دین و ارزش های آن است بل تلاش است به منظور محو فرهنگ، سنت ها، ارزش ها و هنجار های سرزمین باستانی افغانستان و این تلاش ها نه از سوی علمای دینی کشور، بل از سوی گماشتگان سازمان های استخباراتی پاکستان صورت می گیرند که از آغاز تا اکنون کمر به محو فرهنگ اصیل افغانستان بسته اند و زمانی منازل مسکونی خویش را از غارت آثار باستانی کشور ما، به موزیم تبدیل نموده بود و به آن فخر می فروشید و اکنون نیز می خواهند این روز ملی را از مردم افغانستان بربایند.

به هر رو، مردم افغانستان به استقبال سال نو می روند و همه در این روز دعا می کنند تا خدای عزوجل سال نو را سال نیکو، پر بار و پر برکت، برای مردم افغانستان هدیه نمایند و در این سال ثبات سراسری و صلح دایمی در کشور حاکم گردد. به همین امید یکدیگر را به آغوش می گیرند و سال نو را به یکدیگر مبارک می گویند.

نویسنده هم سال نو را به عموم ملت افغانستان تبریک گفته و سال خوب و خوش، مملو از شادی و موفقیت برای همه آرزو می کند.

نویسنده: جمشید آرش

>>>   نوروز باستانی این نشانه تمدن و فرهنگ فارسی به همه مبارک باد سال پر ازخوشی و کامیابی برای همه کسانی که این روز را جشن میگیرند

>>>   Shafiqullah Shafiq
استقبال حکیم سنائی و مولوی بلخی از نوروز!
حالا پرسش این‌جا است، آیا میزان فهم دینی این تازه به دوران رسیده‌گی‌ها بیشتر از حکیم سنایی، مولانا بلخی و سایر اهل معرفت اسلامی است؟
نه همه می‌دانیم که مولوی شدن و سنایی شدن کار آسانی نیست. ولی بایست اذعان کرد، ما در رقابت میان اعراب و ایران، آگاه و ناخودآگاه به نفع اعراب وهابی شرکت می‌کنیم و با روایت‌های تندروانه از دین بسترهای اجتماعی را برای تفکر طالبانی و داعشی هموار می‌سازیم که آن‌ها بیایند، هم به فرق ما بکوبند وهم به‌صورت فرهنگ و تاریخ ما.
گرنه دین خداوند رحیم و رحمان چرا این‌قدر نا مهربان شود که از خوشی‌های آدمیان انتقام بگیرد، و با جشنواره‌ی که منشاء طبیعی دارد و پیش از ظهور و بعد از ظهور اسلام در منطقه‌ی ما بزرگداشت شده است، و اکنون گرامی‌داشت آن به‌عنوان روز اول سال، جشن طبیعت و یک ارزش تاریخی و جهانی هیچ‌ صدمه‌ی به ایمان ما نمی‌زند، ما همه مسلمانیم!
مفهوم این سخن را تنها مغزهای درک می‌تواند که حاضر نیستند سرباز رضا کار برای پروژه طالبانی و داعشی شوند.
حضرت حکیم سنایی غزنوی
با تابش زلف و رخت ای ماه دل افروز
از شام تو قدر آید از صبح تو نوروز
از جنبش موی تو برآید دو گل از مشک
و ز تابش روی تو برآید دو شب از روز

حضرت مولانای بلخ
اندر دل من مها دل‌ افروز تویی
یاران هستند و لیک دلسوز تویی
شادند جهانیان به نوروز و به عید
عید من و نوروز من امروز تویی

حضرت سعدی
برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز

حضرت حافظ
ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
نوروز تان خجسته و گرامی باد، هموطن عزیز!

>>>   چرا ایمان ما را صدمه بزند؟
شما به یاد دارید با همین رویکرد بت های بامیان را نابود کردند و گفتند حالا ما مسلمان هستیم این میراث بودایی ها است، ما نمی خواهیم در سرزمین ما آثار بودایی وجود داشته باشد.
ازاین‌روی مخالفت با نوروز نیز خیلی شبیه درهم کوبیدن بت های بامیان است، اینها فرادی دیگر زبان‌های ما را حرام می پندارند و عربی سخن گفتن را اجباری می کنند.
در این شک نداشته باشید که این همه پروژه های عجم ستیزی به منظور هموار سازی بسترهای اجتماعی برای خلافت داعشی و طالبانی است .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است