سیک و هندوباوران افغانستان که همواره در ناملایمت ها زیسته اند با لغو جشن هولی برای همراهی با قربانیان انتحاری های اخیر، بار دیگر یادآور شدند که انسانیت فراتر از هر دین و باروی می باشد که گم شده این روزهای ما است | ||||
تاریخ انتشار: ۱۰:۵۴ ۱۳۹۵/۱۲/۲۷ | کد خبر: 130557 | منبع: | پرینت |
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،همزیستی و مسالمت، مدت هاست از این سرزمین رخت بربسته و جای آن را اختلاف و خشونت گرفته و چه جان هایی قربانی تعصب نشد و چه خانه های که در کینه ویران شد اما عده ای اقلیت در همین سرزمین و در روزهای خبرهای ناگوار، از همراه بودن گفتن و واژه هم وطن را معنا کردند.
شورای سیک ها و هندوباوران افغانستان به پاس احترام به خون قربانیان و همدردی با بازماندگان رویدادهای اخیر، جشن "هولی" خود را لغو کرده اند، این جشن یکی از مهم ترین جشن های هندوها است که با پاشیدن رنگ ها و رقص به استقبال بهار می روند.
این سرزمین باستانی قرن ها، گذرگاه اقوام و میزبانی برای مذاهب مختلف بوده است و این همنشینی باعث شد تا دیگر ملیت ها در کنار مردم افغانستان زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند اما برخی کج فهمی ها و تعصبات، زندگی را بر اقلیت های مذهبی دشوار کرده است.
سیک ها و هندوها که از سال های دور در افغانستان زندگی کرده اند و جمعیتی خود را قبل از جنگ های داخلی دو میلیون می دانند، اکنون تنها نزدیک به 4000 تن از آنان در افغانستان به ویژه کابل و جلال آباد زندگی می کنند.
اقلیت های مذهبی سیک و هندو که همواره منش زندگی شان بر اساس مسالمت بوده و با وجود ناحقی های حکومت و گاه مردمی که به دلیل ناآگاهی و تعصب، آنان را مورد آزار و اذیت قرار می دهند، بردبارانه در برابر تحقیرها و تعارض ها زندگی کرده اند و هرچند این افراد به مانند تمامی مردم افغانستان رنج جنگ و ویرانی را چشیده اند.
به دلیل تفاوت در مذهب و سبک زندگی، آنان همواره مورد تحقیر، قصب زمین و از دست دادن منابع درآمد مواجه می شوند و حتی گاه اجساد مردگانشان مورد بی احترامی قرار می گیرد.
همراهی این اقلیت های مذهبی با رویدادهای اخیر افغانستان در حالی است که در شش ماه سال گذشته، نزدیک به 6 تن از شهروندان اهل هنود و سیک در وقایع جنایی کشته و زخمی شده اند و در آخرین مورد "لالا دلسوز، نماینده مجلس" در ولایت قندوز ترور شد.
با تمامی نامهربانی و بی عدالتی ها بر هموطنان سیک و هندو که پس از شروع جنگ های داخلی شدت گرفت و با وجود قوانین در حکومت جدید اما همچنان در محرومیت به سر می برند، این اقدام بار دیگر یادآور شد که هم زیستی تنها راه مقابله با اختلاف و خشونت است و مذهب و قومیت نمی تواند سدی برای همراهی باشد.
اگر چه افغانستان در چهاردهه گذشته با وجود جنگ و ناامنی ها تبدیل به کشوری جنگ زده با آسیب های غیرقابل جبران شده و بر مردم آثار خشونت را بر جای گذاشته است اما پیروان سیک و هندو همچنان سعی می کنند با وجود ناملایمت ها و با احترام به اعتقادات و باورهای مذهبی دیگران، مسالمت آمیز زندگی کنند.
سیک ها و هندوها در پیامی این گونه همراه روزهای بد و خوب افغانستان هستند : "انسانیت زنده است و وابسته به دین و باورها نیست" که باید سرلوحه زندگی فرد فرد جامعه افغانستان شود تا بتوان از این جنگِ همه گیر و کینه های ریشه ای، گذر کنیم و به ثبات و امنیت برسیم.
انسانیتی که سال هاست در آتش نفاق نابود می شود، می تواند بار دیگر در همزیستی و درک تفاوت ها جان گیرد و این سرزمین به مانند روزگار باستان، شکوفا در پیشرفت و صلح جویی شود.
کد (18)
>>> اهل هنود و سیک کشور ما همیشه انسان های صلح طلب و دارای اخلاق اجتماعی شایسته و پسندیده بوده اند و به هیچ کس ضرر شان نمی رسد. این ما مسلمان نما ها ایم که نه انسان از شر ما به امان است نه حیوان. هر موجود خدا از دست ما آزار می بیند و اذیت می شود. اما زمانی که به حق خود ما ظلم شود، فغان ما به آسمان ها میرسد.
>>> آقای نویسنده هندوباوران چه معنی دارد. ایشان اهل هنود هستند. پیش از آمدن ملا ربانی ایشان مثل همه مردم عادی بسر میبردند.
>>> هندو های افغان مثل همه افغانها شریک خوشی و غم ملت خود بودند.با کمال تاسف در دوره ملا ربانی چور چپاول و بی عرت شدند.
>>> آیا میدانید که سرخ پوستان امریکا باشندگان اصلی قاره امریکا بودند؟
آیا میدانید که ابروجینی ها باشندگان اصلی آسترالیا بودند؟
اهل هنود نیز باشندگان اصلی افغانستان و همین کابل بودند و بنام کابل شاهان یاد میشدند و نام پادشاهان شان بنام زنبیلک شاه و زنبورک شاه بود.
در اثر حمله اعراب، یک تعداد زیادشان کشته شدند، یک تعداد زیاد شان فرار شدند و باقیمانده آنها بزور توسط عرب ها مسلمان گردانده شدند.
بنأ در رگ های شما هنوز هم خون پدرکلان های شما یعنی زنبورک شاه و زنبیلک شاه جریان دارد.
رام،رام، سب کی هی.
جلندر سنگه از جوی شیر کابل.
>>> جلندر سنگه از جوی شیر:
بله درست فرمودید، نه تنها کابل بلکه قلمرو هندو ها تا بامیان ادامه داشت، نام مرکز پغمان هنوز هم به نام هندی مسما است، (چندل بایی)،و نیز دو حوض خاصی که در پغمان است، و هم چنان شکر دره که اصل آو بوده(شنکر دره) این جا نیز از محلات سکنه هندو ها بوده. پس هندو ها حق دارند که بر ما تعرض کنند و خواهان محلات مسکونی شان شوند. اگر نفوس شان زیاد شود ممکن این کار را هم کنند
>>> خیر خوب است یک تعداد از مسلمانها هم هندو شوند که جمعیت ایشان زیاد شود و زیبایی کارشان بیشتر رونما شود.
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است