در حالیکه دو سال به‌ پایان عمر حکومت وحدت ملی باقی مانده است، بازی قدرت در کابل جالب‌ تر می‌ شود.

نیروهای امنیتی پس از مشاجره لفظی دیروز رییس و معاون اول، خانه دوستم را محاصره کرده‌ اند. حقیقت این است که «حکومت وحدت ملی» به‌ معنای واقعی کلمه، حکومت نشد و در دو سال آینده هم نخواهد شد. حکومتی که مولود یک انتخابات پرچالش و جنجالی بود، بیشترین توان و انرژِی آن صرف کشمکش‌ ها و زد و بندهای سیاسی به‌ هدر رفت.

بی‌ تردید در دو سال باقی‌ مانده، دغدغه‌ اصلی، انتخابات ریاست‌ جمهوری سال 1397 خواهد بود و ممکن است این کشمکش‌ ها رنگ‌ و بوی خشن‌ تری به‌ خود بگیرد. تمامی اقدامات پس از این، سیاسی و خوراک انتخاباتی خواهد داشت. انتخابات پیش‌ رو احتمالا یکی از جنجالی‌ ترین و پر نزاع‌ ترین انتخابات باشد. «زمستانی که نیکوست، از بهارش پیداست».

لشکر کشی رییس و معاون اول در برابر هم، نشانی از یک آینده‌ پر تنش توام با خشونت دارد. راه‌ حل جلوگیری از بحران‌ های انتخاباتی انتخابات ریاست‌ جمهوری پیش‌ رو، فقط تغییر ساختار نظام، کاستن از اهمیت انتخابات و تمرکز زدایی از قدرت است. اگر در دو سال آینده، این امر مهم تحقق نیابد، انتخابات پیش‌ رو و نتایج آن، می‌ تواند گروه‌ های سیاسی را تا سطح برخوردهای مسلحانه به‌ مقابل هم بکشاند.

حسیب معترف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است