طرح: «دیپلماسی برای قطع حملات موشکی از ساحات تحت قیومیت پاکستان بر خاک افغانستان در ماورای دیورند»
هدف: تامین امنیت در ماورای دیورند و احترام تمامیت ارضی دولت‌ های شامل بر بنیاد حقوق و روابط بین‌ الدول.
منابع: بند نخست ماده 1، بند نخست و دوم ماده 33، بند دوم و سوم ماده 36 منشور سازمان ملل متحد، ماده 34، 35، 36 دیوان بین‌ المللی عدالت، ماده پنجم قانون اساسی افغانستان، قطع‌ نامه شماره 1386 شورای امنیت سازمان ملل متحد.

طرح از ملک ستیز متخصص حقوق و مناسبات بین‌ الملل
مقدمه: روابط بین‌ الملل، حملات نظامی بر حریم دولت‌ ها را، خطیرترین نوع تخطی از حقوق بین‌ الملل می‌ شمارد. دولت پاکستان به‌ صورت دوامدار از اراضی تحت قیمومیت خویش در ماورای دیورند، اراضی دولت افغانستان را مورد حملات موشکی و توپ‌ خانه‌ ای قرار داده که قربانیان بی شماری را از شهروندان غیر نظامی در پی داشته است.

چون هر دو دولت عضو سازمان ملل متحد هستند، بنابراین رویه‌ های قبول‌ شده سازمان ملل متحد برای حل این دشواری مرزی قابل تطبیق می‌ باشد. از این‌ رو مکانیزم‌ های قبول‌ شده بین‌ الملل برای کاهش مداخلات نظامی دولت‌ ها و تامین امنیت جهانی پیش‌ بینی شده است. این طرح یکی از این مکانیزم‌ ها را که بر بنیاد دیپلماسی فعال متکی است برگزیده است.

این طرح از سه مرحله تشکیل شده است:
مرحله نخست ایجاد گروه کاری پژوهشی (Analytical Task Force):
گروه کاری پژوهشی که از هفت تن متخصصین حقوق و مناسبات بین‌ المللی شکل می‌ گیرد وظیفه دارد تا:

1. عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی حملات راکتی پاکستان را آسیب‌ شناسی نماید.
2. تحلیل حقوقی (Legal analyse) بر بنیاد حقوق بین‌ الدول بر پیامد‌ها و خسارات این حملات را طرح‌ ریزی نماید.
3. جایگاه و نقش دولت‌ های زیربط و تاثیرگذار (Stakeholders analyse) را بر عوامل این معضله شناسایی نماید.
4. وزارت خارجه زمینه گفت‌ و شنود حرفه‌ ای گروه کاری را با نهادهای جهانی و متخصصین بین‌ المللی راه اندازی نماید. در این زمینه ماموریت‌ های سیاسی افغانستان در نیویارک، ژینو، ویانا و بروکسل نقش سازنده‌ ای می‌ توانند ایفا نمایند.
5. طرح اجندای سازنده برای راه اندازی کنفرانس منطقه‌ ای برای «تامین امنیت در ماورای دیورند».

مرحله دوم:
کنفرانس منطقه‌ ای تحت نام «تامین امنیت در ماورای دیورند».
محل تدویر کنفرانس شهر بنکاک پایتخت کشور شاهی تایلند. (این شهر برای همه دولت‌ ها و نهادهای بین‌ الملل، بی‌ طرف و حرفه‌ ای، قابل قبول و دسترس است).

ریاست کنفرانس را یکی از شخصیت‌ های معروف و بی‌ طرف دنیا به‌ عهده گیرد. رییس جمهور افغانستان آقای کوفی عنان سرمنشی سابق سازمان ملل یا بانو په‌ لی کمیشنر (پیشین)، عالی حقوق بشر یا کارل بیلت نخست‌ وزیر پیشین کشور شاهی سویدن را به این ماموریت خطیر دعوت نمایند. که به باورم آنها این پیشنهاد را رد نخواهند کرد.

این کنفرانس بر بنیاد تحلیل و پژوهش(Analytical Task Force) دستور کار خود را تعیین می‌ کند. شرکت کنندگان کنفرانس از سه بخش شکل می‌ گیرند:

1. نمایندگان رسمی دولت‌ های ذی‌ ربط و تاثیرگذار: جمهوری مردم چین، ایالات متحده آمریکا، جمهوری فدراتیف روسیه، جمهوری هند، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ایران، پاکستان و افغانستان.
2. نمایندگان نهاد های بین‌ الملل (به‌ ویژه نهادهای تخصصی که برای منازعه‌ زدایی نقش کلیدی دارند).
3. نهادهای ناظر: سازمان ملل متحد (یوناما)، اتحادیه اروپا (سازمان همکاری و امنیت اتحادیه‌ اروپا) پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) صلیب احمر بین‌ المللی و کمیته‌ های بی‌ طرف نظارتی دولتین

پیامد کنفرانس:
در حاشیه کنفرانس، اعضای (Analytical Task Force) روی طرح قطع‌ نامه و اعلامیه کنفرانس کار کرده و وزارت امور خارجه دیپلماسی فعالی را با هیات‌ های شرکت‌ کننده در کنفرانس راه‌ اندازی می‌ نماید. قطع‌ نامه بر بنیاد اصول قبول‌ شده روابط بین‌ الملل تهیه می‌ شود تا منافع هر دو دولت در ماورای دیورند را احترام می‌ گذارد.
قطع‌ نامه به اکثریت یا اتفاق آرا تصویب و برای لابی‌ گری به دولت‌ های عضو کنفرانس سپرده می‌ شود.

مرحله سوم:
قطع‌ نامه کنفرانس که مشروعیت منطقه‌ ای دارد توسط دولت افغانستان، به‌ همکاری دفتر معاونت سازمان ملل در افغانستان و دفتر نمایندگی ویژه اتحادیه اروپا در افغانستان به شورای امنیت سازمان ملل متحد سپرده می‌ شود. دولت افغانستان در پرتو قوانین قبول شده بین‌ الدول و فصل دوم منشور سازمان ملل متحد با اعضای دایمی و غیر دایمی شورای امنیت سازمان ملل متحد لابی‌ گری را سازمان می‌ دهند.

پیامد مراجعه به‌ شورای امنیت بر بنیاد مشروعیت منطقه‌ ای:
نخست: چون این طرح مشروعیت منطقه ای داشته و برای تامین امنیت منطقه‌ ای بر بنیاد منشور سازمان ملل متحد و آیین‌ نامه شورای امنیت طرح شده است، حمایت شورای امنیت را جلب می‌ کند. در صورت جلب حمایت قطعی (Consensus) شورای امنیت دست به طرح تصویب قطع‌ نامه می‌ زند که به نفع ثبات و امنیت منطقه است.

دوم: شورای امنیت می‌ تواند به دولت‌ های درگیر سفارش‌ نامه(Recommendations) تصویب کند. هرچند قدرت حقوقی سفارش‌ نامه در سطح قطع‌ نامه نیست، اما به صورت قطع ابزار خوبی برای تعاملات بین‌ المللی و سیاست خارجی افغانستان است.

در هر دو صورت دولت افغانستان مکانیزم قبول‌ شده بین‌ المللی برای جلوگیری از حملات موشکی پاکستان به خاک افغانستان را طرح و به تصویب سازمان ملل متحد می‌ رساند که دستاورد بزرگی برای سیاست خارجی افغانستان خواهد بود. در صورت تطبیق این طرح، شورای امنیت سازمان ملل متحد با استفاده از مشروعیت بین‌ المللی، نهاد نظارتی را بر امنیت ماورای دیورند مامور خواهد کرد که به‌ صورت جدی قطع حملات موشکی را در پی خواهد داشت.

یادداشت:
نخست: من حاضر به‌ هرگونه همکاری برای بازگشایی، توضیحات بیشتر و تطبیق این طرح هستم. من در هر سه مرحله حاضرم تا روند دیپلماسی این طرح را هماهنگ سازم.

دوم: این طرح نیاز به اراده سیاسی از سوی رییس جمهور و رییس اجرایی دارد. تطبیق این طرح دستاورد بزرگی برای سیاست خارجی و امنیت ملی ما به‌ بار می‌ آورد.

سوم: من تنها به نقد اکتفا نکرده و طرح ارایه کرده ام. اگر این طرح قبول نمی‌ شود، انتظار دارم تا پاسخ روشنی در این زمینه ارایه شود.

چهارم: این طرح به آقای نادر نادری مشاور ارشد رییس جمهور، آقای مجیب‌ الرحمن رحیمی سخنگوی رییس اجرایی، مشاورین ارشد یوناما، مشاور نماینده ویژه اتحادیه اروپا در افغانستان، رییس بخش دیپلماسی ناتو در افغانستان فرستاده شده است.

پنجم: این طرح برای شفافیت در رسانه های اجتماعی گذاشته شده است.

ملک ستیز

>>>   این وزارتی که به نام ( اقوام و قبایل) دارد چه را میتواند افتخار دانایی خود قلمداد کند...؟ ( اقوام و قبایل؟) یعنی کدام قوم و کدام قبیله... مگر همه مردم این سرزمین اش افغان نیستند؟ این اقوام و این قبایل به کدام سرزمین کدام تاریخ و کدام دین و مذهب رایطه ای جغرافیایی دارند؟ باید این اقا بشرمد که وزیر اقوام و قبایل است. این وزارت نام ننگین دوران نادر غدار و مشاورین انگلیسی اوست...

>>>   اگر ریس جمهور چنین شکایتی را مطابق نوشته یاد شده اقای ملک ستیز از راکت اندازی ها و حملات توپخانه ای پاکستان به سازمان ملل متحد رسما شکایت نکند بیقین که در پشت پرده چیز های دیگری پنهان است که مردم نمیدانند .

>>>   داودزي
كانديد و مهره اصلي كرزي
كانديد حراست و ثبات
كانديد ده ها گروه بي نفوس و شكست خورده ديگر در انتخابات اينده
پاكستان را اخطار ميدهد
يك گپ خنده آور در صورتيكه حقيقت پاكستان ستيزي اش را همه مثل افتاب ميدانند و همين شخص در دوران وزارت اش شمال را لانه پاكستاني ها ساخت

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است