اشرف غنی: او عبدالله سید پیر گیلانی مُرد، تو کی بخیر میری که از دستت خلاص شوم؟

داکتر عبدالله: همینجی ام نمی مانی؛ خودت می فامی که بی تو هیچ جای نمی روم؛ حتی به جهنم

کریم خلیلی: رییس صایب آستا گپ بزنین که سید پیر آغا پس نیایه شورای صلح...

اشرف غنی: بلا ده پسش؛ باش که کرزی؛ عطا مامده گپ نته...

کرزی: عطا مامد خان! ولا همرای اشرف غنی ناق رفتی، می آمدی همرای مه کارکت جور بود؛ بعد از مراسم گپ می زنیم.

عطا محمد نور: همرای تو؟! ناق نگو، همی حسابای سویس خو بند شد تو چی کدی برای مه؟...کرزی صیب دلم است چند روز زیادتر از دستت زنده باشم، بعد از مراسم کار زیاد دارم، وقت داشتم همرای اشرف غنی کرمبول می زنم.

محمد محقق: قانوی صایب یک سوال فقهی... راس می گه پیر گیلانی مرده؟

یونس قانونی: نمی فامم پشت پرده چی گپاس؟ ای موضوعات به رشته کاری مه نمی خوره؛ استاد سیاف بهتر می فامن..

استاد سیاف: خداوند نیم سانت زیر کمر ما را شکست، پیر گیلانی هنوز نوجوان بود، حیف شد که مُرد، ولی مجاهدین نمی مانند، دگه تحمل تمام شد.. خداوند پیر ما را بیامرزد

سید حامد گیلانی: من گریه ام می آید ولی نمی دانم شما را که می بینم چرا خنده ام می گیرد...

صبغت الله مجددی: او بیادرا؛ به همی پیسبوکی ها بگویین ایقه ده مورد وقت مردن مه تفصره نکنن؛ جای شما را خو تنگ نکدم؛ خداوند عظیم الشان خودش عمر طولانی داده و گفته برو و تا زور به کمرت اس زنده باش.. خدا شما را بشرمانه، الهی روی سیاه شوین که این تفصره ها کار آی اس آی پاکستان و همی جونمرگی ها است. ده غضب خدا شوند که نمی مانند یک پنجاه سال دیگه هم عمر کنم...

مهدی ثاقب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است