اجازه ندادیم مدرسه بروند چون کارت آمایش نداشتند، اجازه ندادیم سرچهار راه های کرج دستفروشی کنند چون غیرقانونی بودند و تهدیدشان کردیم ردمرز می شوند.
آنها به گاراژی رفتند و زباله گرد شدند تا از چشم ماموران ما مخفی شوند و کسی آنها را اخراج نکند، احد و صمد دو کودک افغانستانی دور از چشم مردم زباله گردی کردند و در آتش سوختند.
لعنت به کارت آمایش، لعنت به زباله گردی، لعنت به ردمرز شدن و اصلا لعنت به هرچه مرز...

احمد و صمد بهرامی دو برادر 7 و 8 ساله افغانستانی که با انجام کار اجباری سهم عمده‌ای در تامین مایحتاج خانواده داشتند، در حریق گاراژ محل جمع آوری ضایعات غنی آباد یافت آباد تهران که در آن کار می کردند زنده زنده سوختند و فریادشان را کسی توان یاری نبود.

پدر این دو کودک تجربه پنج بار ترک ناموفق اعتیاد را در دو سال گذشته داشته است و مادرشان در زمان وقوع حادثه در کمپ ترک اعتیاد بوده است
علی رغم مشخص شدن اعتیاد والدین و عدم صلاحیت آن ها در نگهداری بچه ها، بهزیستی احد و صمد را به پدر تحویل می دهد.

هیچ یک از دو کودک شناسنامه، کارت اقامت یا گذرنامه نداشتند به همین دلیل از تحصیل محروم بودند.
پدر و مادر نیز به دلیل اعتیاد و بسیاری مشکلات دیگر از گرفتن کارت آمایش سر باز زدند
رفتن کودکان به مدرسه، می‌توانست به آنها فرصت دهد کودکی کنند، اما عدم ارایه‌ی کارت هویت و هزینه های تحصیل باعث شد این حق از این کودکان دریغ شود.
احد و صمد در چهارراه های شهر کرج کار می کردند؛ اما با ورود بهزیستی به زندگی این دو برادر و تهدید به رد مرز کردن، پدر که از این مساله واهمه داشت محل کار کودکان را تغییر می دهد و آنها را به یک گاراژ جمع آوری ضایعات که خود نیز در آن جا کار می کند، می برد. به این طریق، کودکان زباله گرد می شوند و اینبار در جایی ناامن و به دور از چشم مردم به کار خود ادامه می دهند.

بعد از اینکه اجساد به بیمارستان منتقل داده می شود، بیمارستان به دلیل نداشتن اوراق هویت کودکان از تحویل پیکر آنان امتناع می کند. پدر نیز هیچگونه اوراق هویتی نداشته و ازدواج وی ثبت نشده است. بنابراین یکی از اقوام احد و صمد پیگیر امور اداری تحویل اجساد می شود و پس از چند روز اجازه دفن کودکان گرفته می شود. گفته می شود کودکان با کمال تاسف در بیابانی خارج از محدوده امامزاده و نزدیک به آن در خاک آرام گرفته اند.

احد و صمد رفتند تا با رفتن شان ما را از خواب غفلت بیدار کنند. دیگر کار از کار گذشته؛ اما احدها و صمدها بسیارند مانند جاوید دوست این دو برادر که روز حادثه همراهشان بود اما جدا شدن او از بچه ها برای خرید خوراکی او را از این مهلکه نجات داد.
هزاران جاوید و احد و صمد شب و روز در این دیار زباله گردی می کنند و انسانیت همچنان رنگ می بازد.

ژیلا بنی یعقوب (خبرنگار ایرانی)

>>>   این موضوع در رسانه های ایرانی انعکاس وسیعی داشت و از دیدی انساندوستانه خبرنگاران ایرانی به آن پرداختند
جالب است جستجو کنید و در رسانه های ایرانی بخوانید
شیما از تهران

>>>   متاسفانه تاجیکها از راه کودکانشان کسب درامد می کنند.
ودر بین مهاجران در ایران تاجیکها کودکانشان را به فال فروشی وگدایی و اشغالگردی وادار میکنند.

>>>   جای تاسف و شرم است برای کسانیکه در اریکه قدرت نشسته اند
فضلی

>>>   من به عنوان یک ایرانی اولا پیش وجدان خودم شرمنده ام که همزبانان ما که به ما پناه اوردند به این سرنوشت دچار شدند. وظیفه مردم و حکومت ماست که از همزبانان خودمان حمایت کنیم اما این وظیفه را به خوبی انجام نمیدهیم ثانیا تلاش میکنم که به سهم خودم از نظر روحی و عملی به سایر مهاجران کمک کنم و این وضعیت را اصلاح کنم
اما این موضوع را هم باید بگم که مقصر اول در این وضعیت این دو طفل معصوم پدر و مادرشان هستند که مسئولیت خودشان را برابر فرزندانشان انجام ندادند.
هر مردی که ازدواج میکند و صاحب فرزند میشود وظیفه دارد برای کسب رزق حلال و رفاه حال خانواده اش تلاش کند
بعد از پدر و مادر این حکومت ها هستند که باید شرایط را برای خانواده های اسیب پذیر هموار کنند.

>>>   نظر دهنده دوم هرکسی که هستی حتی نام انسان ماندن برتو دور از منطق است تعصب جاهلیت تورا انقدر کور وکر وبی عقل ساخته که حتی عواطف انسانی ونوع دوستی ترا هم گرفته واز حیوان هم بدتر شده ای این از ظلم وستم شما ددمنشان وامثال شما است که مردم افغانستان اواره وبی چاره شده وبه کشورهای پلید چون ایران وپاکستان مهاجرت نموده وحالا به چنین سرنوشتی دچارگردیده اند به قول سعدی:
توکه زغم دیگران بی غمی
نشاید که نهند نامت ادمی

>>>   قانون جدید ایران اجازه تحصیل به کودکان افغان که کارت اقامت قانونی ندارند را داده است پس این کودکان می توانستتد در ایرات تحصیل کنند اما این پدر آنها بوده که اجازه تحصیل به انها نداده چون کار اونها رو میخواسته

>>>   خیلی دردناکه...
ایرانی

>>>   دلم تكه تكه شد به اين فرشته ها.

>>>   سه برادر از يك خانواده كه مصروف خدمت در يك پوست امنيتى در ولسوالى ميوند ولايت قندهار بودند، يكجا شهيد شده اند.
گفته ميشود دولت هيچ همكارى در انتقال شهدا به كابل نكرده است!
روح شان شاد و بهشت برين منزل شان باد!
نوت: فقط يك وزير دفاعى كه بسيار مريض بايد باشد سه برادر را يكجا در يك خط جنگ ميفرستد!
يكبار ديگر به تمام مردم مى گويم كه جگر گوشه هايتان را براى دفاع از يك حكومت كه از بالا تا پايين توسط دزد ها و مريض هاى روانى اداره ميشود نفرستيد. دفاع از حكومت فاشيستى و جنايت كار به منزله خود كشى است!

>>>   خیلی دردناکه وبه کسانیکه در اریکه قدرت نشسته اند ودر موترهای شش متره گشت وگذار میکنند شرم است که هموطنان شان از دست ظلم شان از وطن فرار میکنند وهتی جان شان را از دست میدهد
شرماور است برای ریس جمهور وریس اجراییه

>>>   قطعا سوختن دو كودك با هر قوم و نژادي ناراحت كننده است ولي نبايد فراموش كرد كه بايد به قانون كشورها هم احترام گذاشت . هركشوري براي تامين امنيت شهروندانش قوانيني را وضع مي كند و بايد به آن قوانين عمل كرد.

>>>   مقصر اصلی این واقعه پدر و مادر معتاد و بی مسوولیت آنهاست...

>>>   دست دردست هم وطن را بسازیم تا دچار چنین مشکلاتی نشویم ایا این حق ماست اززندگی بدرستی که حق ما نیست پس چرا چنین هستیم به خود بیندیشیم واز حالا شروع کنیم.ای وطن می سازمت اما همه با هم نه یکنفر

>>>   تسلیت به جامعه افغانستان و ایران و به کودکان کار . این حوادث ناگوار دل آدم را به درد می آورد.
از ایران

>>>   اصلا بگو لعنت به این انسانیتی که ما آدم ها داریم که فقط هیکل مان انسانی هست در حالی که در باطن از هر حیوانی پست تریم ولی خوب افغانی جماعت از همه طرف رنج بکشد از همسایه از خویش از دولت خود از دولت بیگانه و خلاصه سنگ همیشه به پای لنگ هست.
سعیدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است