مشکلی که جامعه جهانی و مردم از آن رنج می برند، تقویت دمکراسی و برگزاری انتخابات است و اگر آنها این کار را بدرستی انجام ندهند مردم را از شراکت در حاکمیت محروم کرده اند و هر که این جفا را در حق مردم انجام دهد در تاریخ کشور نامش به عنوان خائن ملی می ماند.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)،زکریا زکریا عضو مجلس نمایندگان در برنامه "نگرش" درخصوص انتخابات آینده گفت: ابزار انتخاباتی از نظر مردم زیرسوال است و انتخابات با کارت های سابق باطل است. چون همین کارت ها وسیله ی ابطال آرای مردم شده بود و انجام دوباره آن یک پروسه باطل است. باید کارت ها تغییر کند و سیستم های انتخاباتی دیگری که دنیا روی دست گرفته است و دشواری هم ندارد در کشور اجرا گردد.

زکریا، درخصوص اینکه اراده آنچنانی برای برگزاری انتخابات شفاف وجود ندارد می گوید: شک مردم به جا است، چراکه تا کنون فقط کمیشنران انتخاب شده اند و اینکه توان مدیریتی شان در کدام جهت رشد می کند، لایحه وظیفه شان چیست، اصول رفتار داخلی شان مناسب است که بتوانیم آنها را کمیشنران افغانستان بدانیم و خیلی مسایل دیگر هنوز روشن نیست.

عضو مجلس نمایندگان، درباره این مساله که وقتی معیار گزینش کمیشنران ملی نبوده و درحقیقت کسانی انتخاب شده اند که با بزرگ قوم در ارتباطند و نماینده تمام آن قوم نیستند، چطور می توان از آنها انتظار کار ملی داشت می گوید:این مشکل در افغانستان وجود دارد و تمام بخش های حکومت داری با تناسب قومی تقسیم شده و این واقعا نگران کننده است. وقتی گام های عملی به سمت ملت شدن بر می داریم شاید امروز زیر نام مصلحت بحران جدی ایجاد نکند اما درآینده به عنوان یک ملت واحد مشکل ایجاد می کند.

وی می افزاید: باید ارزش ها را شناسایی کنیم و معیار تنها شایسته سالاری باشد و هرکس که بتواند در پروسه تغییر که هدف اصلی این کشور است گامی بردارد، جلو بیاید. روش های کهنه حکومت داری مانع تغییر است و با ابزار قدیمی نمی توان این تغییرات را بوجود آورد.

کد (26)

>>>   Saboor Raheel
عزیز دل برادر،
گندی که به نام حکومت وحدت ملی زده شد، محصول گنده بازی، بی برنامگی و ناکارایی تمامی کسانیست که در آن شریک بودند.
حالا در پلۀ یکی نشستن و علیه دیگری نوشتن و شعار دادن، نه تنها کار درست و برحقی نیست بلکه آتش نفاق را در سنگری چاق کردن است که خود را وارث آن می دانید.

از روی عقده های شخصی و منطقوی به مسایل دیدن سبب می شود که شیادان سیاسی از همین عقده ها برای تان طعمه ساخته شکارتان کنند و در اختیار خودشان قرار تان بدهند. اگر خواست شخصی سبب موضعگیری سیاسی شود و روی آن نام خدمت و موضعگیری جمعی گذاشته شود، دنائتش کمتر از دنائت هیچ سیاستمدار شیاد نیست.

در این عصر و با اسناد و مدارک تحصیلی بالا و بلند چنین لوده شدن و کلینر این یا آن شخصیت که خودشان همه کاره اند و دنیا در جیب شان است، شدن و روز تاشام شعارهای "بروبخیر" و به "پیش سرودن"، ننگ است، ننگ!

هیچ آدم عاقلی امور زندگی خود و مردمش را بدون تضمین مادی و تنها به اعتبار وعده سرخرمن و یا به خاطر چهرۀ خندان و مهمان نوازی و خوشگویی به کسی نمی سپارد. نشنیده اید که می گویند، "بدترین بیروکرات بیروکرات خوش برخورد است"؟ یک بار از خود بپرسید که اگر همین آدم مدعی خدمت آنچه می گوید نکند، باز چی؟ یک بار از خود بپرس که اگر این آدم مرد، باز چی؟ در نبود این آدم شما چه چیزی در دست می داشته باشید؟ شاید آن وقت بروید و مرید فرزندش شوید؟ در این زمانه و عهد و در کار سیاست با قاعده مرید و مراد عمل کردن، دیوانگی محض است.

به خود آیید، ای کسانی که داعیۀ رهایی یک قوم و یک ملت و کشور را به سر دارید!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است