1-اولین باری که در تاریخ خواندم که چگونه دولت وقت از مردم مناطق مرکزی مالیات سنگین می گرفته است با مادرم صحبت کردم. شرح این مالیات در کتاب های تاریخ آمده است. ولی به عنوان یک مثال عینی، پدر یکی از دوستان نزدیکم بعد از محاسبه و دقت، برای فرار از مالیات سنگین از سوی دولت، حاضر شده زمین زراعتی قابل توجه اش را در مقابل چند سیر روغن و قروت فروخته و خودش منطقه را رها کرده و در مناطق دیگری که ظاهرا از دسترس حکومت دورتر بوده به دهقانی روی آورد.

2-جالب است که مادرم به یاد دارد که این مالیات چگونه از مردم گرفته می شد و اثرات سنگین اقتصادی آن چگونه بود. سوالی که من از مادرم پرسیدم این بود که چرا مردم حاضر می شدند که مالیات بدهند. جوابش خیلی جالب بود. مادرم گفت که آن زمان تعدادی از مردم اینگونه تبلیغ می کردند (و تعدادی هم باورد داشتند) که حق پادشاه و حق خدا یکی است و کسی که حق پادشاه را ندهد در حقیقت حق خدا را نداده است.

3-بعد از شنیدن این استدلال ذهن من دیگه کار نکرد. مردم به شدت مذهبی و تا حدی هم کم سواد چگونه بتواند در مقابل این استدلال جواب قانع کننده برای مردم بیاورد. مردمی که از دیگر نقاط کشور و نحوه مالیات گیری بی خبر بوده است، یقینا راهی جز تسلیم شدن به زور و تزویر نداشته است.

4-حالا هم قصه برشنای بامیان به نظر من تکرار همان تاریخ گذشته است. تعدادی خودش را نماینده خدا و دولت در بامیان قلمداد کرده و حق خواهی و حقیقت گویی را کفر می دانند. و مردم مجبور است برقی را که تقریبا رایگان است، به قیمت گزاف خریداری نمایند و از این طریق پول هنگفت مردم فقیر بامیان به جیب برشنا برود، تا مبادا برشنا با کمپود پول مواجه شود. در صورتی که زورمندان سالها است که میلیون ها افغانی پول برق شان را نداده اند.

5-برای من دادن پول برق به برشنای بامیان سنگین تر و ننگین تر از مساله روغن کته پاوی است. چون در آن زمان قدرت دولت قدرت دیکتاتوری بود و مقامات دولتی از مردم مناطق مرکزی نبوده و اطلاع مردم از دیگر مناطق افغانستان کم بود. ولی حالا هیچ یک از سه شرط فوق موجود نیست.

نگارنده: استاد تقی امینی

>>>   حالا حکومت برای معاش مشاورین پول ضرورت دارد

>>>   راست میگوید

>>>   اگر تاریخ کشور بدقت نظر انداری شود قبیله فاشیست های اقلیت بالای اکثریت مطلق اقوام دیگر هرگونه ظلم و استبداد را روا داشتند ، مالیات سنگین هم یکی از آن جمله است ...
دوکتور سادات 27/10/1395

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است