«رهبران» جنگ‌های فرقه‌ای خدا را در قلب‌های‌ ما شهید می‌کنند.

کلان‌ترین پیامد بحران سیاسی_اجتماعی، جنگ فرقه‌ای است. سال 2003 مدتی را در کشور کوچک افریقای جنوبی به‌ نام ملاوی کار کردم. ملاوی کشوری‌ است که از جنگ‌های فرقه‌ای در دهه 90 سده پیشین رنج فراوانی برده است. دوستی داشتم به‌ نام رابرت فواگه که از نخبه‌گان سیاسی ملاوی بود. او فرزند کوچک اش را در جنگ‌های فرقه‌ای میان مسلمانان و مسیحی‌ها از دست داده بود. از اینرو تصمیم گرفت تا روی عوامل جنگ‌های فرقه‌ای پژوهشی را انجام دهد.

در سال 1994 تا 1996 روی عوامل جنگ‌ فرقه‌ای در مرکز مطالعات لیلانگوی کار کرد. رابرت به نتیجه بسیار جالبی دست یافته بود. به باور او خطرناک‌ترین نوع جنگ فرقه‌ای جنگ مذهبی است. زیرا هر دو طرفِ درگیر سربازان‌ شان‌را به‌نام خدا انسجام می‌دهند و قربانیان‌ شان‌ را به‌نام خدا می‌کشند.

نکته جالب دیگر در پژوهش رابرت این بود که سازماندهندگان جنگ‌های فرقه‌ای و مذهبی کمترین شناختی از خدا دارند. آنها خدا‌های کوچکی برای خود می‌سازند و نام‌شان‌ را «رهبران» می‌گذارند. به باور رابرت این رهبران، خدا را در ذهن پیروان گروه‌های مذهبی شهید می‌کنند. این رهبران خود را در ذهن مردم ساده و فقیر به‌ نام ناجیان مذهب و تبار جا می‌زنند. بنابراین رهبران برای بقای خود و گسترش منافع خود نیاز به این جنگ‌های فرقه‌ای دارند.

در سال 2004 رابرت را به حمایت دانشگاه کوپن‌هاگن به دانمارک دعوت کردم. رابرت آن پژوهش را در دانشکده حقوق و علوم سیاسی پیش‌کش کرد. در همان سال رابرت بخاطر کار ارزشمندش جایزه‌ حمایت از بازماندگان جنگ را از سوی روزنامه پولیتیکن به‌دست آورد.

ملک ستیز

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است