وقتی رییس جمهور به هیچ دولتمرد و مشاوری اعتماد ندارد و طی دو سال نه تنها دستاوردی نداشته بلکه افغانستان ناامن تر و طالبان قوی تر شده اند، پس به جای رفتن به مجمع سازمان ملل بهتر است به قدرتش چنگ بزند | ||||
تاریخ انتشار: ۱۰:۳۹ ۱۳۹۵/۶/۲۹ | کد خبر: 121306 | منبع: | پرینت |
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، رییس جمهور امسال نیز در مجمع عمومی سازمان ملل متحد که هفته جاری در نیویورک برگزار می شود، شرکت نمی کند و سرور دانش را به عنوان جایگزین رهسپار امریکا نمود.
این مجمع هر سال میزبان روسای حکومت ها است که بخش عظمیی از دیپلوماسی های جهان در چنین گردهمایی های شکل می گیرد و فرصتی برای رهبران سیاسی کشور بود تا به تحکیم روابط خود با کشورهای دیگر بپردازد.
چنین نشستی های حضور رییس جمهور را می طلبید زیرا افغانستان کشور پرقدرتی نیست که رهبران کشورهای دیگر در نشست های حاشیه ای، خواهان ملاقات با معاون دوم غنی باشند و از سوی دیگر برای نظام فعلی کشور بسیار ضروری است که بار دیگر مشورعیت خود را در مجامع بین المللی بازپس گیرد.
با تمامی این گفته ها، این سوال که چرا رییس جمهور به مجمع عمومی سازمان ملل نرفت و با وجود رییس اجرایی که بعد از وی بالاترین مقام را دارد، خواستار حضور معاون دوم خود در آن شده است را به وجود می آورد.
عبدالله سال گذشته نماینده افغانستان در این مجمع بود و امسال به دلیل اختلاف های شدیدی که با رییس جمهور داشته است و تا چند روز دیگر زمان دولت وحدت ملی نیز به پایان می رسد این گمان را به وجود می آورد که غنی نمی خواهد با فرستادن عبدالله به امریکا به وی مشورعیت سیاسی دهد و این پیام را برای افغانستان و غرب دارد که حکومت و قدرت را قسمت نمی کند و جنرال دوستم نیز هر چند معاون اول ریاست جمهوری است اما با وجود دخیل بودن در جنگ های داخلی و نسل کشی قومی نه می تواند و نه وجهه ی خوبی دارد تا در یک نشست بین المللی حضور یابد.
از سوی دیگر برخی استادان دانشگاه کابل بر این باور هستند که رییس جمهور به دلیل مشکلات صحی قادر به شرکت در چنین سفری نیست که با توجه به حضور غنی در هند این ادعا بیشتر به شوخی می ماند تا توجیه.
امضای موافقتنامه صلح با حزب اسلامی افغانستان که سال هاست به یک روندِ بی نتیجه تبدیل شده و از سوی برخی با مهم خواندن آن مدعی هستند که این امضا برای رییس جمهور از چنان اهمیتی برخوردار است که خود باید در هنگام عقد موافقتنامه حضور داشته باشد.
اما با توجه به گذشته حکمتیار که هیچ گاه خواهان صلح با هیچ مقام و حکومتی در داخل افغانستان نیست و از این به توافق رسیدن ها خبرها نشر شده و اگر هم به امضا برسد، تنها دستاورد دو ساله غنی محسوب خواهد شد و شاید بتواند حرفی برای نشست بروکسل باشد.
برخی گمانه زنی ها از رد دیدار اشرف غنی از سوی رییس جمهور امریکا در نشست های حاشیه ای این مجمع است اما بیشترین و یا تنها دلیل برای نرفتن رییس جمهور به مهم ترین نشست سران حکومت های جهان، وحشت غنی از ترک قدرت است و بی اعتمادی وی به دیگر دولتمردان، هرچند این ترس زمانی که وی طی دو سال نه تنها برای امنیت و ثبات افغانستان کاری انجام نداده است بلکه در درون دولت بسیاری از حامیان خود را از دست داده و دیگر نمی تواند چشم به حمایت امریکا و پاکستان داشته باشد، دور از واقعیت نیست.
کرزی در مدت 14 سال حاکمیت خود هر ساله در این مجمع شرکت و با رهبران جهان ملاقات می کرد و بسیار موفق تر از غنی در مجامع بین الملل ظاهر شد، هر چند که این مقایسه همان انتخاب بد از بدتر است و رییس جمهور سابق نیز در سیاست و امنیت افغانستان یک شکست خورده است.
از سوی دیگر غنی برای رفتن به مجمع سازمان ملل به دلیل عملی نکردن تفاهم نامه سیاسی، دستاوردی در این دو سال نداشته است که بخواهد برای جلب توجه جامعه جهانی اقدام به ارائه آن کند و تنها با رفتن به این سفر قدرت متزلزی خود در داخل را به خطر می اندازد و مرد پاسخگویی هم نیست تا به بیان دلایل نرفتن خود بپردازد.
هرچند اقدامات رییس جمهور در دو سال حکومت داری چیزی جز نفاق در عالی ترین مقامات حکومتی نداشته، افغانستان بیش از قبل ناامن تر و طالبان قوی تر شده اند، وضعیت زنان و کودکان وخیم تر شده، با نزدیک شدن به پایان زمان حکومت وحدت ملی مشورعیت دولت زیر سوال رفته و پارلمان، قانونی ترین نهاد مردمی همچنان غیر قانونی فعالیت می کند.
غنی با بی اعتمادی به مشاوران و اطرافیان خود در دولت چنان تنها شده است که دیگر ناتوان از سفر به نشستی است که می توانست برایش یک فرصت باشد و با ترس همچنان با چنگ و دندان، قدرت را به دست گرفته است.
کد (18)
>>> همه ملت که چشم بینا و گوش شنوا و دست و پای با حرک دارند، میدانند که محمد اشرف غنی کدام پروزه های اقتصادی را افتتاح کرد و کدام پروژه های جدید زیر دست است. حقایق را فقط کور و کرد میتواند نداند.
سپاهی
>>> من بارها از طریق همین رسانه قبل از انتخابات گفته بودم که این مرد متفکر جهان برای افغانستان ساخته نشده در افغانستان کسی باید در راس قدرت باشد که از درد والام مردم بیچاره ما اگاهی کامل داشته باشد این ادم باید برود به جای که سالها در انجا زندگی کرده و به سویه همان جا فکر میکند خبر ندارد که مردم در اطراف و اکناف کشور چه مینوشند وچه میخورند خدا هدایت کند
>>> این کوچی یک لوده است.
>>> نشست ها فقط سمبولیک اند تحلیل غلط مردم را به راه غلط سوق میدهد
>>> چند ماه زیادتر از وقت ریاست جمهوری بارک اوباما و منشی ملل متحد باقی نمانده است.
سال آینده رییس جمهور امربکا نیز جدید میشود و منشی ملل متحد نیز جدی میشود. سال آینده او اشتراک خواهد کرد. اگر تا آن وقت بر سر قدرت بود و با داکتر عبدالله با بوت های خویش در فرق یکدیگر نزنند و فرق یکدیگر را نشکنانند.
>>> توافق صلح با حکمتیار یعنی چه؟
درین روز ها دولت و گروهای سیاسی حرف از توافق صلح با حکمتیار می زنند. گفته شده بعد از ملاحظات کاخ سپیدار دیگر این توافقنامه صلح با حکمتیار امضا می شود. این در حالیست که عبدالله شکایت از عدم تطبیق توافقنامه سیاسی با غنی با وساطت امریکا دارد.
پرسش اساسی اینست که در افعانستان کدام توافق سیاسی از جانب طرفین صادقانه عملی شده که توافق صلح با گلبدین حکمتیار که نه به خدا باور دارد، نه به صلح و نه به عهد و قولش وفا کرده است، عملی شود؟
توفقنامه صلح با حکمتیار یک کاغذ بی ارزش و غیر عملی است. توافقنامه با یک جنایتکار حرفوی در واقع زمینه سازی کشمکش خونین تباری و تنظیمی میان گروه های رقیب است و هرگز به صلح ثبات و برادری و برابری نمی انجامد.
>>> اگر از برادران افغان(پشتون)ـ کسی را یافتید که به عدالت اجتماعی و توزیع قدرت باورمند بود، و عقلورز منطقی بود، فاشیست و برتریخواه نبود، باسواد و دانشآموخته بود، شعارش بهجای افغانیت و اسلامیت؛ انسانیت و اسلامیت بود ، حتمن اسم اش را در کومنت بنویسید و ممنون سازید، که چندتا سوال ازش دارم، من که نیافتم والله !
>>> من هم نیافتم !تتووووو
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است