در آستانه تدویر اجلاس مجمع عمومی، فرارسیدن دومین سالگرد حکومت وحدت ملی و کنفرانس بروکسل پیرامون افغانستان، ممکن است طالبان و سایر گروه های تروریستی حمله های شان را بمنظور نمایش بیشتر خویش در انظار جهانی افزایش دهند | ||||
تاریخ انتشار: ۱۱:۲۱ ۱۳۹۵/۶/۲۵ | کد خبر: 121126 | منبع: | پرینت |
ترجمه بخش هایی از سخنرانی محمود صیقل سفیر و نماینده دایمی جمهوری اسلامی افغانستان روز چهارشنبه 24 سنبله 95 در سازمان ملل متحد مقیم نیویورک، در جلسه شورای امنیت ملل متحد پیرامون وضعیت در افغانستان.
آقای رییس!
از زمان بحث گذشتۀ شورای امنیت پیرامون افغانستان بتاریخ 21 جون (اول سرطان 1395) تا حال، کشور ما شاهد افزایش درگیری های مسلحانه و حمله های انتحاری بوده است که تلفات بلند ملکی را به همراه داشته، مقاومت ما را به آزمون گرفته و پروسۀ صلح را به تنگنا کشانده است. در عین زمان، با کمک دوامدار جامعۀ بین المللی، ما پیشرفت مداوم خویش را در جهت ارتقای ظرفیت، قابلیت، تخصص و پایداری نیرو های ملی دفاعی و امنیتی افغانستان، حفظ نموده ایم.
در میان بحث های دموکراتیک پر جنب و جوش بعنوان یک ویژگی کلیدی تحولات سیاسی اخیر، برنامۀ اصلاحات که از جانب حکومت وحدت ملی در هماهنگی با اجندای 2030 برای توسعۀ پایدار به پیش برده می شود، روزبروز به ثمر می نشیند. افغانستان در عرصه های تجارت و اتصال زیر بنایی منطقه ای، مبارزه با فساد، حکومتداری، حاکمیت قانون و حقوق بشر، اصلاحات عدلی، اعادۀ ثبات مالی و اصلاح مالیات عمومی، بانکداری تجارتی، پلانگذاری انکشافی، شمولیت اجتماعی و توسعۀ سکتور خصوصی به پیشرفت نایل آمده است.
آقای رییس!
در جریان تابستانی که گذشت، دامنۀ ترور در سراسر جهان به شدت گسترش یافت و حدود بیست کشور در سه قاره شاهد حملات عمدۀ تروریستی بودند. این حمله ها، از افغانستان تا سومالیا، عراق، یمن، ترکیه، سوریه، بنگله دیش، فرانسه، لیبیا، مالی، آلمان، هند، انگولا، کانگو، پاکستان، نایجیریا و فلیپین، جان بسیاری از انسان های بیگناه را گرفته و تلفات گسترده ببار آوردند. روشن است ازدیاد فشار های بین المللی در مراکز تروریستان، آن ها را به تلاش برای تقویت شبکه های به هم پیوستۀ شان و توصل به حمله های مذبوحانه بیشتر در فاصله های دور و گسترده وا می دارد.
افغانستان نیز شاهد افزایش حمله های تروریستی در مقیاس بزرگ بوده است. در ماه جون، افراد وابسته به داعش در ننگرهار به کشتار روستاییان پرداختند؛ چند روز بعد از آن، طالبان بر سربازان پولیس نوآموز در حومۀ کابل حمله کردند؛ در ماه جولای، افراد داعش باز هم دست به حمله زدند و اینبار تظاهرات مسالمت آمیز افراد ملکی را در کابل آماج حملۀ خویش قرار دادند؛ در ماه اگوست، طالبان بالای بس های حامل توریست ها در هرات و به تعقیب آن بالای دانشجویان یک دانشگاه در کابل حمله ور شدند؛ و در ماه سپتامبر، آنان افراد ملکی، منسوبان امنیتی و کارمندان یک نهاد کمک رسان را در کابل هدف حمله قرار دادند. در این حمله های، جمعاً حدود 180 تن که اکثریت آن ها افراد ملکی بودند، جان باختند، 435 تن دیگر جراحت برداشتند و خسارت های گسترده ای بر تاسیسات عام المنفعه وارد آمد. ناگفته پیداست که در میان قربانیان این رویداد ها، رقم بلندی از جوانان تحصیل کرده و با استعداد ما که به بازسازی کشور خویش متعهد بودند، شامل اند.
بتاریخ 25 اگوست، رییس جمهور غنی با رییس ستاد ارتش پاکستان تماس گرفت و خواستار اقدامات جدی و عملی در برابر سازمان دهندگان حمله بالای دانشگاه امریکایی در کابل شد.
این حمله های وحشیانه در محلات مزدحم شهری، رفتار بزدلانۀ گروه های تروریستی و حامیان آن ها را برای جبران تلفاتی که در جریان – به اصطلاح- حملۀ بهاری شان متقبل شده بودند، به نمایش گذاشت. ما شواهدی در اختیار داریم که نشان می دهد اکثر این حمله ها در خارج از افغانستان برنامه ریزی شده بودند. در هفتۀ گذشته ما دو عراده موتر باربری را که از پاکستان وارد افغانستان می شدند و حامل 35700 کیلوگرام امونیم نایتریت بودند، متوقف ساختیم. این مقدار، تقریباً بیست برابر بیشتر از مواد منفجره ای است که در حادثۀ بمبگذاری شهر اوکلاهامای امریکا در سال 1995 بکار رفته بود. بیایید برای لحظه ای، اندازۀ تلفاتی را که در صورت انجام حمله و یا حملاتی با استفاده از این مواد انفجاری در برابر ما و یا متحدان ما ببار می آمد، در ذهن خویش تصور کنیم.
نظر به تجارب گذشته می توان گفت در آستانه تدویر اجلاس مجمع عمومی، فرارسیدن دومین سالگرد حکومت وحدت ملی و کنفرانس بروکسل پیرامون افغانستان، ممکن است طالبان و سایر گروه های تروریستی حمله های شان را بمنظور نمایش بیشتر خویش در انظار جهانی افزایش دهند.
آقای رییس!
افزایش افراطیت خشونتبار و تروریزم در سراسر جهان نشان دهندۀ این است که به مقایسۀ عظمت تهدید موجود، اقدامات کنونی برای مبارزه با تروریزم، در خوشبینانه ترین تحلیل، به سستی پیش می رود. این تلاش ها تا هنوز هم دچار پراکندگی، آهستگی و بعضا رکود بوده و ناکارآیی خود را در عرصۀ مقابله با تاکتیک های ماهرانه و متغیر تروریزم جهانی برای شکست نهایی آن، ثابت کرده اند. بعنوان یک نیاز استراتیژیک، ما باید از دایرۀ سخن پردازی فراتر رفته و عوامل مساعد کنندۀ تروریزم را، به شمول نقش عناصر دولتی در سازماندهی و تسهیل رشد ترور، هدف قرار دهیم. ما باید وضعیت فعلی اقدامات مبارزه با تروریزم سازمان ملل متحد را بمنظور شناسایی و رسیدگی به خلا ها در تطبیق قطعنامه های مربوطۀ مبارزه با تروریزم باز نگری نموده و اقداماتی را که از جانب نهاد های تخصصی ذیربط ملل متحد، برای دستیابی به نتائج و انجام مؤثر وظایف این نهاد ها مورد نیاز است، ارزیابی کنیم.
حملات بیرحمانۀ طالبان در مناطق مختلف کشور، با تمرکز بیشتر بر ولایات هلمند، کندز و پکتیا ادامه یافته است. هدف آنان از این حملات، ایجاد یک جغرافیای سیاسی با دوام در داخل افغانستان برای رهبران ایشان در شورای کویته و شبکۀ حقانی می باشد.
این حملات با پاسخ عالی از طرف نیرو های ملی دفاعی و امنیتی افغانستان روبرو شده اند. حملات متواتر طالبان و داعش در نقاط مختلف کشور به عقب زده شده اند، که این امر نشان می دهد گروه های تروریستی ظرفیت حفظ قلمرو را برای خویش در هیچ جایی از افغانستان ندارند. با آن هم، ما روی تدابیری کار می کنیم تا به جای واکنش نشان دادن به این حملات، از انجام آن ها پیشگیری نماییم. مسرت دارم به اطلاع برسانم که در مطابقت با پلان ملی کمپاین پنج سالۀ حکومت افغانستان که بالای مصالحه، امنیت و ثبات متمرکز است، تحرک و مؤثریت نیرو های امنیتی ما باعث افزایش مقاومت افغانستان در برابر چالش های امنیتی موجود گردیده است.
در مسیر حرکت به سوی آینده، ادامۀ حمایت از طرف متحدین بین المللی ما از اهمیت خاص برخوردار است. ما از نتائج کنفرانس سران ناتو در ماه جولای گذشته در وارسا، که مأموریت حمایت قاطع را بعد از سال 2016 تمدید کرد، دوام مساعدت های ملی کشور های عضو را برای تداوم مالی نیرو های دفاعی و امنیتی افغانستان تا ختم 2020 تأیید نمود و مشارکت دوامدار ما را با سازمان ناتو تقویت بخشید، استقبال می کنیم. ما تعهد نموده ایم که نهاد های امنیتی خویش را بیشتر از پیش تقویه کنیم و ارائۀ خدمات را از جانب آن ها در چارچوب حاکمیت قانون تضمین نماییم. ما به تمویل بیشتر نیرو های دفاعی و امنیتی افغانستان از جانب خود ادامه می دهیم. علاوتاً توانمند سازی زنان در تمام ابعاد جامعۀ افغانستان، به شمول انجام وظیفه در صفوف نیرو های دفاعی و امنیتی و سهم گیری در پروسه های سیاسی و نیز تطبیق مکمل برنامۀ عمل افغانستان برای تطبیق قطعنامۀ 1325 شورای امنیت، ادامه خواهد یافت. ما قبلاً اقدامات لازم را بمنظور محافظت اطفال از تأثیرات منازعۀ مسلحانه روی دست گرفته ایم و در این راستا به نتائج خوب و قابل لمس دست یافته ایم.
آقای رییس!
با وصف پیگیری مداوم ما و تلاش هایی که در چارچوب گروه هماهنگی چهار جانبه (QCG) صورت گرفت، پاکستان تا هنوز از فرصتی که برای ایفای نقش واقعی غرض تأمین صلح در اختیار دارد، استفاده نکرده است. شایان توجه است که بر اساس نقشۀ راه ترتیب شده از جانب گروه هماهنگی چهار جانبه، دولت پاکستان باید اقدامات لازم را در برابر عناصر آشتی ناپذیر طالبان، بمنظور شناسایی خویش از سوی جامعۀ بین المللی بعنوان یک شریک جدی و حقیقی در مبارزه با تروریزم، انجام دهد.
ما از سازمان همکاری اسلامی که توجه خویش را به حمایت از تأمین صلح در افغانستان تجدید نموده است، ابراز قدردانی می کنیم و به کنفرانس آیندۀ علما در مکه و مدینه که علمای مسلمان را از اکناف جهان برای محکومیت خشونت در افغانستان گرد هم خواهد آورد، با خوشبینی می نگریم.
آقای رییس!
بتاریخ 21 سپتمبر، ما از دومین سالگرد امضای توافقنامۀ حکومت وحدت ملی افغانستان تجلیل خواهیم کرد. ما به تطبیق مکمل این توافقنامه متعهد می باشیم. گفتگو ها در سطح رهبری حکومت وحدت ملی برای انجام تعهدات مندرج توافقنامه که تا هنوز عملی نشده اند، جریان دارد.
اجازه دهید به این شورا اطمینان دهم که تمام نخبگان سیاسی ما، صرف نظر از تعلقات قومی و زبانی و مواضع سیاسی، متعهد به حفظ منافع ملی افغانستان بوده و در حمایت کامل از نیرو های امنیتی ما قرار دارند. انکشافاتی که از جانب برخی ها بعنوان «تنش» در حکومت وحدت ملی و «فشار های فزاینده» از جانب اپوزیسیون سیاسی تلقی می گردند، بخشی از تجارب روز مرۀ مباحثات دموکراتیک را تشکیل داده و نشانه ای از شور و تحرک جامعۀ ما محسوب میشوند، که در آن مسوولین و شهروندان دیدگاه های خویش را در چارچوب آزادی های دموکراتیک خویش بیان می دارند. نظر به ارزیابی شاخص جهانی آزادی مطبوعات در سال 2016، افغانستان در عرصۀ ترویج فرهنگ آزادی بیان در جایگاه بالا تر از تمام همسایگانش و در ردۀ چهارم در میان 13 کشور آسیای جنوبی و مرکزی قرار گرفته است. ما برای تقویت ثبات سیاسی از طریق گفتگوی سالم پیرامون مسایل قابل بحث کار خواهیم کرد.
آقای رییس!
خوشحالم که موارد برجستۀ دست آورد های ما را در سه ماه اخیر به اطلاع شما می رسانم. نیاز های انکشافی افغانستان از طریق برنامه های گستردۀ ما برای مبارزه با فساد، بهبود ارائۀ خدمات، و افزایش شفافیت مورد رسیدگی قرار می گیرند. همکاری ما با شرکای منطقوی منجر به راه اندازی پروژه هایی گردیده اند که دورنمای اقتصادی منطقۀ ما را دگرگون خواهند ساخت. ما قبلاً شاهد افتتاح پروژه های TAPI، CASA-1000، و توافقنامۀ بندر چاه بهار بوده ایم. تمام این پروژه ها فرصت های بی پیشینه را برای همکاری منطقوی فراهم می سازند.
در ماه اگوست، ما یک پروژۀ بزرگ خانه سازی را شامل 2015 واحد مسکونی در کابل به اتمام رساندیم. پروژه های بیشتر به ظرفیت 11000 واحد مسکونی، با حمایت چین و قطر در حال اجرا می باشند.
هفتۀ گذشته، برای اولین بار در تاریخ روابط افغانستان_چین، یک ترن مخصوص باربری بین دو کشور با استقبال رسمی وارد بندر حیرتان افغانستان شد و نیز یک ترن ایرانی از طریق پروژۀ راه آهن خاف-هرات به خاک افغانستان وارد گردید. این تحولات فرصت های تازه ای را برای افزایش فعالیت های اقتصادی فراهم می آورند و انعکاس دهندۀ روحیۀ همکاری سازنده برای منافع متقابل در منطقۀ ما می باشند. ما از سائر همسایگان خویش نیز میخواهیم تا رفتار مشابهی را در پیش بگیرند و از اقداماتی که منجر به تخریب روابط می شوند، مانند بستن گذرگاه ها، ممانعت از ورود اموال تجارتی، بمباران و ایجاد تأسیسات غیر قانونی در امتداد خاک های جنوب شرقی ما، دست بردارند.
ما از دولت پاکستان می خواهیم تا به منظور تقویت روابط سازنده و اعتماد سازی، که یک پیش شرط اساسی برای صلح و ثبات هر دو کشور به شمار می آید، مسیر همکاری را برگزیند. در این خصوص، جا دارد تا از اعلام تکمیل پروژه های صحی تمویل شده از جانب پاکستان در افغانستان الی ختم سال جاری، با ابراز رضامندی یادآوری نماییم.
آقای رییس!
در ظرف سه هفته، کنفرانس بروکسل پیرامون افغانستان برگزار خواهد شد تا در آن دست آورد هایی که ما با مبارزۀ طولانی و به سختی بدست آورده ایم، به جامعۀ جهانی نمایش داده شود. تمرکز این کنفرانس بالای تلاش های مشترک افغانستان و جامعۀ بین المللی برای افزایش مؤثریت حمایت پایدار بین المللی، اقدامات متعدد برای اصلاحات از جانب افغانستان، از جمله در بخش مدیریت منابع مالی عمومی و مبارزه با فساد، و نیز تلاش های منطقوی برای دستیابی به صلح و رفاه اقتصادی خواهد بود. آمادگی ها برای این کنفرانس جریان دارد و ما سند چارچوب ملی صلح و توسعه در افغانستان را به شرکای جهانی خویش غرض دریافت آخرین نظریات شان ارایه نموده ایم.
آقای رییس!
سناریوی امنیت جهانی دستخوش تغییرات قابل ملاحظه ای بوده و افغانستان همچون گذشته در مبارزه با تروریزم نقش محوری را ایفا می کند. مدت ها است که ما از حملات گروه های افراطی رنج برده و با ریختن خون و قربانی های مردم خویش قیمت گزافی را برای ایستادن در برابر این گروه ها پرداخته ایم. سال های جنگ و بی ثباتی، آرزوی تعداد بیشماری از افغانستانی ها برای آیندۀ صلح آمیز را به یغما برده است. با این وجود، در پانزده سال گذشته دولت افغانستان به همکاری بسیاری از دوستان بین المللی ما، به شمول سازمان ملل متحد، برای احیای باورمندی به تحقق ارزش های متعالی آزادی، دموکراسی، حکومتداری خوب، حاکمیت قانون و حقوق بشر برای همگان، به سختی تلاش کرده است.
امیدواریم همۀ شما را در کنفرانس بروکسل ملاقات کنیم تا تعهدات حمایت از افغانستان را تجدید نموده و بر راه درازی که در نبرد با هراس افگنی و افراطیت خشونتبار در پیش داریم، یکبار دیگر تمرکز نماییم. پیروزی افغانستان در این عرصه، پیروزیی برای تمام جهانیان خواهد بود و امنیت و رفاه بیشتر را برای همۀ ما به ارمغان خواهد آورد.
کد(10)
>>> همه گذارشش از کشتن وانتحار است خیلی گذارش بد ، طوری وانمود کرده که افغانستان به دوزخ تبدیل شده ودرحال غرق شدن است یعنی باید از افغانستان دست بشویند که جور شدنی نیست
>>> از فجایع خود در آسترالیا هم باید شمه ای میگفت!!!!
>>> صیقل صاحب واقعیت های افغانستان را همراه با خبر های خوش و ناخوش بیان داشته است. مرد با شهامت است. کبیر از هرات
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است