ﺗﺤﻠﯿﻠﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻔﺴﺮان ﺍﻣﻮﺭ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﯾﺖ سربازان ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻭ ﻧﺎﺗﻮ، ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﺮ ﯾﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ. ﺍﺷﻐﺎﻝ ﯾﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﻭﺭﯾﺰﻡ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﻌﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺑﺎﺭﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﺎﺣﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﺭﻭﺳﯿﻪ ﻭ ﭼﯿﻦ ﺩﺭ بخش های ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺳﯿﺎﯼ ﻣﺮﮐﺰﯼ، ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺳﯿﺎﯼ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺁﻥ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.

ﺩﺭ اکتبر 2001 ﻣﯿﻼﺩﯼ ﻭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﻭﺍﺿﺢ بنظر ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻗﻮﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻣﺎﺭﭺ 2014 ﻣﯿﻼﺩﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﻭﺳﯿﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ اوﮐﺮﺍین ﺑﻨﺎﻡ ﮐﺮﯾﻤﯿﺎ ﺭﺍ به ﮐﺸﻮﺭ خود ﺍﻟﺤﺎﻕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺤﺖ ﻗﯿﺎﺩﺕ ﺭﻭﺳﯿﻪ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﺭﻭﺳﯿﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ سبتامبر 2015 ﻣﯿﻼﺩﯼ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺳﻮﺭﯾﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﯾﺪ.

ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﮑﺸﺎﻓﺎﺕ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﺭﻭﺳﯿﻪ ﻭ ﻧﺎﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮﺩﻩ اﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﮐﺎﺥ ﺳﻔﯿﺪ اعلام کرد ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺟﻮﻥ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺭﻭﺳﯿﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ دیپلمات های ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ. ﺭﻭﺳﯿﻪ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ دیپلمات های ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﯿﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﮐﺮﺩ.

ﺍﺯ ﺳﻮیی ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﭼﯿﻦ ﺗﺤﺮﮐﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭼﯿﻦ ﻭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻧﯿﺰ ﻓﻀﺎﯼ ﺟﻨﮓ ﺳﺮﺩ ﺭﺍ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻭ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﻫﺎ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﺎﺭﯾﺦ 8-9 ﺟﻮﻻﯼ ﻧﺸﺴﺖ ﺳﺮﺍﻥ ﻧﺎﺗﻮ ﺩﺭ ﻭﺍﺭﺳﺎ ﮐﻤﮏ 5ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﺍﻟﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ 2020 را وعده نمود تا ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺮﯾﻔﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﯾﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮﯾﻔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ به حیث ﯾﮏ ﺳﻨﮕﺮ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.

حبیب الله یوسف زی

>>>   دیشب یک خواب وحشتناک دیدم:
آخرین قوای خارجی از افغانستان برآمده اند. جنگ در افغانستان ختم شده است. کمک های خارجی قطع شده است .رمضان بشردوست رییس جمهور افغانستان شده است. وزارت مالیه پول ندارد که معاش مامورین را بدهد. سه ماه شده است که مامورین معاش نگرفته اند و زن و اولاد هایشان گرسنه هستند. ده ها هزار مامور آمدند پیش ارگ ریاست جمهوری و شعار میدهند که ما نان نداریم
رمضان بشردوست که مصروف بر رسی تشناب های ارگ ریاست جمهوری است که آیا تمام کمود ها به درستی کارمیدهند و یا نه، میپرسد که در بیرون چه خبر است؟ چرا مردم غالمغال دارند؟
جواب میدهند که ماموران دولتی مظاهره کردند.
بشر دوست جواب میدهد که اینها پلو خور ها هستند که مظاهره میکنند.
آیا گدایگر های کابل معاش دارند؟ معلومدار نی.
پس آنها از گشنگی نمردند که مامورین بخاطر نرسیدن سه ماه معاش بمیرند.
بروند گدای کنند.
در همین وقت بود که بیدار شدم و شکر کشیدم که قوای خارجی هنوز در افغانستان است و بشردوست دوسیه هایش در زیر قول اش و در پارلمان است.

>>>   خدواند جل جلاله روزی دهند است نه کدام کشور سرمایه دار از خداوند بخوا
اکر به این نفهمیدی باز برایت مفصل تشریخ میکنم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است