رییس جمهور غنی و مودی، نخست وزیر هند بند سلما را به گونه ای رسمی افتتاح کردند. اشرف غنی می گوید که گشایش بند دوستی میان کابل و دهلی جدید مسیر همکاری دوام دار میان دو کشور خواهد بود و افغانستان با رعایت قوانین جدید آبهای خود را مهار خواهد کرد.

داکتر محمدامین فرهنگ، وزیر پیشین تجارت، در خصوص اینکه چرا حکومت افغانستان، هم زمان با پروژه بند سلما دیگر پروژه های سدی را طرح ریزی و آغاز به کار نکرده است، گفت: در آن زمان ما وابسته به کمک های بین المللی بودیم، دو موسسه عمده و اساسی جهانی که مسایل کمک های بین المللی را مدیریت و اداره می کنند و حتی اولویت های کشورهای جهان سوم را تثبیت می کنند، این کار را جزو اولویت های افغانستان نمی دانستند. آنها اعمار بندهای بزرگ تولید برق که افغانستان توانایی و ظرفیت آن را داشت، در اولویت های افغانستان نمی دانستند. آنها می گفتد که افغانستان در اثر جنگ های سی چهل ساله آنقدر دچار عقب ماندگی شده است که مردم هم اکنون از لحاظر گرسنگی و فقر، صحت عامه و بهداشت بسیار عقب مانده اند و بهتر است به این مسایل پرداخته شود. توجیه شان این بود که اگر ایجاد سد و تولید برق در مرحله اول قرار بگیرد یک میلیارد دالر مصرف دارد بدین ترتیب به بقیه اولویت های مردم رسیدگی نمی شود. در حال حاضر بهتر این است که برق از کشورهایی که مازاد تولید دارند وارد شود و پس از اینکه دیگر نیازها برآورده شد، می توانید به اینگونه نیازها بپردازید.

وی، با بیان اینکه این استدلال به هیچ عنوان صحیح نبود، افزود: جای سوال اینجا است که چرا افغانستان در مقابل این طرز تفکر جامعه بین المللی مخصوصاً این دو موسسه بین اللمی مقاومت نکرد و نظر آنها را تغییر نداد. متاسفانه علت این بود که ما یک کشور وابسته به کمک های خارجی بودیم و این دو موسسه که صندوق بین اللملی بودند و بانک جهانی، مقررات خود را بر ما تحمیل می کردند و ما چون خود پول دهنده نبودیم آنها بر ما دیکته می کردند که چه پروژه هایی را انجام دهیم و چه پروژه هایی را انجام ندهیم. این قیود بر افغانستان تا سال 2011 دوام کرد. گرچه بعد از آن تا حدودی رفع شد اما بارها مجلس هایی راجع به سه پروژه کلان تولید برق در آغاز اداره موقت برگزار شد که بی نتیجه ماند. یکی پروژه باغ دره در دریای پنجشیر، دومی پروژه ای کلان بر دریای کوکشه بود، دیگری هم پروژه ای کلان بالای دریای کنر بود. این موسسات خارجی اصرار داشتند که این پروژه ها را به آینده موکول کنیم. بعد از آنکه آن قیودات در سال 2010ازبین رفت، به مدت شش سال ، فرصت داشتیم که پروژه های یاد شده در کنار پروژه سلما انجام شوند اما چنین کاری نشد. حتی اگر حالا آن پروژه ها تکمیل نمی شد، اساس آن شکل می گرفت و آهسته آهسته بر روی آن کار می شد و جای سوال است که از سال 2010 که قیودات و قوانین بانک جامعه جهانی رفع شد چرا کار پروژه های نام برده شده شروع نشد؟

امین فرهنگ در خصوص دلیل انجام شدن پروژه بند سلما اظهار کرد: بند سلما یک بند استثنایی در افغانستان است. بندی است که حکومت هندوستان به عنوان یک کشور دوست، تحفه ای گرانبها به افغانستان داده است. این در قالب کمک های بین المللی که بعد از یازده سپتامبر و آمدن دونر ها به افغانستان شکل گرفت، تعلق ندارد. کشورهای دیگر در قالب کمک های بین المللی مبالغی را به افغانستان وعده می دادند اما آن مبالغ وعده داده شده تا مبالغ واقعی تفاوت بسیاری داشت. بانک جهانی مقررات سختی را برما گذارده بود که باعث جلوگیری از انجام پروژه های ما می شد. کشورهای کمک کننده در مقابل این مقررات مقاومت نمی کردند و به همین دلیل پروژه های افغانستان از آن زمان تا به حال هیچ کلیدی نخورد.

به باور وزیر پیشی تجارت، این کشورها باید بانک جهانی و صندوق بین المللی را توجیه می کردند که افغانستان کشوری جنگ زده است و درست است که کشوری عقب مانده است اما باید مطابق با خواسته های مردم این کشور کمک و تمویل شود و کمک های زیر بنایی علاوه بر کمک های دیگر باید انجام گردد تا بتواند سرپا بایستد. آلمان پس از جنگ جزو کشورهای عقب مانده محسوب می شد اما با کارکردن روی زیربناها توانستند به آلمان امروزی تبدیل شوند اما جامعه جهانی اجازه ندادند افغانستان روی زیر بناهای خود کار کند. حتی در قسمت گرفتن خسارت بعد از جنگ از شوروی به خاطر جنگ هایی که به افغانستان از جانب این کشور، تحمیل شد ممانعت به عمل آوردند. جامعه جهانی ما را وادار کرد بر شوروی فشار نیاریم وتقاضای جبران خسارت نکنیم. آن جبران خسارت به ذات خود کافی بود که ما را از زیر کمک های بین المللی نجات دهد و ما می توانستیم با آن پولها کشور خود را بازسازی کنیم. مانند اینکه اسراییل تا کنون از کشور آلمان خسارت می گیرد. پس دلیل قسمتی از اینکه ما نتوانستیم بسیاری از پروژه های زیر بنایی را پیش بریم ضعف ما را نشان می داد و بسیاری دیگر فشارهایی بود که جامعه جهانی بر ما می آورد و اجازه نمی داد که اظهار وجود کنیم. بنابراین نتیجه می گیریم که بسیاری از عقب ماندگی های ما به دلیل قوانین بیهوده همین جامعه جهانی است.

کد (30)

>>>   واقعا درست است ولی افسوس. ........

>>>   تا وقتی ما مردم از افراد فاسد حمایت کنیم حق ماست که دچار همچنین مصیبت هایی شویم.

>>>   از همین خاطر نظام کشور ما را تجاتی ساخته است که تمام اموراد در دست خودش باشد نه به دست دولت
>>>   جامعه بین المللی مسؤلیت ضروریات اولیه افغانستان را دارد.
چیزی که ارتباط میگیرد به زیر بنا ها و پروژه های انکشافی، مسؤلیت خود دولت است که باید این پرو ره ها را به راه می انداخت،نه جامعه جهانی.

>>>   آغاي فرهنگ بايد در همان وقت انقلابي ميشد، و طَي يك كنفرانس مطبوعاتي حقيقت را به ملت مظلوم خود شريك مينمود، و منحيث يك كارمند دانسته و چيز فهم ملت را از اين اعمال و نيات شوم غربيها آگاه ميساخت

>>>   همین آقای فرهنگ وزیر سابق تجارت، یادم میاید در دوره 15 شورای ملی با چار پنج وزیر دیگر بیکی از کمیسیونهای شورای ملی آمده بود. همه اینها یکطرف بودند فقط یک رییس اتحادیه های صنفی که از اقتصاد رهبری شده مختلط دفاع میکرد، طرف دیگر بود. وزرای محترم فقط سکتور (سکتور خصوصی) میگفتند و "لعاب دهن" شان سر میکرد. بحث بین دو طرف در باره سیستم خوب اقتصادی برای افغانستان آغاز شد!!! آقایان وزیران بر مرکب خود سوار بودند و حتی شنیدن یک کلمه "ملاحظه کارانه" را از جانب رییس اتحادیه "ارتداد" و "انحراف" میدنستند!!!! در حالیکه رییس اتحادیه هم سکتور دولتی و هم سکتور خصوصی را در جای شان مورد حمایت قرار میداد!!
بهر حال ما ناظرین از خورد شدن متخصصین در مقابل داکتر اقتصاد رییس اتحادیه، لذت بردیم!!
اینک از انزمان سالها میگذرد و این زمان نشان داد که ضرری را که این تکنوکراتها به سکتور خصوصی رسانید در تاریخ افغانستان هیچ مرجع دیگری نرسانیده بود!!!
جالب اینست که همان تکنوکراتهای که در افغانستان تشریف دارند امروز سکتور خصوصی را بدشنام میگیرند و قربان صدقه سیستم اقتصادی مختلط میروند!!! نه با آن شیرینی و نه به ین شوری!!!!!

>>>   آقای پرهنگ با تجار تیل بی کیفیت سازش کرده بود در ده ها خانه حرق صورت گرفت اطفال سوختند وفامیل ها ضررکردند

>>>   کشتار های بیرحمانه نادر شاه در ۴ سال، عیاشی های ظاهر شاه در ۴۰ سال، دیکتاتوری داود و کشتار تره کی - امین تاریخ روشن نسل های ماست...
فکر نکنم نیازی به شرح دوره سیاه طالبان و آنچه پس از آن جریان دارد، موجود باشد...
دستاورد های کرزی در ۱۴ سال (با سرازیر شدن ملیارد ها دالر) و غنی احمدزی در ۲ سال گذشته روشن و عریان است که کشور را در پرتگاه نیستی قرار داده است...
سرفراز باشید

>>>   آنانى كه به اسلام كريم اف عشق يك طرفه دارند بخوانند
"كريم اف دراين ١٥ سال نه تنها براي بهبود روابط كابل-تاشكند تلاش نكرد،بلكه برعكس روابط را تخريب مي كرد. كريم اف مخالف عضويت افغانستان در شانگهاي بود. حتا افغانستان را عضو ناظر اين سازمان قبول نداشت. كريم اف نمي خواست افغانستان سازمان ايكو را رياست كند در حالي كه سايركشورهاي عضو اين سازمان،رياست افغانستان را قبول كرده بودند. كريم اف از تمام نشست هاي منطقه اي كه در مورد آسیای ميانه برگزارمي شد،نام افغانستان را خط مي زد. او در اين١٥ سال يك بارهم به كابل نيامد. ايشان عضويت كشورهاي حوزه فرهنگی نو روز را هم رد كرده بود."
روزنامه هشت صبح

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است