حکومت وحدت ملی و مغالطه‌ توافق فرا قانونی با اختیارات قانونی.

در پی تقلب گسترده‌ در انتخابات ریاست جمهوی، حکومت وحدت ملی در شرایط اضطرار و با پادرمیانی جان‌کری تشکیل شد. قدرت میان دو تیم احمدزی و عبدالله نصف، نصف تقسیم شد اما تیم ارگ با یک مغالطه قدرت را در انحصار خود گرفتند.

مغالطه چه بود؟
بر اساس توافق فرا قانونی، احمدزی "رییس حکومت" است، نه "رییس جمهور"، چون بر اساس رای مردم انتخاب نشده است اما تیم احمدزی، ایشان را رییس جمهور خواندند و با این عنوان تمام اختیارهای قانونی رییس جمهور منتخب را اعمال کردند. افزون بر تمرکز قدرت شاهانه در ریاست جمهوری، با ایجاد نهادهای موازی، تمام قدرت را در انحصار خود گرفت و حتی وزیران هم جنبه‌ سمبلیک یافته‌اند.

تا زمانی که عبدالله این مغالطه را درک نکرده باشد و بر اساس توافقنامه حکومت وحدت ملی، شخصا در مورد انتصاب‌ها و تصمیم‌سازی‌ها اقدام نکند، با این جنجال‌ها ممکن است با دادن پفک ساکت شود اما جفای بزرگ در حق آنانی خواهد کرد که به ایشان رای دادند.

اگر عبدالله بیدار نشود، تا چشم بهم زدن، شمال، وزیرستان دیگری خواهد شد.

محمدی شاری

>>>   از سال 2001 به این طرف یک کانون به رهبری خلیلزاد و کرزی در داخل ارگ ایچاد شد و از همان آغاز کار برای تحقق برنامه هایی فاشیستی و تحکیم پایه هایی حاکمیت قبیلوی با سازماندهی توطئه ها و کشتار و ترور علیه نیروهایی ضد طالبانی، از گروه هایی مختلف به خصوص گلبدین استفاده نمودند.
در مدت پانزده سال گروه های تروریستی گلبدین و طالب در کنار هم بدون کوچکترین آسیبی در فضای امن توسط کرزی و خلیلزاد و همین غنی تسلیح و تجهیز شدند و این پروسه تا کنون ادامه دارد.

>>>   روزي يك همكار خارجي ما از كسي كه حالا در حكومت فعلي ادم با صلاحيتي است، پرسيده بود: براي تو جواناني مانند الهام ( من) كه درس خوانده اند و به يك افغانستان دموكراتيك و باز مي انديشند مهم است يا طالب؟ در پاسخ گفته بود البته طالب! انها برادران خوني من اند.

ميان انها در خصوص طالبان جر و بحثي پيش امده بود.

سالها پيش من با ان ادم مدتي همكار بودم. او ادم تحصيل يافته است و در غرب بزرگ شده است.

در خزان ٢٠٠٨ در مركز ولايت غزني با ولسوال ولسوالي اب بند ولايت غزني مصاحبه داشتم. ازش درباره وضعيت معارف در ولسوالي پرسيدم. گفت امنيت نيست، مكتب هم نيست. از كل ولسوالي يك نَفَر متعلم صنف دوازده داشتيم كه در مركز غزني درس مي خواند. بعد از فراغت، وقتي به ولسوالي برگشت، طالبان شب به خانه اش حمله كردند و سرش را بريدند. ان جوان پشتون بود.

من روزها به ان جوان هم ولايتي ام فكر مي كردم. هنوز كه هنوز است داغ ان بر دلم است.

حالا هر وقت تصوير ان همكار سابق ام را در رسانه ها مي بينم، ان جوان غزني چي صنف دوازده كه طالبان حلال اش كردند، يادم مي ايد. نمي دانم چرا. شايد بخاطر اينكه من هم دانشجو بودم.

من باور دارم كه شري بنام طالبان را جهلي بنام قبيله محل داده است. من از استيلاي روز افزون اين جهل بر كشورم مي ترسم. ترسناك است كه مي بينم ان همكار سابق من حالا بر من حكومت مي كند.

پ.ن: جهل قبيله همه شمول است. دارد همه ي مان را شكست مي دهد. در همه جاي اين سرزمين.

الهام غرجي

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است