بیرون ساختن حزب اسلامی حکمتیار از فهرست دهشت افکنی سازمان ملل متحد و آمریکا، آزادی زندانیان این گروه از زندانیان افغانستان، بازگشت دادن هواداران این گروه از پاکستان و ساکن شدن آنها در افغانستان و برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه از جمله موارد اساسی توافقنامه صلح میان حکومت افغانستان و حزب اسلامی بیان شده است اما این همه بزودی این همه ممکن است؟

محمدعلی احمدی، استاد دانشگاه در برنامه «بازنگاه» گفت: مساله اخلاق و تعهد به ارزش های انسانی و اسلامی در مساله تبادلات و تعهدات در افغانستان از بین رفته است. این خود یک نوع بازی خیمه شب بازی و یک سناریوی فوق العاده مضحک و شرم آور است. پیش شرط هایی که امروز حکمتیار به ارتباط آوردن صلح داده است خروج از لیست سیاه سازمان ملل و آزادی تمام زندانی های حزب اسلامی است امری دشوار و غیر ممکن است.

وی، در خصوص زندانی های حزب اسلامی بیان داشت: زندانی حزب اسلامی زندانی سیاسی نیست که به خاطر مظاهره و شعار و فعالیت های سیاسی مصلحت آمیز به زندان رفته باشد. کسی که دست به سلاح می برد، آدم می کشد و انتحار و انفجار می کند، داخل زندان می رود و براساس اسناد محاکماتی و حقوقی محبوس می شود آزاد کردن آن با آزاد کردن یک زندانی سیاسی متفاوت است.

احمدی، ادامه داد: زندانی سیاسی در تمامی عرف دنیاف در جنگ و در مذاکره جایگاه مشروع خود رادارد و حق دارد که مورد عفو قرار بگیرد ولی کسی که قتل نفس کرده و آدم کشته است و دست به ترور و انتحار و انفجار زده است حتی حکومت هم حق ندارد خون آن شهیدان را ببخشد فقط بخاطر اینکه با حکمتیار مصالحه می کند. آیا چنی حقی به نظام سپرده شده است؟ در تمامی شرع های دنیا حکم آمده است که کسی که قتل کرده به هیچ عنوان قابل عفو نیست. جدا از همه اینها خارج ساختن اسامی این زندانی ها از لیست سیاه غیر ممکن است.

استاد دانشگاه، در خصوص شرابط پس از آزادی زندانیان این حزب اظهار کرد: آزاد ساختن تمام زندانی های حزب اسلامی، غیر ممکن و به شدت مضر است. اگر امروز پنجاه درصد از زندانی ها مربوط به طالبان هستند، پنجاه درصد از زندانی ها هم مربوط به حزب اسلامی هستند. رهایی این زندانیان افغانستان را به سرزمین دهشت و وحشت تبدیل می کند. بازگرداندن تمام اعضای حزب اسلامی و ساختن شهرک نیز از عهده دولت افغانستان بر نمی آید.

وی، پبش شرط های تعیین شده را بی انصافانه خوانده و افزود: این پیش شرط ها پیش شرط هایی فوق العاده سنگین وناممکن و فراتر از دولت افغانستان است.
با وجود اینکه صلح ضرورت مردم افغانستان است اما نباید زیر بار هر شرطی رفت و شرایط افغانستان را از آنچه هست بدتر کرد. این تعیین پیش شرط های اینچنین نوعی بازی سیاسی است و نشانگر بی کفایتی و ضعف در یک نظام است.

احمدی، در پایان گفت: در حال حاضر گمانه زنی ها و اما و اگر های فراوانی در مورد صلح با حزب اسلامی وجود دارد. اگر حزب اسلامی به صلح به افغانستان علاقمند است تعیین پیش شرط ها چه ضرورتی دارد پیش شرط هایی که مهم است، توان انجام آن از اختیار دولت افغانستان خارج است. همچنین در مقابل اگر دولت افغانستان واقعا بخاطر آوردن صلح با حکمتیار این همه مذاکره و بگو مگو می کند پس صلح با حکمتیار تاثبر مثبت آنچنانی در افغانستان نخواهد گذاشت. متاسفانه در افغانستان همه چیز رنگ و بوی سیاسی پیدا کرده است و برخی حلقات می خواهند از صلح استفاده ابزاری کنند. همچنان که طالب نوعی ابزار است از حزب اسلامی و امثال آن هم می خواهند استفاده کنند.

کد (30)

>>>   ولا راست گفتی مگر متوجه باش که در این وطن همه چیز ممکن است
- خاین ملی را قهرمان ملی میگویند.
2- آدم بیسواد و آدمکش حرفوی را شهید وحدت ملی میگویند.
3- بازنگر را رئیس اجرایی میگویند.

>>>   اگر این گلبیدین همان گلبیدین که سی سال قبل با من بود باشد هرگز از جور آمد نیست او همیشه شرط میگذاشت وهمیشه امتیاز می خواست
صوفی کرنکار

>>>   در دنیا دو نوع زندان است جنایی و سیاسی
جنایی یعنی دزد قمار باز فحاش شرابی وطن فروش رشوت گیر اختلاس غاصب زمین حیف ومیل پول بیت المال وامثالهم
سیاسی
کسیکه بخاطر یک هدف زندانی میشود اسلامی وغیر اسلامی شرط نیست بنآ هر کسیکه در زندان است وبه اتهام عضویت در حزب اسلامی زندانی است سیاسی است نه جنایی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است