طالبان عملا ثابت کردند که در عرصه جدیدی از جنگ علیه دولت وارد شده اند و در این عرضه مصر به انجام عملیات های چریکی و حتی جنگ های رو در رو هستند.
حکومت این موضوع را رد می کنند و تبلیغاتی بیش نمی داند. از طرفی، حکومتی ها می گویند که در حقیقت عملیات هایی را راه اندازی کرده که ضربات جدی بر طالبان وارد کرده است. اما نظرات دیگری نیز وجود دارد که طالبان توانسته اند زمستان را فضای گفتگو و یا فصل گفتگو بسازند و بهار و تابستان به عملیات خود ادامه دهند.

احمدشاه رمضان، عضو مجلس نمایندگان در برنامه «تحول» گفت: جای تاسف است که حنیف اتمر به عنوان رییس امنیت در آن جایگاه نشسته است. رییس امنیتی که هیچ کاری برای امنیت افغانستان نمی کند.

وی، افزود: طالبان کسانی هستند که هیچ رحمی بر مردم افغانستان نمی کنند و هیچ فرقی هم میان اقوام مختلف نمی گذارند. آنها مزدورهای آمریکا، انگلیس و پاکستان هستند. با وجود اینکه آنها از عملیات خود آمار داده اند اما باید بدانیم که به هیچ عنوان قوی نیستند به شرطی که از طرف حکومت حمایت نشوند. در ولایت بلخ که این حمایت از آنان وجود ندارد طالبان قدرتی پیدا نمی کنند و اگر هم به آنجا نزدیک شوند در ظرف بیست و چهار ساعت بیرون رانده می شوند. طالب مزدوری بیش نیست که برنامه های کشورهای بزرگ را در افغانستان انجام می دهد. طالب، جنایتکاری است که مردم دوست ندارند در افغانستان باشد و هیچ کس جایی به آنها نمی دهد. بنابراین نمی توانند قوی عمل کنند و بر نیروهای امنیتی افغانستان پیروز شوند. رسانه های افغانستان باید بدانند که نباید طالبان را برای مردم و نیروهای امنیتی بزرگ جلوه دهند. این کار تاثیر مستقیم بر روحیه مردم و نیروهای امنیتی ما دارند.

رمضان، معتقد است طالبان با هربار عملیات خود و با کشتن مردم عادی، می خواند قدرت خود را نشان دهند و بیان داشت: طالبان ادعای قوی بودن برای مردم افغانستان می کنند. آنها اگر قوی هستند بروند و اشرف غنی را بزنند، داکترعبدالله، استاد محقق و دوستم را بزنند. آنها چه کسانی رامی زنند؟ مردم مسکین بیچاره و دربدر را می زنند. ماموران ساده و کارمند را می زنند، سربازانی را که دفاع و زور ندارند را مورد هدف قرار می دهند. آنها نتواسته اند هیچ کدام از فرماندهان مطرح افغانستان، وزیرها یا رهبری در افغانستان را بزنند.

نماینده مجلس، ادامه داد: طالبان آنقدر ضعیف بوده اند که در ابتدا که آمریکا به افغانستان آمده بود، آنها را در ظرف پنج روز، به مرزهای افغانستان فراری داده بودند. پس این طالبان قوی نیستند بلکه دولت ما ضعیف است. پانزده سال است که دولت افغانستان مزدور خارجی ها است. صلحی مصنوعی و تقلبی را به راه انداخته است که مردم را فریب دهد. صلحی که در آن مردم افغانستان کشته می شود. صلح را تبدیل به فرصتی برای پر کردن جیب های چند نفر نالایق و بیکار کرده است.

رمضان، همکاری های داخلی با طالبان را عامل بدبختی مردم دانسته و می گوید: در انتحارها و انفجارهایی که طالبان می کنند، فقط مردم عادی هستند که کشته می شوند. متاسفانه بسیاری ها، از طالبان در رسانه های افغانستان دفاع می کنند. طالبانی که دشمن همه مردم افغانستان هستند. تا اینگونه دفاعیه ها در افغانستان از دشمن صورت بگیرد ما در جنگ ها شهرهای خود را از دست خواهیم داد. تا حکومت و نهادهای امنیتی با هم هماهنگ و منسجم نباشند ما در برابر گروه و تعداد بسیار کم طالبان فاجعه هایی مانند قندوز را خواهیم داشت. تا کسانی در حکومت باشند که با طالبان همکاری کنند جنگ ها ادامه خواهد داشت.

وی، در پایان گفت: جنگ در داخل افغانستان، جنگ کشورهای خارجی است. هر کدام از کشورهای خارجی دسته ای از طالبان و تروریست ها را حمایت می کنند تا منافع شان را در اینجا تامین کنند. این طالبان هم در بدل پول و دالر حاضر می شوند مردم را بکشند.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است