رییس‌جمهور غنی به وزارت تحصیلات عالی دستور داده که از این به بعد هیچ یک از استادان دانشگاه‌های دولتی حق تدریس در دانشگاه‌های خصوصی را ندارند.

به گزارش روزنامه ماندگار وزارت تحصیلات با فرستادن مکتوبی به تمام دانشگاه‌های خصوصی هدایت داد که اساتید دانشگاه‌های دولتی نمی‌توانند در وقت رسمی در دانشگاه‌های خصوصی تدریس کنند.

اما شماری از استادان دانشگاه کابل در واکنش به این دستور رییس جمهوری می‌گویند: اشرف‌ غنی حق ندارد بگوید استادان دانشگاه‌ها حق مطالعه، سخنرانی، تحقیق و تدریس در بخش خصوصی را ندارند.

آنان تاکید می‌کنند: این اقدام حکومت برای ما هیچ اهمیتی ندارد و استادان آزادانه و آگاهانه به تدریس خود درهر دانشگاه خصوصی که خواسته باشند، ادامه می‌دهند.

سیف‌الدین سیحون استاد دانشگاه کابل، این اقدام حکومت را یک خیانت بزرگ خوانده و آن را غیر عملی می‌داند.

استاد سیحون می‌گوید: حکومت اشرف‌ غنی برای خدمت به مردم ایجاد نشده؛ چرا که ایجاد شده تا برای مردم محدویت خلق کنند و بی‌خردی‌ هایشان را برمردم تحمیل کنند.

وی تاکید کرد: این اقدام حکومت برای ما هیچ اهمیتی ندارد و با وجود مخالفت اشرف غنی و سایر افراد تیم‌ اش استادان آزادانه و آگاهانه به تدریس خود در هر دانشگاه خصوصی که خواسته باشند،ادامه می دهند.

او با انتقاد از این اقدام گفت: از یک سو استادان دانشگاه را در سن ۶۵ سالگی که اوج قدرت و توانایی فکری‌ شان است، تقاعد می‌دهند و از سوی دیگر برای تدریس خصوصی ان ها سد می شوند.

این استاد دانشگاه، این فرمان را غیرعملی دانسته و تاکید کرد که این فرمان به هیچ عنوان عملی نخواهد شد و استادان در اوقات فراغت شان به تدریس خود در بخش خصوصی ادامه خواهند داد.

وی تاکید کرد: رییس‌جمهور حق ندارد، بگوید استادان حق مطالعه، سخنرانی، تحقیق و تدریس در بخش خصوصی را در زمان فراغت خود ندارد.

کد(24)

>>>   اقدام نیکو، ورنه تمام حواس استادان دانشگاه های دولتی بطرف جمع آوری پول معطوف شده و به قصه محصلین دانشگاه های دولتی نیستند همچو پزشکانی که در شفاخانه /کلینک های دولتی و خصوصی و معاینه های شخصی مصروف کار اند.

>>>   فقط همین کار دزست کردی دردوسال

>>>   اصلا باید همین دانشگاه های خصوی زیاد تر کنترول میشدند حتی بعضی فارغین شان صاحب سواد نمیشوند فقط مسئولیت شان پرداختن فیس است و گرفتن قباله روباه

>>>   رئیس جمهور کار نیک انجام داده است .باید استادان از سن ۶۵ تقاعد ککند که زمینه کار به دیگران مساعد شود واز طرف دیگر باید استادان با خاطر ارام به به دانشجویان درس بدهند وبااید حق تجارت در امور تدریس را نداشته باشند .من استادانی را می شناسم که یک لنگ شان به دانشگاه دعوت است ویک لنگ شانه به دانشگاه های دولتی .

>>>   اقدام کاملا بجا میباشد. بلی در اوقات کار رسمی هیچ کس حق ندارد که وظیفه اش را ترک کند.

>>>   با حرمت واحترام این فرمان بجاست.1یک استاد در3 جا مصروف است بگذار 2 نفر دیگر هم صاحب کار شوند 2 استاد همشه وقت در دوش است زیرا درس را در هرسه جای در نیمه گذاشته عجله بطرف دیگر دارد 3انقدر هم اساتید محترم پول دوست نباشید 4 توانایی فزیکی هم کفایت نمیکند 5استادانیکه تقاعد شدن بسم الله به پوهنتون های خصوصی بیایند 6برای پوهنتون های خصوصی هم خوب شد صاحب استاد میشوند موسسه بیدون استاد مانند خانه بی سقف ودر اخر استادان محترم پوهنتون کابل دیگران را نیز موقع بدهید زیرا با عرض معذرت نه انها را در بخش دولتی جا میدهید ونه از دست شما دربخش خصوصی کار کرده میتوانند .فکر نه کنم بعد از 65 سالگی حتی مردم خارج نیز توانایی داشته باشند

>>>   رئیس جمهور درست میگوید

>>>   اقدام نیک و بجایی است، از یکسو زمینه کاریابی برای کدر های جوان ایجاد می شود و از سوی دیگر کفیت درسی در دانشگاه های دولتی بلند می رود امید است مسولین محترم وزارت تحصیلات عالی در زمینه جدی عمل نمایند.

>>>   این یک دستور کاملا به جاست. استادان پوهنتون نباید در وقیت رسمی در دانشگاه های خصوصی تدریس کنند. بیرون وقت رسمی، طور مثال از طرف شام یا روز های جمعه، به آنها باید حق تدریس داده شود.
کارته وال

>>>   بلی یک مرد یا زن بالای سن ۶۵ میتواند رییس جمهور و نخست وزیر
و وزیر - یا وظایف بلند رسمی دیگر را اجرا کند یا رییس حزب سیاسی باشد و خانم او بانوی اول یا خانم و شوهر او در یک پست
دیگر کار کند یا حتی اقارب بالای سن شان سفیر و دبیر باشند
اما یک استاد در پختگی علمی و تجربه به تقاعد برده شود و یا
از قله ای علمی و علم به زیر کشیده شود
چه اقدام های سوال بر انگیزی .
فاعتبرو یا اوللالباب
م.ش.فروغ تاجر سالمند

>>>   هر مکتوب صادر شده از دفتر رییس جمهور قانون نیست صرف فرمان تقنینی در وقت مرخصی شورای ملی موقتآ جای قانون را در امور غیر مالی و بودجه میگیرد که با رد نمایندگان درشروع اجلاس عادی ساقط و غیر قابل اجرا میشود. دستور شفاهی و مکتوبی و فرمان تقنینی با هم فرق کاملآ حقوقی دارد.
از دیدگاه دیگر اگر استادی در وقت رسمی طور مثال ( از ۸ تا چند بعد ظهر ) در روز یا هنگام تعطیل دانشگاه فرصت وخالیگاه داشته باشد هیچ مانعی و ضرری وجود ندارد تا استاد در دانشگاه ها یا کانون های علمی تدریس نماید یا طور خصوصی در مراکز علمی و فرهنگی مجتمعی یا انفرادی تدریس و کار نماید یا در مراکز اقتصادی و ثقافتی کار نماید. نه تنها ضرر ندارد در عوض مفاد دارد و اثر توان بخش و مفید.
اگر کدام مغز متفکر آنرا مضر و غلط میداند نطر شخصی او است و غیر قابل قبول میباشد من دیده و کثیرآ هم میدانند که اینگونه وظایف و کار های تخصصی در دنیای دیگر ساعت وار میباشد . اگر در افغانستان قانون طور دیگر یا قرارداداز نگاه حقوق دیگرگونه باشد آن حرف جدا است . امید است تحدید های سلیقوی جای قانون و حق را نه گیرد و مانع بسط و انکشاف استعدادها نه گردد.
م.ش.فروغ تاجر جهاندیده

>>>   کار خوب است

>>>   یک اقدام بسیار عالی و بجا
در دانشگاه های دولتی کیفیت خیلی پایین است و این استادان محترم در بالا بردن سطح کیفیت آن تلاش کنند تا دانشگاه های خصوصی.

>>>   خیانت بزرگ این است که این استادان نا مرد و بی وجدان اول وقت را در دانشگاه های خصوصی تدریس کرده و انرژی خود را از دست می دهند، سپس برای استراحت به دانشگاه دولتی می روند.
شما از شاگردان دانشکده ی شرعیات دانشگاه هرات سوال کنید. خیلی از اساتید شان در طول سمستر یک یا دو جلسه بیشتر به کلاس حاضر نمی شوند. دانشگاه های دولتی عملا سقوط کرده است.

>>>   اقدام نیک و بجا است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است