سخن از سالگرد رحلت علامه بلخي هست. اين مناسبت غم انگيز و تاريخي انديشمندان و نويسندگان و تحليل گران كشور را برانگيخته است تا ابعاد زندگي سياسي و علمي و شخصيتي علامه را مزين صفحات رسانه ها سازند.
برخي ها در مورد علامه نگاشته اند كه وي تحصيلات حوزه اي، علمي، عرفاني، سياسي كم و يا ضعيفي داشته است و ايشان تحصيلات حوزه اي دانشگاهي نداشته و او فيلسوف و تاريخ دان و نويسنده و روشنفكر هم نبوده است و متاسفانه انها با تاسي از حريفان و دشمنان انديشه و همقطاران مسلكي علامه وي را با كم لطفي قلمي خويش اخوند روضه خوان و ملاي قريه قلم داد كرده اند و ...

نمي دانم شخصيتي همانند بلخي كه در كشورهاي عراق، افغانستان و ايران مي رود براي طلاب علوم اسلامي كه درس خارج مي خوانند و در دانشگاه ها براي دانشجويان رشته هاي مختلف و در جمع مراجع تقليد و مجتهدين عظام همانند اية الله حكيم و شاهرودي و امام خميني و مرحوم نواب صفوي قرار مي گيرد ايا براي فراگيري درس و اموختن علوم و فنون شعر و تاريخ و قاعده نحوي (ضرب زيد عمرا) و يا براي شتيدن قاعده اصولي (لا تنقض اليقين بالشك) و يا دانستن اقسام نجاسات و مطهرات مي رود؟
و يا با استقبال ان ذوات محترم از وي حرفي براي گفتن دارد؟

آيا يك طلبه ساده روضه خوان و ملاي قريه و بدون قلم و كتاب و با عدم اطلاع از تاريخ و بدون شناخت از علوم ديني و انساني چگونه مي تواند تاريخ نگاران، دانشجويان و طلاب سطوح متعالي فقه و اصول و عرفان و فلسفه و سياستمداران و روشنفكران برجسته كشور هاي منطقه را به زير كرسي ارشاد و بيان خويش فرا خواند!

بلخي كه در نشست با امام خميني و مراجع تقليد و مجتهديني همانند مرحوم سيد محسن حكيم مرجع اعلاي زمان و مرحوم نواب صفوي چهره شناخته شده انقلابي ضد دستگاه ستم پيشه پهلوي حرف دارد، بلخي كه در زير منبر و ميز خطابه او دانشجويان رشته هاي علوم انساني و طلاب حوزه هاي علوم اسلامي زانو بر زمين مي زنند و بلخي كه در تاييد شخصيت علمي و اصلاح گرانه و سياسي وي اجماع عامه شيعه و سني شكل مي گيرد، او مي تواند مرجع و مركز اميد مردم كشور و شهرهاي كلان ميهن همانند كابل و هرات و مزار گردد.

با اينكه بلخي خودش از نژاد قريش و هاشمي است اما فقط او متكاي مليت هاي هزاره و ازبك و تاجيك و پشتون و شيعه و سني در كشور مي گردد. شخصيت وي چنان ملي و مردمي مي شود كه هزاره او را از خود و شيعه از خود و سني وي را از خود مي داند. چيزيكه تا هنوز در كشور افغانستان گوهري ناياب است.

در سفري كه او از مشهد به هرات امد تقريبا تمام نفوس مردم هرات تا مرز اسلام قلعه تا هرات مسافت صد كيلومتر را به استقبال او شتافتند و او خود در سخنان خويش خود چنين بيان نمود، استقبالي كه مردم هرات از من نمودند همانند استقبال مردم نيشابور از امام هشتم امام رضا (ع) و اليته چنين سخني را با درنظر گرفتن توزن نفوس و زمان و مكان اگر مقايسه نماييم قطعا چنين كلامي از حانب وي نمي تواند توام با اغراق باشد.

سؤال اين است كه يك طلبه ساده و روضه خوان چرا چهارده سال از عمر پرثمر خويش را در تك سلول زندان سپري نمايد و چرا در حاليكه از جانب شخصيت هاي بلند پايه كشورهاي اسلامي منطقه تقاضاي ازادي وي از زندان صورت گيرد اما هر روز شرايط زندان وي از جانب دولت وقت براي او سختر مي شود؟

آري علامه بلخي ممكن است شهادتنامه دانشگاهي و رشته هاي فيزيك و شيمي و رياضي و هندسه را نداشته باشد و ممكن است از او چندان اثاري قلمي در علوم مختلف مكتوب نشده است اما بلخي با نبوغ سرشاري كه داشت و با استعداد و تلاش و به گفته خودش با خوردن دود چراغ توانسته بود استاد و مصلح و روشنفكر و فقيه و عالم و عارف و مجتهد زمان خويش گردد.

با توجه با اينكه در دوره و زمان او كشور از داشتن امكانات اوليه زندگي هم در سطح دانش و صنعت برخور دار نبود اما او براي همه اقشار مردم از عالم و دانشجو و سياست مدار تا عوام مايه اميد و چراغ شمع محفل روشنفکران زمان خويش بود.

آري! اين است معناي فقيه و عارف و روشنفكر و دانشمند و فيلسوف و مجتهد.

مصباح هراتی

>>>   چنین افرادی در بین اقوام افغانستان وکشور هستند ولی گمنام بجای ان افراد جنایت کاری چون .... وچنین جنگ سالارانی رهبر وقهرمان ملی ما میشوند کسانی که خود جنایات انان را به چشم خود دیده ایم ولی به واسطه قوم گرایی حق را زیر پا گذاشته اخرت خود رامی فروشیم.وباز بر سر خود زده میگوییم چرا کشور ما اباد وازاد نمیشود...وای بر ما........

>>>   درود بر این علامه بزرگ باد
خراسان ..هرات

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است