در کابل انستیتوت مطالعات استراتژیک فعالیت دارد. این مرکز از سوی دوستان ارجمندم رهبری و مدیریت می‌شود. از طریق رسانه‌ها از کارکردهای این نهاد آگاهی دارم. بنظر می‌رسد که انستیتوت مطالعات استراتژیک، بیشترین کارکردهای تحلیلی و پژوهشی در گستره روابط بین‌الملل انجام می‌دهد که در خور قدردانی است.

و اما به‌ مثابه پژوهشگر روابط بین‌الدول که با نهادهای فکری اروپایی در گستره سیاست خارجی سر و کارم است، انتظار دارم تا این نهاد، مطالعات و پژوهش‌های بیشتری را پیرامون نقد سیاست خارجی دولت افغانستان به‌راه می‌انداخت. در شرایطی که ما از نبود نهاد نظارتی سیاست خارجی رنج می‌بریم، انستیتوت مطالعات استراتژیک می‌تواند این خالی‌گاه را پر کرده و با آسیب‌شناسی سیاست خارجی افغانستان، سفارشات و توصیه‌های مفید را برای بهبود استراتژی روابط بین‌الملل افغانستان و ساختار هم‌آهنگی آن یعنی کانون دیپلوماسی افغانستان پیش‌کش کند.

انستیتوت مطالعات استراتژیک نهاد مستمر، با ساختار، میکانیزم، هدف‌مندی و برنامه‌های مستدام معنا می‌دهد. زمانی، نامِ انستیتوت مطالعات استراتژیک بالای نهادی گذاشته می‌شود، ماموریت چنین نهادی روشن و تعریف شده است. بناً خواست‌ها و توقعات شهروندان نسبت به این نام و ماموریت بالا می‌گیرد.

توقع من این است که انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان ساختار کادری کانون دیپلوماسی افغانستان را آسیب‌شناسی کرده و به جامعه سیاسی، مدنی و رسانه‌یی افغانستان سفارشات، پیش‌نهادات و توصیه‌نامه‌هایی را پیش‌کش می‌نمود. تا ساختارهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و رسانه‌یی افغانستان بر بنیاد آسیب‌شناسی یک نهاد معتبر استراتژیک لابی‌گری و دادخواهی می‌کردند. این آسیب‌شناسی می‌تواند در ساختار سمپوزیم تحلیلی و یا در ساختار گروه‌کاری تخنیکی راه‌اندازی گردد.

جامعه ما از برخوردهای سلیقه‌ای و غیر حرفه‌ای در کانون سیاست خارجی افغانستان خسته شده‌است. دست‌اندرکاران سیاست خارجی یعنی کانون دیپلوماسی افغانستان از نبود برنامه‌های استراتژیک، کارا و سازنده رنج می‌برد. مدیران دولت نیز بار سنگینی بر شانه‌های ماموریت دیپلوماسی افغانستان آویخته اند. واکنش‌های مردم در رسانه‌های اجتماعی پیرامون تقرری های به‌شدت ناسالم در رهبری ماموریت‌های سیاسی افغانستان در جهان، نشان‌گر نارضایتی گسترده شهروندان بویژه جوانان از این رویکردهای غلط است.

به‌باور من انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان می‌تواند نقش نظارت حرفه‌ای و تکنیکی‌اش‌ را از سیاست خارجی افغانستان افزایش دهد. این چشم نظارتی می‌تواند، نگاه شهروندان را به‌ سیاست خارجی افغانستان روشن‌تر سازد.

دوستان عزیز من در انستیتوت مطالعات استراتژیک بر نقد من به‌مثابهء «نقد سازنده» بنگرند. نقد سازنده همیشه به‌نهادهای کارا و با ماموریت هدف‌مند مطرح می‌شود. این‌را باید «حمایت» تلقی کرد.

داکتر ملک ستیز

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است