رییس جمهور غنی گفته است که ما با اقدامات خود توانستیم قناعت جهان را فراهم کنیم و به همین دلیل ناتو در نشست وارسا وعده هایش را به ما سپرده است. آیا حکومت توانسته است به وعده های خود به مردم و کشورهای جهان عمل کند؟ آیا هم اکنون مردم افغانستان از حکومت راضی هستند و در رفاه، امنیت و اقتصاد خوب به سر می برند؟

غلام فاروق مجروح، عضو مجلس نمایندگان در برنامه «نگرش» گفت: درست است که کمک هایی که ناتو به افغانستان خواهد کرد می تواند برای افغانستان مفید باشد اما اینکه اشرف غنی، رییس جمهور افغانستان آن را به عنوان یک دستاورد می پندارد، درست نیست. دیدیم که سران ناتو نه تنها کمک های خود راتمدید کردند بلکه آن را بیشتر هم نمودند.

وی، در خصوص دلیل کمک های ناتو به افغانستان اظهار کرد: این کمک، به معنی شاهکارهای افغانستان و کارکرد خوب حکومت افغانستان نیست بلکه مستقیم به این موضوع ارتباط دارد که جهان هنوز هم به افغانستان توجه دارد و منافع خود را در افغانستان جستجو می کند. وگرنه حکومت افغانستان نه در عرصه حکومت داری خوب، نه در عرصه مبارزه با فساد و نه در رعایت حقوق بشر نیز دستاورد خاصی نداشته است. علاوه بر اینها هنوز دیدگاه مشترکی بین رییس جمهور و رییس اجرایی به میان نیامده است و همین اختلافات باعث عدم پیشبرد اصلاحات در افغانستان می شود.

به باور مجروح و با این تفاسیر، به این نتیجه می رسیم که جهان نه به خاطر مردم افغانستان و نه به خاطر رییس جمهور به افغانستان کمک می کند. بلکه آنها به خاطر منافع و اهدافی که در اینجا دارند به افغانستان کمک می کنند تا مجوز حضور خود را داشته باشند. اگر آنها واقعا به خاطر کمک به حقوق بشر به افغانستان کمک می کردند، به میانمار کمک می کردند که هزارها مسلمان در آنجا سوخت. اگر آنها به فکر افغانستان بودند، به همه جای آن توجه داشتند. در حالیکه در حال حاضر در مرزهای روسیه نیروهای خود را به چهار برابر افزایش داده اند و در جاهای دیگر این افزایش به چشم نمی خورد بلکه کاهش نیز وجود دارد و دست از حمایت این مناطق برداشته اند.

نماینده مجلس، معتقد است گرفتن تعهد کشورهای جهانی از حکومت افغانستان نمایشی است و با این کار می خواهند نشان دهند که افغانستان است که به ما نیاز دارد در حالیکه آنها خود نیاز بیشتری به اینجا دارند و افزود: افغانستان با موقعیت ژیوپولتیک و ژیواستراتژیکی که دارد، از اهمیت خاصی برخوردار است و برای تامین منافع آمریکا و ناتو بسیار مناسب محسوب می شود. به همین دلیل آنها هرگز افغانستان را ترک نخواهند کرد و به کمک های خود حتی بدون مبارزه حکومت با فساد اداری و حکومت داری خوب ادامه خواهند داد. حفظ این منافع به مراتب و بسیار بیشتر از کمک های ناچیزی که به افغانستان می کنند ارزش دارد.

مجروح، در خصوص عدم مفید بودن کمک های ناتو به کشور گفت: افزون بر همه اینها کمک هایی که ناتو به افغانستان می کند، در اختیار افغانستان قرار ندارد، بلکه آنها این کمک را در اختیار خود می گیرند. ما می توانستیم با این کمک ها سلاح های سنگین خریداری کرده و با استفاده از آن در جبهات جنگ موفق بیرون آییم اما آنها اجازه ندادند و با در اختیار گذاشتن سلاح های نامرغوب و سطح پایین همیشه نیروهای ما را عقب نگاه داشتند. همچنان این کمک ها را به ارتش، به نوعی به کار می برند و استفاده می کنند که این ارتش هیچگاه از نیازمندی رها نشود و همیشه محتاج باشد. به طور مثال در حال حاضر نیروهای امنیتی حتی برای دو ماه هم ذخیره سوختی ندارند.

وی، اضافه کرد: با این اوضاع، ای کاش رهبران حکومت وحدت ملی نه برای جلب توجه کشورهای جهان، بلکه به خاطر مردم افغانستان، دستی به سر اوضاع افغانستان بکشند و سعی نکنند بازهم مردم افغانستان را فریب دهند و فقط در آستانه نشست ها برنامه های ظاهری با به راه اندازند.

کد (30)

>>>   یک چیزی واضح است .
م.ا.ا.

>>>   ازخلیل زادقهرمان نسازید
موضعگیری پسین مامور بلندپایه ی پیشین آمریکا آقای خلیل زاد، اذهان عده ای از هموطنان ما را مغشوش کرده است. این که باتوجه به سخن های سه شاهدآمریکایی باورکنیم، دولت آمریکابه تازه گی متوجه سیاست ها و بازی های چندپهلوی پاکستان شده است و گویا تاحال دربی اطلاعی به سرمی برده است جز ساده انگاری وساده لوحی سیاسی چیزدیگری نیست.
خلیل زادیک مامور سرسپرده و متعهد برای تامین منافع سلطه گرایانه ی آمریکا است و جز تطبیق دساتیر مدیران خود کاری هم نمی تواند انجام دهد.
این همان خلیل زادی است که در گفتگوی اخیرش در کابل، در حضور جمع، آگاهانه یا نا آگاهانه از نقش ویرانگرش دربه حاشیه کشاندن جبهه ی متحد و نیروهای مقاومت، که به رهبری فرمانده مسعود قهرمان ملی میرزمیدند، پرده برداشت. قبل از اینکه از آن دشمن دیرین قهرمان بسازیم کمی حوصله مندی به خرج بدهیم تا در آینده از داوری عجولانه پشیمان نشویم.
بحران فراگیر در اتحادیه ی اروپا و ایجاد قطب های جدید در ساختار قدرت جهان و شکست های سیاسی، نظامی و اخلاقی آمریکا و متحدانش در منطقه و جهان، سران ثروت و سرمایه را به بازبینی در عملکردهای شان واداشته است. نیز خلیل زاد در درون خودش خشمگین است که چرا دولت پاکستان تصمیم گرفته است مرز دیورند را دیوار کند و قوم برادر را متفرق و از هم جدا سازد. اما دولت آمریکا نگران شکل گیری اتحادهای جدید منجمله شانگهای در منطقه و پیوستن ایران و پاکستان به این اتحاد در مسیر چند قطبی شدن جهان ماست، که مسلمابه نفع آمریکا نخواهد بود نزدیکی دوباره ی ترکیه به روسیه، که در عین حال بهترین سطح مناسبات را با پاکستان دارد، نیز نشان دادن چراغ سبز به سوریه و سفرریس جمهوری تاجیکستان به پاکستان، بهبود مناسبات سه جانبه میان چین، تاجیکستان و پاکستان، آمریکا را به آن واداشته است که برپاکستان دوست و متحدش در منطقه اعمال فشار کند و پاکستان را از پیوستن به اتحاد جدید، که چین و روسیه اهم قدرت آن اتحاداند و آمریکا را پریشان ساخته است نهی کند.
البته پاکستان هم قدرت کمی نیست که از یک چنین تهدیدهای میان تهی، که خود عمق آن را میداند و این بازی های موش و گربه را بلد است، بترسد.
به هرحال
باش تاصبح دولتش بدمد
این هنوزازنتایج سحراست
لطیف پدرام

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است