تا چندی قبل و در خلال سال های 2001 تا 2014، ناامنی شامل همه ی ناآرامی ها و تحرکات و معامله گری های بعضا خونین بر سر زمین و ناموس و مواد مخدر و مسایل مذهبی و نژادی و ناتو و طالبان و اردوی ملی بود که عمدتا ولایات جنوبی و شرقی را شامل می شد.

اما از زمان آغاز شمارش معکوس برای خروج قطعی و فوری نیروهای نظامی خارجی از کشور و نیز تفویض مسوولیت امنیتی و نبرد تن به تن با مخالفان مسلح به نیروهای امنیت ملی، که بارها بهانه های مختلف برای تداوم حضور امریکا در افغانستان و در قلب منطقه آورده شد؛ دیگر سبک و سیاق ناامنی در کشور تغییر یافت.

بدین معنا که ابرقدرت غرب و بیش از 57 کشور هم پیمانش در آتلانتیک شمالی، به این نتیجه رسیدند دیگر با تداوم تنش های پیشین و کلیشه ای در هلمند و ننگرهار و قندهار و پکتیا و نگاه داشتن جنگ فرسایشی در جنوب شرقی نمی توانند نقشه های خود را عملی کنند بنابراین ناآرامی هایی از جنس دیگر را به صفحات شمال تزریق کردند.

ورود غیرقانونی و البته بدون نظارت صدها و هزارها پنجابی و پشتون پاکستانی و ازبک و چچنی و دیگر تابعیت های منطقه از مرزهای کنر و نورستان و خوست به همراه خانوارها و سلاح های سبک و سنگین شان، گاه و بیگاه نگاه رسانه های منتقد یا برخی وکلای هشیار را به خود معطوف می کرد اما چنان با سکوت ارگ مواجه شد که اینک به امن ترین و شمالی ترین نقاط نیز رسیده است.

در واقع رفته رفته در یکی دو سال اخیر میلادی، ولایات جنوبی و شرقی امن تر و آرام تر شده اند و توأمان شاهد سقوط ولسوالی های بدخشان و بامیان و غزنی و قندوز و امثالهم در صفحات شمال و ولایات مرکزی هستیم. به نحوی که تمرکز و توان مقابله ی اردوی ملی را تحلیل برده اند.

نمودار جدید غرب برای ترسیم ناامنی چندان هم که باید و شاید زیر پوستی و در خفا نبوده است اما گزارش های پراکنده و انتقادهای غیر سازنده از سوی مردم ملکی شاهد و ناظر تحرکات بیگانگان و نیز رسانه ها راه به جایی نبرد تا اینکه عملیات خرابکارانه در نقاط مذکور همه را از خواب غفلت بیدار کرد و سیلی محکمی بر صورت ارگ نشینان زد.

ناامنی با تعریف و ساختار پیشین خود توانست هم همسایگان مداخله گر و منفعت طلب را بیش از یک دهه به سوء مطالبات شان در افغانستان برساند و هم منافع و زمینه ی حضور 13 ساله ی ناتو و امریکا را در قلب منطقه فراهم نماید؛ حال باید منتظر ماند و دید ناامنی در سبک و سیاق نوین خود تاچه حد و تا کجا متضمن منافع و مقاصد شوم غرب و شرق در کشورمان است.

کد (8)

>>>   وقت آن فرا رسیده تا بساط شورای نامنهاد صلح برچیده شود.
بس که سرو قدت ای شوخ رسا افتاده است
تا به گوشت برسد، ناله ز پا افتاده است
در پاسخ به پرسش های شماری از دوستان در باره کارایی شورای نامنهاد صلح
از قدیم ها گفته اند که اگر در خانه کس هست، یک سخن بس است. اما از جایی که در کشور خداد داد ما گوش شنوا و چشم بینا نیست، یاسین خواندن هم به گوش بالاییان سودی ندارد.
اگر دوستان به یاد داشته باشند، بنده سال ها پیش بیهودگی ادامه کار شورای نامنهاد صلح را یادآور شده و با دلایل و براهین فراوان ناسودمندی این لت خانه سلطان محمود را خاطرنشان شده بودم .
روشن است مادامی که شیاطین سعودی و قطری سالانه میلیادها دالر برای شیادان پاکستانی و گروه های وهابی طالب و داعش بدهند، سخن گفتن از صلح ضیاع و اتلاف وقت است. تا کنون 10 میلیون یورو آلمان، و 50 میلیون دالر امریکایی ها به این شورا پول داده اند. روشن نیست که بودجه هنگفتی که دولت در ده سال گذشته برای آن تخصیص داده است، سالانه سر به چند میلیون دالر می زند. اما دستاورد؟؟؟؟
صفر. با این همه مبالغ هنگفتی که از سوی این شورا برباد رفته، می شد ده ها بیمارستان و درمانگاه و پرورشگاه ساخت

>>>   ناامنی با ساختار پیشین توانست هم همسایگان مداخله گر را به سوء مطالبات شان برساند و هم منافع و زمینه حضور 13 ساله ی ناتو و امریکا را در قلب منطقه فراهم نماید؛ حال باید منتظر ماند و دید ناامنی در سبک و سیاق نوین خود تاچه حد و تا کجا متضمن منافع و مقاصد شوم غرب و شرق در کشور ما است
ع

>>>   خوب شما که اینقدر هوشیار هستید که پس چرا اله دست غرب میشود اگر غرب به وطن و مردم تان دلسوزی ندارد شما چرا وسیله شده با پول و سلاح ان وطن خودرا خراب و مردم تانرا میکشید؟ لطفا از گپهای مفت دست بردارید و هر گناه خودرا بالای شرق وغرب نیاندازید.
اول خان شلگری

>>>   استاد واصف باختری:
در زمان صدارت سردار محمد داود خان یونسکو از کشور های جهان خواست تا مفاخر فرهنگی و علمی شان را معرفی کنند.
افغانستان ‫#‏خوشحال‬ ‫#‏ختک‬، ‫#‏رحمان‬ ‫#‏بابا‬، ‫#‏حمید‬ #بابا، ‫#‏پیرمحمد‬ ‫#‏کاکر‬ واشرف خان را به یونسکو معرفی کرد.
اگریمان نوشت: متعصب هم ماستیم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است