بعد از اینکه حزب اسلامی اعلام آمادگی برای پیوستن به صلح با دولت کرد، برنامه ها و گفتگوهای فراوانی انجام شد اما پس از اینکه تنور این گفتگو ها بسیار داغ شد، آهسته آهسته این حزب کنار کشید تا جاییکه حالا حزب اسلامی گفته است ما توافقنامه صلح را با جمهوری اسلامی افغانستان امضا می کنیم نه با حکومت وحدت ملی. یعنی با شخص خاصی این توافقنامه را امضا نمی کنیم. گرچه این گفته چندان هم وضاحت ندارد. با این اوضاع آینده صلح افغانستان با این حزب و گروه های دیگر چه خواهد شد؟

محمدسالم حسنی استاد دانشگاه، در برنامه «آماج» گفت: متاسفانه در افغانستان اراده صلح وجود ندارد و این موضوع هم به خاطر این است که در ذهن افرادی که در پروسه صلح فعال هستند یا مسوولیت آوردن صلح به افغانستان را دارند ضرورت صلح هنوز شکل نگرفته است. اکثریت کسانی که در این مسیر گام برمی دارند و در مسایل صلح و جنگ فعال هستند کسانی هستند که در داخل افغانستان، کمترین منافع را دارند. سرمایه گذاری های اکثریت آنها در خارج از کشور است، علایقشان در خارج از کشور است و همه وابستگی هایشان در خارج از کشور است. چیزی که در اینجا برایش اهمیت قایل نمی شوند، آبادانی کشور، ثبات کشور و رسیدن ملت و مردم و مملکت به یک ساحل امن و آرام است که در آن رشد و توسعه و اینگونه مسایل باشد.

وی، با بیان اینکه حزب اسلامی هم از این قاعده مستثنی نیست، افزود: یک حزب وابسته است و به هیچ عنوان نمی تواند خودش را به عنوان یک حزب مستقل قلمداد کند. چه در زمان جهاد، چه در زمان جنگ های بعدی و چه در زمان شکل گیری حکومت های نظام جدید افغانستان این حزب مستقل نبوده است. وابستگی های حزب اسلامی هم در پاکستان و هم در کشورهای دیگر بوده است. هرکدام از این وابستگی ها که حمایت بیشتری از آنها کنند به سمت آنها متمایل خواهند شد.

حسنی، در خصوص کنار کشیدن حزب اسلامی از ادامه مذاکرات بیان داشت: لذا از ابتدا و از هنگامیکه حزب اسلامی، مذاکرات را با دولت افغانستان آغاز کرد، یک مذاکرات معطوف به نتیجه نبوده است، بلکه خواسته است سردولت پاکستان با توجه به بی اعتنایی که نسبت به آن داشت یک نوع فشار بیاورد و به یک نحوی دولت پاکستان را طعنه بزند و تحت فشار قرار دهد که اگر آنها فقط طالبان را تمویل می کنند، ما هم بادولتی مذاکره و صلح می کنیم که با هند و ایران مناسبات خوبی دارد. بنابر این بعد از اینکه دولت پاکستان متوجه این موضوع می شود، مانع از این می شود که حزب اسلامی با دولت افغانستان وارد مذکرات جدی صلح شود. این تغییر دیدگاه نشانگر عدم استقلالیت حزب اسلامی است. حزب اسلامی ابتدا خودمختار حرکت صلح را شروع کرده و بعدها دستی مانند پاکستان دراز شده است و این حزب را از این کار منع کرده است.

استاد دانشگاه، معتقد است مردم افغانستان مردمی صلح طلب هستند و بیان داشت: بیش از چهل سال است که مردم افغانستان درگیر جنگ هستند و این جنگ، ستون فقرات مقاومت مردم افغانستان را شکسته است. دیگر مردم حوصله جنگ، نزاع و کشمکش را ندارند. لذا از هر کسی که داعیه صلح سر دهد و به حکومت داری بیندیشد و از طریق گرفتن حکومت، از طریق مذاکره بیندیشد از آن حمایت کند. مردم افغانستان با اینکه همه جنگ و کشتارهایی که توسط همین حزب ها و گروه ها انجام شده است را به یاد دارند اما بازهم سرصلح با آنها را دارند و قرار نیست تسویه حساب کنند. بلکه آنها امنیت را می خواهند دوست دارند ثبات در کشور بیاید.

وی، در پایان گفت: هر حزبی در افغانستان تلاش دارد برای خود امتیازاتی به دست آورد و یکی از راه های به دست آوردن این امتیازات هم همین سست و و سفت کردن مذاکرات است اما ما باید در نهایت قبول کنیم که یکی از کارت های بازی پاکستان در مقابل افغانستان همین حزب اسلامی است. همانگونه که طالبان و گروه حقانی این نقش را دارند. بنابراین حاضر نیستند به آسانی این حزب با دولت افغانستان صلح کند.

کد (30)

>>>   اگـر گلبیدین واقعا بخواهد صلح کند فردا پاکستانی ها گردنش را میزنند

>>>   حزب اسلامی وابسته وبی اختیارنیست

>>>   راكتيا ر سالها پيش مردار شده. كى بايد به جاى او بيايد همراه كى كسى كه از قاتل دفاع كند دركشور نيست. كدام دزد ديگرى كه از قاتل نمايندگى كند نيست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است