پدیده کوچی و کوچی گری، یکی از منفورترین پیشه ای زندگانی بنی ٱدم است. انسان های بَدَوِی٘ و نهیب به این پیشه مشتاق اند، ورنه کوچی گری و صحرا نشینی شغل درنده های است که همواره می درند و خون می ٱشامند.

زندگی در صحرا و معاشرت با حیوانات در عصر کنونی و عصر تکنالوژی بر انسان هیچ نمی زیبد. اگر انسان به انسانیت و حرمت انسانی خویش پَی٘ برده باشد و اگر خودش را به عنوان یک انسان و خلیفه خدا درک کرده باشد، هرگز در صحراها چون جنبنده های طفیلی و مضر، سرنوشت خویش را سیاه نمی کند و به عظمت و کرامت خود پای بند می باشد.

امروز که عده ای از باشنده های افغانستان تحت نام کوچی، در صحراها حق و ناحق مٲوا برمی گزینند و خیمه ها بنا می نهند و همه ساله زندگی جمعیتِ از ده نشانان را تلخ وتنگ می سازند، در حقیقت مایه ی خجالت و ننگی است که ملت افغانستان را خجل و سرافگنده می کنند.

این کوچی های که هرسال به مقاصد شوم و خبیثانه بر بعضی از قره و قصبات هزاره جات هجوم می ٱورند و مزارع و خانه های ٱن مردم بی دفاع را تاراج و ویران می کنند، در واقع جنایت سنگین و وحشیانه ای است که تحملش در اندیشه انسانیت معدوم است و منفور.

هر اندیشه ای که پدیده ای کوچی گری را می پذیرد نیز، نوعِ از افکار بربریت و حیوانی است.
بارها مسٲله بدویت و بربریت کوچی گری در سطوح بالای حکومت به عنوان یک موضوع ٱزاردهنده و ننگین مطرح گردیده و راه های برون رفت از این بدویت نیز طرح و تسوید گردیده است، اما هرگز مسوولین امور با وجود تعهدات شفاف و مقنع، نخواستند این وضعیت را پایان دهند.

چنانچه همگی واقف هستیم، ٱقای اشرف غنی و همین طور جناب عبدالله، هنگام مبارزات و رقابت های انتخاباتی؛ وعده های قطعیِ را برای زدودن پدیده ای کوچی گری به مردم افغانستان داده بودند و حتی طرح های جامعِ را در این مورد به دست نشر سپرده بودند. اما اکنون می بینیم که این تعهد شان نیز چون سایر تعهدات هردو، جامه ی عمل نپوشیده است و هنوز، بدتر هم شده.

این در حالی است که راهکارها و راه حل های اساسی و بنیادی، در مورد پدیده ی کوچی گری در اسناد تقنینی کشور، مخصوصاً در قانون اساسی، درج گردیده است. اما با تٲسف، همواره سعی گردیده تا این مسٲله همچنین ننگین و جدال برانگیز در کشور باقی بماند. لذا پدیده ی کوچی گری و کوچی بازی قصداً ترویج و حمایت می گردد، تا باشد ٱرمان ٱشتی و صمیمیت میان اقوام افغانستان محقق نگردد.

با این وضعیت، یگانه راهکارِ که باقی می ماند، انسجام ملت افغانستان و همدستی تمام اقوام افغانستان است که متحدانه در برابر پدیده ی کوچی گری ایستاده و این سنتِ منفور را از بین ببرند.

اسدالله وطنیار

>>>   عجب کوچی هایکه سرای ها وبلند منزل ها ودوکاکین ها وخانه های لکس با قیمت های ده ملیون دالر در نقاط احاس وخاص کشور را همین کسانی که بنام کوچی هستند مالک اند پس این کوچی صحرا نشین این همه دارایی های کلان وسرمایه بزرگ را از کجا بدست اورده اند وچگونه این قصر نشینان را بنام بادیه نشینان شناخت و کمک های بی حد وحصردر تمام عرصه ها دولتی بخصوص در همین دوسال حکومت موجود که بنام کوچی ها از کیسه خلیفه بخشیده شده دامنه این کوچی ها را در غصب زمین وملکیت های عامه ومردم گسترده تر کرده است وقدرت بیشتر به کوچیها به اشخاص مورد نظرشان داده شد که به اثرهمین زوروقدرت نعیم کوچی شامل گروه طالبان بکمک ای اس ای و حامد کرزی وپشتوانه جناب ریس جمهور غنی بنام از گروه طالبان جدا جلوه داده شده در حالیکه حقیقت چنین نیست معکوس ان است از داخل سرای همین نعیم کوچی طالبان چه جنایت بزرگ را انجام دادند اما کسی از نعیم کوچی حتی معلوماتی پرسان کرده نتوانست که چطور این موتر مملو از مواد انفجاری در سرای مذکور جابجا شده بود اکنون ان کوچیهای سابق نیستند که با رمه گوسفند وبز و شتر شان بهار وتابستان بهافغانستان میامدندودر دوفصل دیگر به پاکستان سفرمیکردند اکنون کوچی ها بزرگترین سرمایه دار کشور ما هستند وبا موتر های لکس گردش وسفر میکند وزمین را بنام علفچرشان غصب وبفروش غیر قانونی میرسانند حتی ملکیتهای مردم را هم بزور غصب وتصاحب میکنند هنوزهم حرفکوچی را بزبان دارند .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است