جنگ پديده ي منفوري است كه جز درد و فاجعه بار نمي آورد اما وقتي كه يك ملت در معرض تجاوز بيگانه قرار مي گيرد، بگونه شگفت آوري متحد و يكپارچه مي شود.

افغانستانی ها در زمان تجاوز خارجي نه تنها منسجم و متحد گرديده اند بلكه بزرگترين و پرشورترين حماسه هاي تاريخي را در بستر دفاع و مقاومت ملي خلق كردند.

ما خواهان جنگ با هيچ كشوري مخصوصا همسايگان خود نيستيم اما زورگويي و تجاوز خارجي ما را به سد پولادين تبديل مي نمايد.

پاكستان كه حداقل در بيست سال گذشته جنگ پوشيده و اعلان ناشده اي را عليه افغانستان سازماندهي و مديريت كرده است، حالا با آغاز جنگ علني، در همان راه ناكام و شكست خورده اي قدم مي گذارد كه پيش از آن قدرت هاي متجاوز ديگر قدم گذاشته بودند.
هم اكنون صداي همبستگي ميان ملت از سراسر كشور به گوش مي رسد.

سنچارکی

>>>   اگر پاکستان در ظرف 48 ساعت ننگرهار لغمان وکنر را تصرف وبه اشـــرار تسلیم دهد بعد چی میشود ؟ هزاران فرد بیکاردیگر هم زیرنام شریعت وامارت گلبدین وداغش هم با آنان یکجا میشوند همه چیز را ویران وحریق میکنند ، کافی است یک ملا با ریش مصنوعی برای هزار مرد بیکار وبیسواد چند جمله عربی بخواند بگوید پیامبر را درخواب دیده بعد کمی منافقت آمیز بگرید وبعد همین هزار مرد بیکار برضــــد وطن خود شمشیر بدست بگیرند
ر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است