بند دوستی افغانستان و هندوستان با حضور رهبران دو کشور گشایش یافت. نخست وزیر هند باتاکید بر گسترش روابط دهلی و کابل می گوید که این بند بر اساس اعتقاد دوستی دو کشور و اعتماد مردم افغانستان به هند ساخته شده است. مودی، با اشاره به موانع سیاسی در روابط دهلی و کابل تاکید می کند که کشورش مسیر خود را با شفافیت و با هدف طی خواهد کرد. هرچند مقاومت و سوء ظن در این راستا وجود دارد اما نخست وزیر هند اطمینان می دهد که هیچ زور و قدرتی نمی تواند مانع سرنوشتی باشد که مردم افغانستان برای خودشان انتخاب کرده اند. رییس جمهور غنی می گوید که جبهه آبادانی افغانستان و هندوستان در برابر جبهه ویرانگری عده ای پیروز می شود.

داکتر داوود مرادیان، رییس انیستیتوت مطالعات راهبردی افغانستان در اینباره گفت: مناسبت گشایش بند سلما نماد پیروزی ارزش هایی می باشد که در سخنرانی مودی هم به آن اشاره شد. چشت شریف زادگاه خواجه چشتی می باشد صدر اعظم هندوستان گفته است که چشت شریف برای هندوستان، نمادی از صلح و همزیستی می باشد و اینکه در جای دیگر معاون وزیر خارجه هندوستان گفته است که در برابر خدماتی که خواجه چشتی به هندوستان کرده است آن خدمات را تشبیه به یک اقیانوس از زحمت برای هندوستان کرد و اینکه یادآوری کرد بند سلما قطره ای از اقیانوس زحمات خواجه چشتی و سایر عرفای این سرزمین بوده اند که به هندوستان ارزانی داشته اند. این موضوع نشان می دهد که رابطه افغانستان و هند و پیوندهای تاریخی آنها بسیار بیشتر از قرن بیست و بیست و یکم می باشد. نماد دوم این است که شخص مودی خانواده ای معمولی داشته است. پدر وی، چای فروشی در ایستگاه های قطار بوده است. وی با پدر خود کارکرد و با فروش چای توانست صدر اعظم یک کشور یک و نیم میلیاردی شود. این تجربه به ما نشان می دهد که ما نیز می توانیم از افغانستان کنونی که در فقر به سر می برد به پیشرفت دست یابیم.

مرادیان، افتتاح پروژه هایی مانند سلما را آغاز گریز از زیر انحصار پاکستان می داند و می گوید: یک موضوع خطرناک در سیاست، انحصار و وابستگی می باشد و این انحصار در سیاست هم می تواند در سیاست خارجی و هم در سیاست داخلی باشد. مشکلی که ما در افغانستان داشتیم و باعث عقب ماندگی اقتصادی ما شده بود، انحصار پاکستان روی اقتصاد، تجارت و ترانزیت ما بوده است. نتیجه این انحصار، وابستگی مطلق افغانستان به پاکستان در مسایل اقتصادی بوده است. راه حل انحصار طلبی چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی داشتن یک سیاست کثیرالمحور است و این است که ما بتوانیم گزینه های گوناگونی در عرصه های مختلف داشته باشیم. چابهار از یک طرف و نوعی داشتن رابطه ما با هندوستان از طرف دیگر می تواند کمک کند که انحصار پاکستان روی مسایل افغانستان کاهش پیدا کند و ما بتوانیم یک سیاست اقتصادی کثیرالمحور را داشته باشیم و این آغاز خوبی برای تقویت همکاری های بیشتر میان افغانستان و هندوستان است.

وی، در رابطه با دوستی با هند و واکنش پاکستان در این مورد گفت: البته ناگفته نماند که نزدیکی ما با هندوستان خاری در چشم پاکستان خواهد بود و این کشور از هر قدرتی که دارد استفاده می کند تا مانع پیشرفت در افغانستان شود. در حال حاضر هم در بیست ولایت افغانستان این مزدوران پاکستان در حال جنگ هستند و چیزی دیگر باقی نمانده است که پاکستان بر ما تحمیل نکند. اما این موضوع بدین معنا نیست که ما نزدیکی و دوستی با پاکستان را به قیمت دشمنی با پاکستان داشته باشیم. ما باید این هنر را داشته باشیم که همانطور که روابطی دوستانه با هند برقرار می کنیم با پاکستان نیز چنین روابطی را برقرار نماییم. پیام ما به پاکستان باید دوستی باعزت باشد.

رییس انیستیتود مطالعات راهبردی افغانستان، با بیان اینکه در برابر پاکستان و ایجاد دوستی با این کشور باید با نوعی سیاست برخورد کرد، افزود: جنگ با این کشور نمی تواند نتیجه بخش باشد. از طرفی نرمش بدون برنامه ریزی و گدایی صلح هم نتیجه ای به دنبال نخواهد داشت. این کاری بود که اشرف غنی در این دوره انجام داد اما نتیجه مطلوبی در بر نداشت. گزینه سوم این است که ما آهسته آهسته یاد بگیریم که خود را از پاکستان دور کنیم و روش دوری و دوستی را برگزینیم تا زمانیکه پاکستان روش خود را در قبال ما تغییر دهد. گزینه چهارم این است که از موضع عزت و منطق پاکستانی ها را قانع کنیم که روش خود را تغییر دهند. با این روش ها شاید بتوانیم در بلند مدت تغییراتی در رویکرد پاکستان ایجاد نماییم.

وی، افزود: از این طرف هندی ها در طول رابطه خود با ما، هیچگاه از ما نخواسته اند که رابطه خود را با پاکستان کم یا زیاد کنیم. برای هندوها آنچه که مهم است ثبات و امنیت و رشد اقتصاد در افغانستان می باشد.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است