مثلث هند، ایران و پاکستان و بندی به نام سلما
افغانستان در چنین شرایطی باید به درستی گزینه های خود را فارغ از زد و بندهای سیاسی بررسی کند و در تمامی مناسبات میان اسلام آباد و کابل و تهران و دهلی.... بر مبنای آداب درست دیپلماتیک بهترین منافع را برای مردم افغانستان بسنجد و تصمیم بگیرد 
تاریخ انتشار:   ۱۱:۵۶    ۱۳۹۵/۳/۱۵ کد خبر: 116661 منبع: پرینت

بند سلما سرانجام به بار نشست و پس از تحمل 40 سالِ طاقت فرسا تا دقایقی دیگر افتتاح می شود.
قریب به چهار دهه از داستان قهر و بی توجهی مسوولان نسبت به بند سلما می گذرد، یک روز پول نبود، یک روز مشکلات امنیتی مانع می شد، یک روز کشور همسایه سنگ می انداخت و یک روز آن کشور همسایه چوب لای چرخ توسعه این پروژه مهم اقتصادی می گذاشت و یک روزهایی هم بود که دولتمردان از ریشه حال و حوصله فکر کردن به سلما را نداشتند.

شاید برای حکومت هایی که می آیند و می روند این موضوع امری طبیعی باشد که پول هایی گرفته شده از دونرها و حامیان بین المللی را به جیب بزنند و به پروژه مهمی چون سلما که هم اقتصاد را رونق می دهد هم کم آبی را جبران می کند، هم کشاورزی را توسعه می دهد و هم استقلال و خودکفایی را... پشت کنند.

اما دقیقا هشت سال پیش هند پروسه بند سلما را به عهده گرفت و با هزینه 300 میلیون دالری کار این بند را در هرات به پایان رساند، سوال اینجا است که هند در پس افتتاح سلما چه اهدافی را دنبال می کند؟ و علت تلاش این کشور برای قرابت در روابط و سرمایه گذاری های اینچنینی چیست؟ و اینکه در میان سنگ های خورد و درشتی که ایران و دیگر کشورهای همسایه در راه رسیدن به مقصد بند سلما می انداختند، چرا روابط دهلی_کابل مستحکم تر شد؟

شاید روابط تاریک میان افغانستان و پاکستان در سال های اخیر بهترین فرصت برای قدرت نمایی هند در عرصه اقتصاد افغانستان بوده باشد، هندی که در حوزه اقتصاد داخلی و خارجی حرف های بسیاری برای گفتن دارد و حالا نیاز اقتصادی افغانستان را هدف گرفته تا به این وسیله هم در این کشور در مقام یک دونر نام خود را نیک کند و هم در میدان رقابت های سیاسی، پاکستان را پس زده و به انزوا بکشاند.

اینبار ظاهرا هند آمده تا ضمن ارتقای جایگاه منطقوی خود در دل هرات، با سیاست تیزبینانه اول در تفاهمنامه بندر چابهار و بعد افتتاح بند سلما اقتصاد افغانستان را بگونه ای حمایت کند تا مسدود شدن مرز تورخم و شرط و شروط گذاری های پاکستان برای کابل بی اثر بماند.

حالا فارغ از جنگ و جدل های پاکستان و هند، بنظر می رسد موج نگرانی ها و نارضایتی های ایران در آغاز بکار بند سلما، عدم برخورداری این کشور از آب موجود در سلما باشد اما براساس مطالعات صورت گرفته تنها قرارداد آبی میان افغانستان و ایران، پروژه تقسیم آب دریای هلمند بوده که سالانه حدود 26 متر مکعب در ثانیه از هلمند به هامون سرازیر می شود، به طور طبیعی این حق کشور افغانستان است که در پروژه های ملی خود اولویت را داخل کشور و منافع درون افغانستانی تعریف کرده و سپس به دنبال انعقاد قراردادها و اثبات حسن همجواری ها باشد.

اینکه تهران چقدر نگران این ماجرا است و یا اینکه این روزها از زمین و آسمان برای پاکستانِ ناخوش احوال می بارد، موضوع جدا است اما افغانستان در چنین شرایطی باید به درستی گزینه های خود را فارغ از زد و بندهای سیاسی و فشارهای احتمالی بر ارگ و سپیدار بررسی کند و در تمامی مناسبات میان اسلام آباد و کابل و تهران و دهلی.... بر مبنای آداب درست دیپلماتیک بهترین منافع را برای مردم افغانستان بسنجد و تصمیم بگیرد.
این یعنی آب بند سلما حق طبیعی مردم افغانستان است و بعد دیگران...

کد (20)


این خبر را به اشتراک بگذارید
نظرات بینندگان:

>>>   زنده وسربلند باد کشور ومردم هنـــــــــــــــــــــد

>>>   کاملا حرف درست وبجای است . مردم افغانستان وبه خصوص هرات مدیون کشوردوست هند می باشد انشاالله که هرروز دوستی بین هند وافغانستان بیشتروبیشتر شود هند ثابت کرده که کشوردوست است برخلاف پاکستان که جز شر وویرانی وکشتار مردم ماچیزی دیگری عاید کشور ما نمی شود

>>>   درود بر دولت وملت هند .ما باید روابطمان با هند را بیشتر از پیش گسترش دهیم.

>>>   به برادران هراتی خود تبریک میگویم امیدوارم تمام سرزمین من روزی آباد وآزاد وارام شود
علی از ایران.

>>>   آن لحظــه از تاریخ که بیرق کشور بی هویت وبی تاریخ پاکستان درپیشگاه درفش پرافتخار هند بزرگ برخاک سیاه افگنده شد، افسر موش صفت پاکستانی باحقارت وذلت تمام تفنگچه کمری اش را دودسته به جنرال شجاع هندی تسلیم داد ذوالفقار علی بوتو در شورای امنیت ملل متحد میگفت ما آماده ایم صد سال دیگر به جنگ ادامه دهیم ، سربازان پاکستانی مانند رمه های گوسفند اسیر شیرمردان هندی شدند، مردم بزرگوار هند با وجود پیروزی کامل بردشمن خودصرف به همین اکتفا کردند که به خواست مردم بنگلادیش آنرا از پاکستان جدا سازند؛ اگر خدانکند این پیروزی بزرگ نصیب پاکستان میشد آن زمان جهان میدید که اینها با هندی ها چی میکردند وچی اعمال غیر انسانی که مرتکب نمیشدند وچی روز های سیاه که برسرمردو زن هندی می آوردند،آن روزگار در راس قدرت دولتی افغانستان شخص کـاهل بی اراده ونفس پرور قرارداشت که منافع بزرگ ملی و آینده کشور درنزد او برابر به یک ساعت خوش گذرانی ارزش نداشت با آنکه از نماز وروزه چیزی نمیدانست اما میگفت نباید کشور مسلمان همسایه که با کشور غیر اسلامی درجنگ است از ما صدمه ببیند اما برعکس همین کشور همسایه مسلمان نما زمانیکه افغانستان ازسوی یک کشور غیر اسلامی گرفتار مصیبت شد جنرال پاگستانی حمید گل برای ضیاالحق نوشته بود که : ( بعد از بیرون شدن روسها وسقوط نجیب پاکستان باید این خالیگاه را پرکند واین چانس تاریخی را از دست ندهدشاید بعضی کشورها مخالفت کنند مانند هند بعضی هامانند عربستان صرف با صدور یک اعلامیه اکتفا کنند بعضی ها هم بیطرف بمانندوما باید این کار را زیر نام اسلامی انجام دهیم مثلا اتحاد اسلامی منطقه) هدف حمید گل اشغال افغانستان وصوبه ساختن بود که همراه با همین آرزوی ناپاکش بگور رفت . چرا پاکستان درمقابل هند همیشه ناکام است ؟ دلیلش اینست که درانجا ســــــلاح مـوی کاربرد ندارد طوریکه هرگاه یک مفسد پاکستانی باریش مصنوعی ساخته شده از دم اسپ اگر ده متر هم باشد واستعمال کننده اش هرچند مکار و عربی دان باشد نمیتواند حتی یک طفل هندی را بفریبد مردمان آگاه هند میدانند با چی اعمالی رضائیت خداوند را کمائی کنند وکدام کردار ناصواب نارضائیتی وانجام بد دارد!
آنچه که همیشه افغانستان را درمقابل پاکستان شکستانده سو استفاده پاکستانی ها از دین است، پاکستانی ها نمیتوانند رویا روی با شمشیر بر ما فایق آیند اما میتوانند با چند تارموی وچند جمله عربی مارا خلع سلاح کنند ودرین زمینه ید طولا وتجربه غنی دارند وبزرگترین نقطه ضعف ما درمقابل دشمن تاریخی ما هم همین است.وقتی پاکستانی ها بعد از سال 1371 به آنچه می خواستند نرسیدند لشکر دیگری با روپوش اسلامی بنام طالب تشکیل دادند بعد ها می خواستند که ازهمین ترفند استفاده کرده گروپ دیگری زیرنام ملنگ ها تشکیل دهند اما طالبان به این گروپ فرصت ظهور وانکشاف ندادکه بعدا 11 سپتامبر واقع شد.
در لوگر پولیس ملی عملیات موفقانه انجام داد که اشرار وپاکستانیهابعد از فرار تعداد وسایل شان باقی مانده بود ازجمله چندین قبضه ریش مصنوعی از موی خرس که افراد آی اس آی با پوشیدن آن وصحبت با عربی مردم ساده دل ومسلمان مارا برضد وطن ومردم و حکومت شان بشورانند، در حالیکه هیچ رهبر پاکستانی حتی رئیس شورای علمای اسلامی پاکستان ریش نمیگذارند ، مارا از نزدیکی با غربیها بدلایل واحادیث منع میکنند اما برای خود شان انگلستان خانه دوم است ودر هرکاری از امریکا انگلیس چین اطاعت میکنندُ ومیگویند دوستی چین وپاکستان شیرین تر از عسل است در حالیکه کشور چین دین بودائی دارند.
وقتی درجایی صحبت از پاکستان میشود گاهی کسی میگوید هرچه هست کشور مسلمان است! آیا اینکه لاشه حیوان حـرام گوشت را آگاهانه بنام گوشت حلال به مردم همسایه ومسلمان بفروشدعمل یک مسلمان است؟؟ بیشترین متضرراز پاکستانی هامردم جنوب ما بوده اند آنهائیکه تا هنوز میگویند لـــــرو بــــــر یکیست !
جنرال حمید گل ، نصیرالله بابر ، کرنیل امام، رستم شاه مومند همه این گرگ ها از مردمان سرحدو پختـــون بودند، آنها بودند که باعث شدند مکاتب اطفال مردم جنوب آتش زده شود کلینیک ها تخریب گردند ، زن ها ودختران از تحصیل محروم باشند.نتیجه این کار ها به این منجر میشود که بازار شفاخانه های پاکستان همیشه با رونق باشد، فابریکه های پاکستانی مدام تولید کنند آرزو دارم که روزی دپگــــری بیاید وشــــاهــد جــدائی بلوچستان از پیگر ناپاک اسرائیل باشیم ، آن زمان دوکشورهمسایه افغانستان وبلوچستان با برادری وهمکاری باهم زندگی کنند
گیلگمش

>>>   انتظارچنين ديپلوماسي را ازهمين حكومت كه لياقت مديريت را اصلا ندارد چطور بايد داشت ؟
جوزجاني

>>>   شير مادرشان حلال شان.
من اگر جاي اشرف غني ميبودم پاي مودي را ميبوسيدم
چون لياقت بوسيدن دارد.
هر كسي كه به وطن من كمك كند قابل احترام است.
هند ميايد خانه مارا كه پاكستان سوختانده و ويران كرده
ميسازه .
پاكستان ميايد دوباره اتش ميزد.
خودتان قضاوت كنيد.
هر كسي كه يك قطره شير پاك خورده باشد قدر اين
زحمت ها و زيان ها ميداند.
از راه دور با كمال ادب پاي مودي را ميبوسم.
احمدزي لندن

>>>   دوستان محترم
این مثلا فلان مقدار آب به کشور همسایه بریزد بر طبق قوانین بین المللی است و کشور ما افغانستان نمیتواند خودسرانه مانع رسیدن آب به ایران شود چرا که با اعتراض کوچک و حتی شکایت ایران محکوم میشود ، امیدوارم حالا حالا ایران درخ‌است آب نکند

>>>   حادثه یازدهم سپتامبر،مثل حادثه زلزله در ارگو بدخشان،یک رحمت خدایی بود که برای افغانستان مهیا شد و تمام جهان بخاطر ترسی که از امریکا داشتند،همبستگی خویش را به امریکا نشان دادند و همه متوجه افغانستان شدند و ملیارد ها دالر سرازیر شد و دوباره توسط مافیای داخلی و خارجی از افغانستان برآمد.
درین میان هندو ستان دو پروژه گران قیمت بند سلما و تعمیر پارلمان افغانستان را بدوش گرفت و آن را به پایه اکمال رساند.
دیگر برای من نشان بدهید که کدام پروژه بنیادی دیگر ساخته شده است و یا زیر کار است؟
این دو پروژه نیز توسط کرزی و من موهن سنگه بنیاد گذاشته شد ، که حالا اشرف غنی و مودی تیم میدهند و آن را افتتاح میکنند،فقط که کار آنها بوده باشد.

>>>   گیلمش افرین حرفات راباید باطلانوشت

>>>   آفرین به این مقاله و مطالب جالب و خواندنی

>>>   حرفها ونظریات برادران بجااست اما نباید فراموش کرد که باساخت چنین بندهای آب گردان هرچند دربعضی ازقسمتها مشکلات مردم بطور نسبی حل میشود اما امت اسلام به تغییرات اساسی نیاز دارد که همانا تغییر درسیستم دولت داری است.
استاد حقبین از هرات

>>>   ابر پروژه "ایران رود" در اینده نه چندان دور به پایان خواهد رسید اون زمان ایران به رودخانه های جاری از طرف هیچ یک از همسایه های اطراف نیاز نخواهد داشت و مثل همیشه همسایه ها از ایران منفعت خواهند برد.چرا که ایران به مرکز مهم ترانزیت اسیا به اروپا خواهد شد.

>>>   زند باد هند

>>>   جواب به اين دوست ما كه متن اش با برادران محترم
نوشته شده.
اگر ما افغان ها اين قدر بيغيرت باشيم كه با ساختن
وطن خود ....
در كف مردانگي شمشير ميبايد گرفت.
حق خود را از دهان شير ميبايد گرفت.
ازاد از لندن.

>>>   کاملا درست است که دوستی هند با افغانستان قابل تحسین است. کاملا صحیح است که پاکستان با استفاده از شرایط ناگوار سه و نیم دهه اخیر توسط صدور بنیادگرایان مختلف کشور مارا به ویرانه مبدل کرد، اینهم درست است که دوستان هندی ما با احیای دوباره پروژه سلما که در زمان سردار محمد داود پایه گذاری شده بود، با افغانستان کمک برادرانه نمود. ولی برای سیاسیون نا آشنا با دپلوماسی ضرور نیست که بعنوان یک کشور ازاد دوستی با یک کشور را طعنه برای انهایی بداند که روابط نزدیکی با ان ندارد. بر علاوه مردم افغانستان خوب بیاد دارند که تقریبا یکسال قبل "حکومت وحدت ملی"به قیمت دوستی واهی با پاکستان روابط بسیار سردی با هند داشتند و کمکهای ان را مسترد کردند. دپلوماسی ع و غ یا "ده ده است یا نی نی". ایا کسی است از اشرف غنی بپرسد که چه لازم بود در ایران در رابطه با چابهار بی ارتباط در مورد پاکستان گپ بزنید در حالیکه نه روحانی و نه صدراعظم هند یک کلمه در باره پاکستان گپ نزدند.
زنده باد دوستی میان هند و افغانستان

>>>   زنده باد افغانستان .زنده بادهند
کریمی فراه


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است