شاید شکیباترین و صبورترین مردم دنیا باشیم. سال ها می گذرد که ما یک رویداد خونین را با چشمان سر می بینیم و آسیب های فراوانی بابت آن متحمل می شویم، جنازه ها را دفن نموده زخمیان را معالجه می نماییم و سپس چند حرکت نمادین و صحبت های میان خالی رسمی و غیر رسمی انجام می دهیم، رویداد را تقبیح نموده ضد موازین اسلامی و انسانی می دانیم و برای شهیدان جنت فردوس برای بازماندگان شان صبر جمیل و برای زخمیان شفای عاجل می طلبیم و منتظر رویداد خونین و شنیدن خبر ناگوار دیگری می مانیم.

چون در داخل این رویدادها قرار داریم گمان می بریم که این خصلت دنیا بوده تنها مال ما نیست. اما اگر یکبار از داخل این جریان ها خود ما را بالا بکشیم و از بالا به آن ها بنگریم به این نتیجه خواهیم رسید که هیچ کدام این رویداد ها تصادفی و اتفاقی صورت نمی گیرد. استراتژیست های توانای استخبارات منطقه در تبانی با طالبانٍ افغان گرد یک میز می نشینند و با در نظرداشت مولفه های زمان، محل و چگونگی اجرای حملۀ تروریستی تصمیم می گیرند و تبعات و نتایج آیندۀ حادثه را نیز با دقت پیشبینی می نمایند تا بتوانند به اهداف شوم خود برسند و در عین زمان افکار عمومی مردم ما را به خواست خودشان در مسیر مشخص رهنمایی نمایند.

هیچ عقل سالمی پذیرفته نمی تواند که کشته شدن شدن ملا اختر محمد منصور، محل حادثه و زمان رویداد و چگونگیِ آن، اتفاقی باشد. هیچ عقل سالمی پذیرفته نمی تواند که زمان، محل و حتا تعداد و قوم و نژاد گروگانان اخیر واقعۀ قندوز اتفاقی و تصادفی باشد.

مشکل ما اما این است که وقتی یک کسی به طرف آسمان می بیند ما هم بدون دلیل خود را ملزم به نگاه کردن به آسمان می دانیم. اینجا هم تعدادی ندانسته و نفهمیده استراتژی ها و برنامه های کلان استخبارات پاکستان و تروریستان همدست شان را تطبیق می نمایند.

کلان ترین مسوولیت به دولت و سیاسیون ما بر می گردد که باید تمام این مسایل را درک نموده حرف و حدیث های خود را بسیار دقیق و سنجیده شده ابراز بدارند.
تاسفبار اما این است که برخی اشخاص تنها برای اینکه زنده بودن خود را نشان بدهند کلماتی سر هم می کنند و در صفحه های اجتماعی به خور مردم می دهند.

هیچ لازم نیست که حتماً باید چیزی بنویسیم اما اگر می نویسیم باید دقت را مد نظر داشته باشیم و نفهمیده سخنگوی جریان های تروریستی نشویم. بسیاری از جوانان فهیم ما همین حالا بالعفل سخنگوی گروه های ترویستی شده اند و بدون مزد برنامه های شان را عملی می نمایند.

جالب تر اینکه برخی ها بعد از هر واقعۀ تروریستی ذره بین خود را برداشته و در لایه های بسیار ظریف رویداد در پی کشف مسایل قومی اند و چند جوان دیگر هم که الف را دانگ می گویند به پرده های تلویزیون ظاهر می شوند و چنان دُر فشانی بی بنیاد و میان خالی سر می دهند که جز موضوعات فکاهه گونه چیزی دیگری از آن ها درک نمی توانیم.

ازمری باهر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است