سنای آمریکا لایحه ضد پاکستانی خود را تصویب کرده و براساس این لایحه کمک 450 میلیون دالری آمریکا به پاکستان مشروط بر انجام عملیات علیه شبکه تروریستی حقانی از سوی این کشور است.

خبر تصویب لایحه ضد پاکستانی در مجلس نمایندگان آمریکا با 227 رای موافق واکنش های دوگانه ای را در برداشته و عده ای معتقدند در میان قانونگذاران آمریکایی موج نارضایتی از پاکستان ایجاد و در روابط سیاسی آمریکا و پاکستان یک شکاف عمیق سیاسی شکل گرفته اما برخی دیگر این اقدام کنگره را تنها حرکتی نمایشی برای ساکت کردن صدای مخالفان تعبیر می کنند.

هر چند روابط پرتنش آمریکا و پاکستان گذشته ای تاریخی دارد اما این سوال مطرح می شود که چرا این موضوع باید پس از نشست بروکسل سرباز کند؟ آیا موج انتقادات از ناتو در ارتباط با بازی دوگانه با پاکستان و حمایت از لانه تروریست ها، آمریکا را مجبور به یک رفتار تبلیغاتی کرده و یا تهدیدهای شبکه حقانی دامن آمریکا را هم گرفته است؟ و آیا آمریکا رابطه خود را با پاکستان فدای منافع افغانستان خواهد کرد؟

پیش از نشست بروکسل سروی ها و نظرسنجی های بسیاری در مورد دستاوردهای ناتو و بویژه آمریکا در افغانستان صورت گرفت و اکثر قریب به اتفاق نتایج، حاکی از رفتارهای دوگانه آمریکا در قبال پاکستان بود، عمده سروی ها ناتو را متهم کرد که چرا به نام برقراری امنیت در افغانستان حضور داشته اما نه تنها حتی یک بار از پاکستان درخواست عملیات ضد تروریستی نداشته بلکه با حمایت های مالی این پایگاه تروریست پروری را حمایت می کند.

یکی از فرضیه ها می تواند این باشد که آمریکا در جریان بازتاب های منفی از حضورش در خاک افغانستان به دنبال جلب اعتماد دوباره و اجرای ژانر "حرکت در مسیر منافع افغانستان" است و با تصویب این لایحه و اشاره مستقیم به تروریست پروری پاکستان قصد استحکام پایگاه منطقوی خود را دارد اما این سوال مطرح می شود که آیا این اقدام به شکل مانور تبلیغاتی با پاکستان از پیش هماهنگ شده و در حال حاضر هوای ارتباط آمریکا و پاکستان سفید است یا ابری؟

به نظر می رسد کابوس ناآرام روسیه برای آمریکا، مانع از این شود که آمریکا بخواهد جایگاه خود را در منطقه سست و بی اعتماد کند چراکه هر گام به عقب رفتن آمریکا، یک گام رو به جلو برای روسیه است بویژه در این شرایط که روسیه عزم خود را برای نفوذ هر چه بیشتر جزم کرده و آیا عقل آمریکا در چنین شرایطی این حکم را می دهد که وارد روابط تیره و تار با بازیگردان خود در منطقه شود؟

از سویی تروریست های دست ساخته آمریکا امروز انقدر شاخ و برگ یافته اند که بعید نیست خطر این گروه های تروریستی این روزها دامن ناپاک آمریکا را هم بگیرد و برآیند همین ترس و تهدیدها می تواند فصل تازه ای در روابط آمریکا و پاکستان را رقم بزند و افغانستانی که همواره دستخوش روابط این دو کشور بوده و هست.

روابط آمریکا و پاکستان چه از دروازه صلح شکل گیرد و چه از دروازه تهدید و تحریم 450 میلیون دالری، باز هم این دو کشور بر سر مسایل افغانستان یکصدا خواهند شد و همیشه آمریکا و پاکستان سرنوشت موهوم و پر از ابهام و جنگ در افغانستان را نشانه گرفته اند.


کد(20)

>>>   در جنگ علیه قوای شوروی در افغانستان امریکا از مجاهدین استفاده کرد.بعد از تجزیه شوروی بنیادگرایی اسلامی در سرزمین های سابق شوروی ریشه دواند.دولت ربانی با توافق با روسیه جلو بنیاد گرایی را در کشور های آسیای میانه گرفتند.هرچند امریکا و پاکستان برضد دولت ربانی از گلبدین استفاده کردند،اما گلبدین در آخر امر به دولت ربانی پیوست.
امریکا و پاکستان هردو جنبش جدیدی را بنام طالبان ایجاد کردند.
روسیه با همکاری با نیروی شمال،هرچند خواست جاو پیشروی طالبان را به سمت شمال افغانستان بگیرد،تا در سرحداتش تهدید قورت نگیرد،اما درین کار موفق نشد و طالبان آخرین پایگاه نیرو های شمال یعنی تخار را تصرف کردند.
روسیه مجلور شد تا با همکاری بعضی کشور های دیگر حادثه بازدهم سپتامبر را براه بباندازد،که در نتیجه امریکا بر ضد طالبان وارد عمل شد.
حالا از طالبان هم امریکا استفاده میکند،هم پاکستان،هم روسیه و هم دولت افغانستان.هرکدام به منافع خود.
در حالتی که روابط امریکا روی موضوع تاسیسات نظامی چین در دریای جنوبی چین با چین اختلافات دارد،مقام های نظامی پاکستان و چین و افغانستان از حق دولت چین در دریای جنوبی چین دفاع میکنند.
این حادثه باعث قهر امریکا شده است و برخلاف نظر پاکستان به ملا منصور حمله نمودند و او را کشتند.
حالا امریکا میخواهد از یک مهره سوخته خویش که یک مرتبه اشتباه کرده بود و با دولت ربانی یکجا شده بود،دوباره استفاده کند.زیرا طالبان دیگر آن مفیدیت سابق را به امریکا ندارد.
بناً با آمدن گلبدین پلان جدیدی برای بنیاد گرایی برضد چین و روسیه روی دست گرفته میشود.
اما درین پلات شاید با آمدن حکومت جدید در امریکا تغیراتی نیز وارد گردد.

>>>   قسمي كه گفته شد آمريكا خصوصا زماني كه دوره رياست اوباما درحال تمام شدن هست ميخواهد يك نوع سياستي را درپيش گيرد تا هم حضور خود را در افغانستان پر رنگ تر سازد و به عباره ديگر يك دست آوردي داشته باشد طي يك و نيم دهه اخير و همچنان بتواند افكار عمومي بخصوص مردم افغانستان و جامعه ملل را بطرف خود جلب كند و به نحوي نشان دهد مثلا داره با تروريست ميجنگد و دل مردم افغانستان كه از آمريكا و پاكستان خون هست كمي آرام كند،و اين احتمال نيز وجود دارد كه آمريكا نميخواهد دو كشور جزء ريملندي و كمربندي استراتيژيكي(افغانستان،پاكستان)رابه حريف ديرينه خود روسيه واگذار كند به اين خاطر چنين سياستي را فعلا پياده كرده وقتي آمريكا درحال انتخابات رياست جمهوري ازبابت افغانستان تا حدي خاطرجم باشد حالا اين معلوم نيست كه چه كسي جاي اوباما را خواهد گرفت وكسي كه بعداز اوباما بيايد چه سياستي را درقبال افغانستان در پيش خواهد گرفت درحقيقت ميتوانيم بگويم اوباما خط مش سياست گذاري درافغانستان را براي نفر بعدخود تعيين كرده است با چنين حركتي

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است