نبرد داخلی میان تروریست ها در غوطه شرقی موضوع قابل توجهی است که در روزهای اخیر در اثر اتهام زنی های متقابل به تکفیر و خیانت و ایجاد فتنه تشدید شده است.

آنچه از صحنه میدانی سوریه و رسانه های نزدیک به تروریست ها برمی آید این است که طرف های درگیر همه با یک بهانه به جان هم افتاده اند و اعضای یکدیگر را با ترور، بیانیه و بازداشت نابود می کنند و آن چیزی نیست جز 'جنگ با خوارج و سگ های جهنم'.

البته عامل اصلی این درگیری های خونین که عبدالله المحیسنی تروریست سعودی با حربه 'گردن نهادن به احکام شرع' قصد خاموش کردن آن را دارد، هیچ ارتباطی به 'یاری دین خدا ندارد'.

عربستان و قطر از ابتدا یا پیش از آغاز بحران سوریه در سال 2011 وارد این معرکه شدند ولی آنچه در دو هفته اخیر در غوطه شرقی اتفاق افتاد، در حقیقت نشانه رقابت شدید این دو کشور در سوریه است.

برغم تلاش هماهنگ عربستان، قطر و ترکیه برای جلوگیری از تصویب طرح گنجاندن گروهای تروریستی 'جیش الاسلام' و 'احرارالشام' در لیست تروریسم و جلوگیری از تکروی روسیه در میدان سوریه ولی آنچه به نظر می رسد این کشورها قادر نیستند از توافق آتش بس میان گروه های مورد حمایت خود در سوریه محافظت کنند.

آغاز دوباره درگیری ها با تشویق رژیم های منطقه ای حامی گروه های تروریستی و تندرو در هر زمانی ممکن است، زیرا این گروه ها فقط برای اجرای سیاست های خارجی ایجاد شده اند.

جناح های درگیر پس از کشته و زخمی شدن ده ها نفر از نیروهای خود در این درگیری ها، تلاش های خود را برای تسلط بر گروه های رقیب متوقف نخواهند کرد و این استراتژی به صورت مشخص از سوی جیش الاسلام مورد حمایت عربستان بشدت دنبال می شود.

مهمترین موضوع در این مورد این است که این درگیری ها در چند روز گذشته به ارتش سوریه این امکان را داد که بهترین استفاده را برده و به پیشروی و آزادسازی برخی از مناطق اقدام کند و این پیشروی همزمان با تلاش حکومت سوریه برای پیشبرد روند آشتی در مناطق مختلف صورت گرفته است.

هم اکنون سرنوشت نهایی هر گروه تروریستی فقط در نبرد با ارتش سوریه رقم می خورد و رفتار جامعه جهانی با موضوع سوریه نیز در این مرحله بر این اساس انجام می شود.

بدون شک، توافق آمریکا و روسیه در تاریخ در 10 ماه می برای حمایت از آتش بس تا حدودی نشانگر مخالفت با ادامه فتنه گری های بدون حساب و کتاب ریاض، آنکارا و دوحه به عنوان حامیان اصلی تروریسم است، بویژه اینکه سازمان ملل نیز از آن استقبال و این اقدام را یک تغییر مثبت در روند بحران سوریه دانست.

برغم مخالفت شدید ایران با افزایش دخالت های منفی ترکیه و عربستان در حلب، بیشتر کشورهای منطقه حتی هم پیمانان آمریکا برای حمایت از منافع خود به روسیه یعنی هم پیمان اصلی تهران و دمشق نزدیک شده اند و چنانکه بر می آید ایران و روسیه برحمایت از نظام سوریه برای جلوگیری از تبدیل شدن این کشور به یک لیبی دیگر اتفاق نظر دارند.

شاید شمشیر دمشقی که شاه بحرین به رئیس جمهوری روسیه هدیه داد، گوشه ای از این واقعیت را به تصویر بکشد که شمشیر پیروزی به اعتراف آمریکایی ها، اکنون دردستان روسیه و هم پیمان های اسد است، بویژه اینکه حضور نیروی هوایی روسیه در سوریه، تغییری منحصر به فرد در صحنه میدانی سوریه ایجاد کرد، بطوری که این وضعیت بیش از هر زمان دیگری به سود نظام سوریه شده است.

کد (6)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است