در قانون خانواده افغانستان کودک دختر در 9سالگی و کودک پسر را در 7 سالگی درحالی از مادر (در هرگونه حالت مدنی و روحی که باشد، مجرد، متاهل، دارا، فقیر، خوش اخلاق، بداخلاق....) جدا می کنند که هنوز کودکان نیاز مبرم عاطفی و تربیتی به او دارند و به پدر (در افغانستان پدرها معمولا عصبانی، خشن، دارای جنون ادواری، بلوغ نارس فکری در مورد حس پدری، زندگی خصوصی در معرص آسیب مداخله های خانوادگی و آویزانی عاطفی مرد به مادر ناشی از عدم بلوغ عاطفی یا فقر خانواده پدری، معتادیت مخصوصا به مشروبات الکلی که در اکثر گروه های روشنفکر وغیر روشنفکر رایج و جز ارزش های گویا مدرن پذیرفته شده است و دوشخصیتی که شخصیت اصلی آنچنان خوب کتمان می شود که برای قانون و تصمیم گیری درست کار ناممکن می شود، هستند) متعلق می سازند.

تقسیم کار جنسیتی در خانواده تمامی بار بزرگ کردن و تربیت که توام با نگرانی های روانی، ضایعات زمانی که مادر می تواند (مانند پدر) صرف شخصیت سازی، پول درآوری و تراکم سرمایه و ملکیت و بالاخره ایجاد تضمین مادی‌ و معنوی برای آینده اش کند به دوش او است و پدر سراپا زندگی خانوادگی اش (برعکس زن) در حاشیه و جز کوچک از کلیت بزرگ اجتماعی و کاریش محسوب می شود.

مهمترین و محکم ترین بهانه ها (غیرعادلانه ترین و بی اساس ترین قیدها) برای گرفتن کودک از مادر بعد از جدایی طرفین نخست اینکه نطفه اصلی از آن مرد بوده پس مالک اصلی او است (حتی پدر بزرگ پدری حق چنین دعوای را به اساس نظریه ورثه ی اصلی خونی می تواند بکند) و یا مادر اگر قصد ازدواج بعدی کند (درصورتی که مرد هم می تواند ازدواج بعدی کند و هم کودکان را داشته باشد) است که از طرف محکمه خانوادگی به اساس قانون جاری خانواده تطبیق می شود.

درحاشیه ی این قانون بی برگشت، زن کوچک راه هایی را اگر برای نجات زاییده هایش پیدا کند نیز به منافع مرد میانجامد. مثل گرو ماندن حالت مدنی زن، خریدن حق نفقه به گزافی، محرومیت استفاده کامل از فضا زمان آزادی (مثل سفر)، نداشتن اختیار کوچکترین تصمیم‌ گیری در قبال حیات مادی و معنوی فرزندان.
نظام یک طرفه، غیرعادلانه و مردانه با قوانین خانواده مرد محور اش زمینه انباشت هرچه بیشتر منفعت و تسلط غیرانسانی را بر زنان اینبار با ابزار ساختن کودکان مهیا می کند.

دادنوشت: بهشت وهرچه داد خدا است را تحویل گرفته کنار بقیه منافات زیر پا فرش کنید ولی کودکان ما را از ما جدا نکنید!

ویدا ساغری

>>>   در افغانستان زنان خودشان خود را قرار دادی ساخته اند چیزی که در اسلام غیر قابل قبول است زن افغانستان میکند. در افغانستان%99 زنان دور از اخلاق اسلامی هستند و به رسم و رواج کفار ترجیح میدهد.
و چیزی که شایسته یک زن است در شان زنان افغانستان نیست.

>>>   مادری که بدون شوهر اعتبار و ثبات روحی در مقابل اجتماع ندارد و با داشتن شوهر هم منت بار خواهند بود چرا کودک خود را هم در این جامعه زیر سوال ببرد؟ هنوز امنیت کاری و اقتصادی و حتی اجتماعی برای زن افغان موجود نیست تا بدرستی حمایت مادی و معنوی کودک را تضمین کند.
جامعه ما هنوز راه درازی را تا ثبات آینده اجتماعی و اقتصادی زنان پیش رو دارد و حتی در این جامعه اسلامی به موانع زیادی بر خواهند خورد آینده از آن انحصارگران و دلالانی است که هر روز روشهای موقتی برای استثمار مردم بی صاحب و وابسته ما طرح ریزی خواهند کرد و اگر مادری بیشتر به فکر روزمره خود است نباید ضرورت به ثبات و حمایتهای بیشتر کودک نونهال خود را نیز فدای احساسات امروزی خود کند
دهه گذشته و احساسات ناشی از سریالها و آزادی های مخابراتی و تحصیلات نمایشی بسیاری را به خانه های امن و ناآرامی های خانوادگی و حتی فجایع خشونت رساند و حال نباید در یک شب توقع برابری جنسیتی تصویرهای دور و نزدیک کنیم و روند نسبی و آرامتر پدران و مادران خود را در این دوره بی اعتبار سیاستهای تجارتی و سیاسی امریکا از دست دهیم

>>>   سخت نگیر .سختی اش همین صد سال اوله.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است