این دیگر اوج بی ننگی رهبران و حاکمان کشور است که یک گروه تروریستی غرق در جنایت بیاید، شهروندان و مردم بیگناه را بکشد، ولی آنها نه تنها از جانیان ضد مدنیت و انسانیت نام نبرند، که دستان خونین تروریستان را به همدستی و آشتی بفشارند. حال و روزگار ما چنین است، دریغا!

سال ها حاکم ذلیل و دورویی سوار بر شانه های کسانی که خود را مقاومت گر و ضد طالب می نامیدند، تخمی بر زمین دردهای مان کاشت که حاصلش را امروز در بدخشان، بغلان و قندوز گواهیم، سرزمینی به جهنم سوزان آتش و خون مبدل گردیده است.

آنهایی که از میدان های مقاومت به دربارهای مذلت راه یافتند، در جوار دیوارهای ویرانه گرسنه گان و در کنار جویبارهای خون مردم با پول های بیت المال و حق السکوت کاخ هایی بناکردند، صدای نفرین دایمی مردم، حتا در گورهای مجلل هم آرام شان نخواهد گذاشت.

برای کسانی که هنوز هم در برابر چوکی های ریاست، وکالت و وزارت مشغول معامله با خون مردم اند، یک راه شرافتمندانه نمایان و پیداست، آن این که کمر راست کنند و با بانگ بلند بگویند: مرگ بر تفکر طالبانی! مرگ بر طالبان تروریست و جنایتکار!

آرمین

>>>   این مرگ ودرد بر طالبان ترورست وطنفروش مزدور وحامیان شان اثر گذار نیست اگر چوب درخت در ...کون بی ننگ زده شود میگوید خیراست سبز شد زیر سایه ان مینشینم فقط زور بکار است .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است