حرکت های چند بعدی در رویکردهای قضیه صلح، مسیر جنگ و صلح افغانستان را با گذشت هر روز مبهم تر می سازد. چند روز پیش، معاون وزارت خارجه افغانستان هم گفته است که پاکستان نسبت به تعهداتش در مورد صلح با افغانستان صادق نیست. چرا هر راهی که دولتمردان برای صلح می پیمایند ره به ترکستان است و چرا صلح هیچگاه به نتیجه نرسیده است؟

سراج الحق سراج، آگاه روابط بین الملل در برنامه «بازنگاه» گفت: پایه اساسی حکومت وحدت ملی بر اقتصاد و سیاست خارجی می چرخد. در واقع اقتصاد، در بعد خارجی است. موفق شدن در این دو هم به امنیت نیاز دارد. سران کشور، برای امنیت، اقداماتی را برای صلح انجام داده اند اما نتیجه نگرفته اند. اگر حکومت وحدت ملی نتواند کاری برای صلح انجام دهد انگار در طول حکومت خود هیچ کاری انجام نداده اند.

وی، ادامه داد: رسیدن به صلح، در افغانستان کار ساده ای نیست و امری پیچیده است. جنگ افغانستان جنگ داخلی نیست. جنگ فرامنطقه ای است. جنگ قدرت ها است و کشورهای فرامنطقه در آن دخیل هستند.

سراج، با بیان اینکه آمریکا در نشست چهارجانبه صداقتی نسبت به افغانستان نداشته، گفت: این کشور، تضمینی را که برای صلح از چین و پاکستان باید می گرفت نگرفت، هنوز مذاکرات صلح به نتیجه نرسیده بود که آمریکا موقف خود را تغییر می دهد و اعلام می کند که پاکستان متحد استراتژیک منطقه ای اش است. این کار عدم صداقت این کشور را نشان میدهد. علاوه برآن، کمک های نظامی که از جانب آمریکا به پاکستان می شود، به پاکستان انرژی و توان می دهد و پاکستان حاضر نمی شود طالبان را به میز مذاکره بکشاند. همین موضوع مانعی برای پیشرفت صلح در افغانستان می شود. حالا هم که پاکستان از انزوای سیاسی خارج شده است. کمک های نظامی و طیاره هایی را که برای آنها انتظار می کشید، گرفته است.

این آگاه روابط بین الملل، در خصوص شکست نشست های صلح ابراز داشت: دور پنجم نشست های چهارجانبه با شکست مواجه شد. این نشست نشستی بود که امیدهای مردم به آن بسته شده بود. این نشست شکست خورد چرا که این فقط افغانستان نیست که به این موضوع فکر می کند و دخیل است. کشورهای زیادی در جنگ و صلح افغانستان دخیل هستند. حتی اگر یکی از همین چهار کشور هم بفهمند که منافع شان در صلح افغانستان نیست دست اندازی می کنند و روند صلح افغانستان را برهم می زنند.

سراج، عدم هماهنگی را زمینه شکست ها در حکومت وحدت ملی می داند و می گوید: تا زمانیکه حکومت وحدت ملی بین اعضای خود هماهنگی نداشته باشند و سیاست داخلی قوی نداشته باشند نمی توانند در سیاست خارجی یا در مقابل حریف های خود به پیروزی برسند. بنابراین قبل از اینکه آنها تقصیرها را بر سر کشورهای دیگر بیندازند خود را اصلاح کنند و هماهنگ باشند.

وی، ادامه داد: در بعد خارجی هم، باید دو کشوری که در نشست های چهارجانبه حضور دارند از حالت ناظر به ضمانت کننده تبدیل شوند. کشورهای دیگری چون روس، ایران، هندوستان و عربستان نیز باید در نشست های چهارجانبه داخل شوند. چرا که آنها می توانند نقش بسزایی در این مورد داشته باشند. پروسه صلح هم باید پرسه ای مردمی شود. در این صورت است که می توانیم به بازدهی نشست های چهارجانبه امیدواری داشته باشیم.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است