مجلس نمایندگان، وزرای فوایدعامه، انکشاف دهات و مالیه را ظاهراً برای پاسخ دهی، درباره چگونگی عملی سازی پروژه های انکشافی، در ولایت ها فراخواندند اما در هنگام پرسش و پاسخ از این وزیرها، بسیاری از کرسی های تالار خالی است و شمار اندکی از نماینده ها در مجلس حضور دارند. انتقادهایی وجود دارد که برخی از نماینده ها وزیران را بی مورد و بی هدف به مجلس فرامی خوانند. هرچند فراخوانی وزیرها از وظایف مجلس است اما فراخوانی پیوسته و بی مورد آنها از ناهنجاری های کشور می کاهد؟ فراخوانی مکرر وزیرها در پارلمان برای چیست؟

سهراب بهمن، استاد دانشگاه در برنامه «فراخبر» گفت: همانطور که قانون، به مجلس نمایندگان صلاحیت داده تا وزیرها را برای استجواب به مجلس فرابخوانند، در کنار آن، باید کارهای دیگری نیز انجام دهند. کارهایی که اگر بعداً وزیرها را به مجلس فراخواندند بی مورد تلقی نشود.

وی، معتقد است، نمایندگان نباید بی هدف وزیرها را به مجلس فراخوانند و افزود: اگر مجلس نمایندگان ده ها بار وزیری را به مجلس فرابخوانند دردی را دوا نمی کند. مجلس نمایندگان باید برای این فراخوانی های وزیرها، یک برنامه تدوین شده داشته باشند. وزیرها نیز در ابتدای کار، باید برنامه خود را کامل ارایه نمایند که همزمان به صورت بسیار مشخص در بودجه سالانه بیاید. حتی در قانون اساسی به صراحت گفته شده است که باید تمام خطوط اساسی، برنامه های انکشافی و توصیه ای، چه در بخش اقتصاد، امنیت، فرهنگ، از فیلتر پارلمان رد شود و تصویب شود.

بهمن، با بیان اینکه نتیجه فراخوانی های بی مورد، به هرج و مرج در پارلمان می شود، گفت: بر مبنای این برنامه است که باید استجواب ها از وزیرها صورت بگیرد. حالا اگر نمایندگان برنامه تدوین شده ای ندارند، استجواب ها نتیجه لازمی را که نیاز داریم نمی دهد و پارلمان تبدیل به جایی برای عقده گشایی ها، زد و خوردها و رد و بدل الفاظ رکیک میان وزیرها و نمایندگان می شود.

استاد دانشگاه، عدم وجود برنامه را از مشکلات بزرگ وزیرها و کل دولت عنوان کرد و افزود: وقتی برنامه وزیرها مشخص باشد، در استجواب ها راجع به دستاوردهای آنان سوال می شود، اگر وزیرها نتوانستند دستاوردهای خود را به شکل تنظیم شده ای ارایه کنند، آن زمان یا به استیضاح می روند یا تصمیم دیگری در قبالشان گرفته می شود. در حالیکه در میان وزیرها خلا برنامه ای وجود دارد. وقتی برنامه ای وجود نداشته باشد مجلس نمایندگان هم نمی دانند از چه چیزی از آنها سوال کنند.

وی، ادامه داد: وقتی در ابتدای کار، وزیرها به مجلس می آیند و لیست برنامه های خود را ارایه می کنند، اعلام برنامه های آنها نیمه تمام گذاشته می شود یا اینکه آنها برنامه های بسیار آرمانی و آرزو مانند را ارایه می کنند و هیچ کدام از نمایندگان پارلمان هم ازآنها نمی پرسند که برای هر کدام از این برنامه ها چه زمانی را تعیین کرده است، با کدام بودجه و با کدام امکانات قرار است آنها تطبیق شوند. وقتی مکانیزمی برای این مشکل وجود نداشته باشد مسلماً هیچ کاری هم انجام داده نخواهد شد.

بهمن، در خصوص بی مسوولیتی بسیاری از نمایندگان انتقاد کرده و گفت: متاسفانه می بینیم وقتی مجلس نمایندگان وزیران را برای استجواب فرامی خوانند، بجای اینکه تعداد کثیری از نمایندگان حضور داشته باشند و سوال را موشکافانه مطرح کنند و سوالی را مطرح کنند که نتیجه ملموسی داشته باشد و جواب قناعت بخشی داده شود، هیچگاه جز یک تعداد محدود در مجلس، حاضر نیستند. این نشان می دهد که اینها اکثراً با یک برنامه بسیار تنطیم شده به حضورخواسته نمی شوند.

استاد دانشگاه، در پایان گفت: این مشکل در میان وزیرها، نشان می دهد که تابحال برنامه ای کلی که سیاست کلی دولت را نشان دهد که ما به کجا می رویم وجود نداشته است. از سال 2013 تا کنون دولت ما در یک خلا برنامه ای قرار داشته و کارهایی که تابحال اجرا شده است پروژه بوده اند. برنامه و پروژه هم تفاوت های بسیار زیادی با هم دارند.

کد (30)

>>>   این کار ها همه از قبل پلان شده توسط قوه اجراییه دولت است.
قوه مقننه همیشه در صدد استجواب اعضای کابینه هستند و بعضی وقت ها که یک وزیر به مجلس حاضر نمیشود، همه وکلا یکجا غوغا بر پا میکنند که این بی احترامی به مجلس نمایندگان و و کلا منتخب ملت است و غیره.
حالا که یک وکیل در مجلس رسمی پارلمان بالای وزیری که غرض استجواب ه مجلس خوانده اند، حمله میکند، ازین کرده بی احترامی در کجا وجود دارد؟
حتی اگر منبعد اگر وکیلی غرض اجرای کاری ،ولو قانونی باشد و یا غیر قانونی، نزد وزیری مراجعه کند، وزیر برایش خواهد گفت که این کار غیر قانونی است و یا برای این کار بودجه ندارد و یا در تعین این شخص من مداخله نمیکنم و باید از طریق رقابت آزاد تعین شود و غیره.
اگر وکیل بالای حرف خود پافشاری کند، وزیر خواهد گفت که اگر مرا مورد لت و کوپ نیز قرار بدهی، من این کار را انجام نخواهم داد.
منبعد اگر وزیری را استجواب کنند، از ترس لت و کوپ به مجلس حاضر نخواهد شد. اگر به او در غیاب رای عدم اعتماد بدهند، بصورت سرپرست خواهند ماند. اگر پارلمان به قوه اجاییه انتقاد کند که نظر به قانون یک وزیر از دو ماه زیادتر نمیتواند سرپرست باشد، قوه اجراییه به پارلمان جواب خواهد که از سر پرستی خود پالمان که غیر قانونی به کار خود ادامه میدهد، چند ماه میگذرد.
اگر پالمان به دولت انتقاد کند که چرا انتخابات پارلمانی را دایر نمی کنید، دولت خواهد گفت که جامعه جهانی پول انتخابات را نمی دهند.
اگر از جامعه جهانی بپرسی که چرا پول انتخابات را نمی دهید، خواهند گفت که تا بحال چند ملیارد دالر غرض برگزاری چندین انتخابات به شما دادیم، در همه انتخابات تقلب صورت گرفت.
اگر بگویی که شما در انتخابات مداخله کردید، بدین جهت تقلب صورت گرفت، خواهند گفت که نی، شما خودتان تقلب کردید.
بنآ یگانه مرجع قضاوت خارج از دنیای ما قرار دارد و اگر از او بپرسی که چرا جلو تقلب را نمیگیری، خواهد گفت که من انسان ها را بخاطر این خلق کرده ام که مورد آزمایش قرار بدهم، که کی چه میکند؟
بنآ همه انسان ها، مثل موش ها که در فابریکه های دوا سازی مورد آزمایش قرار میگیرند، توسط پروردگار شان مورد آزمایش قرار میگیرند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است