تا وقتی آمریکا نخواهد، صلح نمی آید
اگر آمریکا به این نتیجه رسیده باشد که باید صلح در افغانستان به وجود آید و به یک تفاهم داخلی در این مورد رسیده باشند که سیاست منطقه ای را بگونه ای خاص هدایت کنند و به آن جهت دهند، می توانیم به صلح امیدوار باشیم 
تاریخ انتشار:   ۱۲:۳۷    ۱۳۹۵/۱/۵ کد خبر: 113804 منبع: پرینت

حکومت افغانستان از اشتراک کننده های نشست چهارجانبه می خواهد که مسوولیت های خود را در روند صح افغانستان انجام دهند. دفتر ریاست جمهوری می گوید که نقشه راه صلح مسوولیت های همه جوانب را مشخص کرده و هر جانب باید مسوولیت های خود را انجام دهد تا پیشرفت ها واضح گردد.

داکتر محمداکرم عارفی، استاد دانشگاه در برنامه«نگرش» گفت: پاکستان در نشست قبلی حتما تضمین ها و تعهداتی برای نشستی که قرار است برای گفتگو با طالبان برگزار شود، داده است. تاریخ هایی را ذکر کرده است و اطمینان هایی داده است. بدون دادن اطمینان بسیار مشکل بود که محصول و نتیجه آن نشست تعیین یک تاریخ باشد اما مساله این است که این نشست مستقیم با طالبان، در چه تاریخی با طالبان انجام می شود و تا چه اندازه آن نشست ها می تواند مبنای یک گفتگوی واقعی قرار بگیرد.

وی، در خصوص رویکرد پاکستان در روند مذاکرات صلح بیان داشت: در شرایط کنونی پاکستان تلاش دارد که یک وجه صلح خواهانه به خود بگیرد و تلاش دارد که دستاوردهایی را از تلاش های خود و از اقدامات خود به رخ همسایه های قدرتمند خود مانند چین و آمریکا نشان دهد. در این شرایط پاکستان نمی خواهد اقدامی کند که این مذاکره دچار مشکل شود و این مشکل هم به پاکستان برگردد. تلقی جامعه افغانستان و بیرون از افغانستان بر این است که طالبان متاثر از پاکستان هستند. اگر پاکستان بخواهد می تواند طالبان را بر سر میز مذاکره بکشاند و اگر نخواهد می تواند آنها را وادار نکند. بنابراین آمدن طالبان به معنای برد پاکستان تلقی خواهد شد و نیامدنش به معنای کارشکنی پاکستان تلقی خواهد شد. پس پاکستان به هیچ عنوان در این شرایط نمی خواهد یک تصویر اخلالگرانه در روند مذاکرات صلح از خود به تصویر بکشد.

داکتر عارفی ادامه داد: پاکستان در ظاهر می خواهد بگونه ای رفتار کند که بدگمانی چین، افغانستان و آمریکا را نسبت به خود بیشتر نسازد و این بدگمانی ها را به وجود نیاورد بنابراین طالبان را وادار می کند که در مذاکرات به گونه ای شرکت کنند که نتیجه دلخواه خودشان به دست آید.

استاد دانشگاه، افرادی از طالبان را که قرار است با آنها مذاکره شود مبهم دانسته و گفت: اگر طالبان را به صورت یک گروه حقوقی به رسمیت بشناسیم، طالبان از اول گفته بودند که ما یک دفتر نیاز داریم. دفتر قطر می تواند همین عنوان را پیدا کند و تا به حال رقیبی برای این دفتر پیدا نشده است. اما افراد و مسوولانی که در دفتر قطر معرفی شده اند می توانند ازافراد نمایندگی کنند اما افراد درجه اول طالبان نیستند. افراد درجه اول در پاکستان قرار دارند. متاسفانه هنوز در جریان نیستیم که افغانستان در این زمینه شرط خاصی را در نظر گرفته است یا منتظر است که ببیند تا طالبان، در چه سطح افرادشان را معرفی می کند.

داکتر عارفی، اضافه کرد: مطمیناً افغانستان انتظار دارد که یک چهره با صلاحیت از طالبان که بتواند از مجموع تشکیلات طالبان نمایندگی کند و سخنانش تاثیر گذار باشد درمیز گفتگو حاضر شود. شاخه ملا اختر منصور شاخص ترین شاخه از طالبان محسوب می شود. با شاخه های فرعی تر دیگر نیز باید بعدها گفتگو صورت بگیرد و آنها نیز به پای میز مذاکره کشانده شوند.

وی، در خصوص نتایج چهار نشست قبلی اظهار کرد: آنچه که تا به حال اتفاق افتاده است، تنظیم یک نقشه راه بوده است. فعلا برای صحبت از نتیجه مذاکرات صلح زود است. در حال حاضر فقط می توانیم بگوییم که آیا این خوش بینی که ایجاد شده است، خوش بینی واقعی یا خوش بینی کاذب است و اینکه پاکستانی ها که فعلاً همسو با آمریکا و چین، آماده هستند که در پروسه صلح افغانستان همکاری کنند، آیا این همکاری ها بر اساس یک بنیاد پایدار استوار است یا یک همکاری زودگذر و مقطعی است. ما باید بدانیم که نقشه راه یا چارچوبی که در این نشست ها تعیین شده، مورد حمایت تمام جوانب نشست قرار می گیرد یانمی گیرد. ما فعلا در مرحله روشن سازی مسیر هستیم. در این مرحله هنوز سوالاتی وجود دارد. بعد از اینکه ما وارد برنامه شدیم و صحبت ها شروع شد، دو مرحله دیگر پیش رو داریم. اول، اینکه روی چه برنامه ای صحبت شود و دوم اینکه چه توافقاتی برخاسته از آن گفتگوها به میان می آید. آنجا است که می توانیم از تعهدات و تضمینات سخن به میان آوریم.

داکتر عارفی کشورهای تاثیر گذار در صلح افغانستان را آمریکا و پاکستان دانسته و افزود: مسایل افغانستان بیش از اینکه یک مساله داخلی باشد، مساله بیرونی است. وقتی مساله ای بیرونی بود، باید راه حل را در بیرون جست و جو کنیم نه در داخل افغانستان. در بیرون باید دید چه کشورهایی دخیل در مسایل افغانستان است و چه کشورهایی تاثیر گذار هستند. ما از بین کشورهای بیرونی پاکستان و آمریکا را دو کشور اساسی در اینجا تلقی می کنیم. اگر پاکستان و آمریکا به این نتیجه رسیده باشند که باید صلح در افغانستان به وجود آید و به یک تفاهم داخلی در این مورد رسیده باشند که سیاست منطقه ای را به گونه ای خاصی هدایت کنند و به آن جهت دهند می توانیم به صلح امیدوار باشیم. تا زمانی که این دو کشور هم زمان به نتیجه صلح نرسند نشست های صلح بی نتیجه خواهد بود.

کد (30)


این خبر را به اشتراک بگذارید
نظرات بینندگان:

>>>   امریکا در طو ل چهل سا ل درگردر حنگ افغا نستا ن بود

>>>   00000000جمع00000000000مساوی به 0

>>>   صاحب نظران تلویزیونی وتجارتی از سه ماه پیش می گفتند ما خوشبین هستیم !!!! چی شد نتیجه خئوشبینی ؟؟؟

>>>   بایدهمه مردم افغانستان دست به دست هم داده وامریکایها
راهم ماننداجدادشان انگلیسهاو شوریهابیرون کنیم اینها به
رضایت خودبیرون شدنی نیستن وتاوقتی این خبیثها در
کشورافغانستان باشندجنگ خونریزی وبی اتفاقی ونژادپرستی
هم است پس تادیرنشده وکاملا نابودنشدیم
باید دست به کارشویم اگرنه عقب مانده ترین کشور در روی
زمین خواهد ماندیم..
قادر شرف

>>>   صلح درکار نبوده ونیست دراینجا امده مساله بیرونی است تا داخلی . استاد عزیز وقتی دولت محترم درتمام ناامنی ها دست داردویک مشت خارجی را نمی تواند مهارکند مرز میان پاکستان وافغانستان تحت کنترل نیست سکها می اید ومیرود حتما منتظرید پاکستانیها بیاید برای شما امنیت شمارا بکیرد که دراین صورت محال است.....
یاران ابووذر

>>>   امریکا سعی دارد همه کشورهای اسلامی را یکی بعد از دیگری به جهنم مبدل سازد آنکه دیده ایم افغانستان عراق سوریا یمن لیبیا لبنان بحرین مصر همه جا مسلمان کشی میشود و حقوی بشر خفه شده است!!
آمریکا سه دوست نوکر بسیار قوی در منطقه دارد
اول عربستان سعودی به همراه قطر
دوم پاکستان سوم ترکیه اردوغانی


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است