در پیوند به روند و سرنوشت مذاکرات موسوم به گروه تماس چهار جانبه

سال گذشته دولت افغانستان با اتکا به مذاکرات پنهانی و برخورد به ظاهر نیک اردوی پاکستان ظهور احتمالی چوکات و نقشه راه صلح را به مردم اعلام نمود. قرار بود قبل از آغاز بهار نقشه ای موعود معلوم گردد اما کشور ما بهار، تابستان و خزان خونین را تجربه کرد و هنوز هم بمب گذاری های شهری ادامه دارد. معمای ملامحمد عمر رهبر گروه طالبان حل گردید و افتضاح مرگ او فرصت های قابل بهره گیری را بخاطر تضعیف و شکست این گروه ایجاد نمود اما بازهم پاکستان معمای دیگری به اسم ملامحمد منصور ایجاد کرد و بخاطر تحکیم جایگاه او کشتار در افغانستان را شدت بخشید. حالا نیز تنها پاکستان می داند که ملا منصور کیست، کجا است و چه می خواهد. در حالی که باید از هر فرصت کوچک و بزرگ برای صلح بهره گرفت و استقبال کرد اما از همه ثبوت و قراین بر می آید که پاکستان دارد همان بازی سال گذشته را بدون کم وکاست تکرار می کند، در استراتژی اش بخاطر ایجاد تسلط نیابتی تغییر نیامده و هیات مذاکره کننده پاکستانی همان هایی اند که سال پار ما را فریب دادند. دولت افغانستان با گرفتن درس عبرت از سال گذشته می بایست طرح واضح، مردم محور و ملی ای را تدوین کرده و هیات با اقتدار و دایمی را برای مذاکره با پاکستان تعیین میکرد. در ماه های اخیر معلوم شده است که طرف افغانستان در مذاکره با پاکستان به صورت غیر منسجم و چند دسته برخورد کرده و نتوانسته مردم افغانستان را از دید فکری در محور این مذاکرات بسیج سازد.

چه باید کرد؟
بهترین ثبات و صلح در کشور هایی حکمفرما است که بهترین آمادگی به جنگ و دشمن ستیزی دارند. با اتکا به این مقوله دولت افغانستان از فرصت موجود باید کشورهای دوست و جامعه جهانی را بخاطر تطبیق قطعنامه 1373 شورای امنیت سازمان ملل متحد بسیج سازد و اگر قرار است این قطعنامه تطبیق نشود دلایلش را حداقل بخاطر تنویر اذهان واضح سازد، دوسیه جنایات جنگی طالبان و حامیان بیرونی آنها را به صورت رسمی تحویل سازمان ملل متحد دهد، کاری که تا امروز انجام نیافته است، در بسیج مردم افغانستان در حمایت از نیرو های امنیتی تلاش متفاوت از گذشته انجام دهد، نقاط مهم و قرارگاه های دشمن را در داخل خاک افغانستان ضربه بزند، از روش واکنشی خودش را بیرون سازد، طرح صلح را با فروعات آن به مردم نشان دهد ، هیات مذاکره کننده ای را که از ملت نمایندگی کند تعین نماید زیرا بحث مذاکره با دشمن از حیطه ای صلاحیت چند تا مامور که هنوز از روزمرگی تعینات خودی های خود در ادارات شان فارغ نشده اند بیرون است. روند سبز افغانستان " رسا" به عنوان یکی از جریان های اجتماعی، سیاسی با داشتن فعالیت منسجم فکری و سازمانی، متعهد به منافع بزرگ کشور، حاضر است در یک چوکات تعریف شده از برنامه های ملی حمایت نماید.

سری سازی روندهای سرنوشت ساز ، توسل به حلقه گرایی در تصامیم بزرگ و فرا حکومتی و نادیده گرفتن جریان های قانون پذیر، دولت را در انزوای بیشتر قرار خواهد داد. پس بهتر خواهد بود فکر نو، ابتکار نو و روش همسویی نو را رقم زنیم.


امرالله صالح

>>>   شما با نور الحق احدی ائتلاف کرده اید ؟واگر بلی ! چرا؟

>>>   بر قراری رابطه خوب و سازنده با کشور های همسایه می تواند به عنوان بهترین نمونه ی سیاست خارجی برای افغانستان باشد ما باید سیاست خارجی خود را در دو سطح درجه بندی کنیم 1:سیاست برقراری رابطه خوب با همسایگان 2:سیاست فرا منطقه ای و اولویت ما باید کشور های همسایه باشد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است