آنچه را استاد امیری،" اصحاب پروژه و پروپوزال" می خواند، صاحبان کار و زندگی نیز است.

تیوریسین های که توانایی فرستادن ایمیل را ندارد و برای تایپ نسخه خطی اش مجبور است شاگردانش را به کار گمارد و یا استادان که شاگردانش مجبور می شوند رکومندیشن لیتر از جانب آنها بنویسید و استاد فقط امضا گر باشد نیز شایسته تقدیر نیست.

تیوری های دگر... حداقل در یک جایی به درد نخواهد خورد: اینکه مدیرکار ات ازت بخواهد گزارش کار تهیه کن و شما چیزی جز واژه های پر ابهام «هستی و زمان» یاد نداشته باشی.

استاد خود می داند که شاگردان فراوانش با آنکه صاحبان فهم تیوری های پیچیده فلسفی است اما بدلیل عدم توانای تخصصی در یک کار عملی، به سختی مشکل نان خویشتن رفع می کند چه رسد که توقع کنیم راه حل یک چالش باشد.

من نمی گویم تیوری لازم نیست. می گویم، تیوری محضِ منهای عمل را ترویج نکنیم که محصول کارمان آدم های پر ادعای شود که چون نان و نمک ندارند، فلسفه گرسنگی بنویسند.

اجازه دهیم مردم مان در کنار کتاب خوانی، هنرِ به دست آوری نان و نمک نیز بیاموزند. جهان تنها بر تیوری استوار نیست، عمل هم نیاز است. با جناب ایشان در اینکه تظاهرات عقرب خودجوش و مردمی بود موافقم اما می افزایم که حضور مردم همانطوری که فراتر از انتظار بانیان اعتراض بود، فراتر از انتظار مخالفان دادخواهی خون شهدا نیز بود.

جاوید نظری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است