اپوزیسیون، شورای جهادی، شورای رهبران احزاب، شورای بزرگان قومی و قبیله ای، شورای دفاع از افغانستان، شورای عالی جوانان، شورای همکاری احزاب، شورای احزاب جهادی یا همان بازوی مشورتی ارگ، شورای مشورت دهی پولیس، شورای امنیت ملی، شورای عالی صلح و ...

این ها همه از ابتدا با نهایت انرژی و هیجان کاذب و تصمیم های بزرگ و آتیه ساز بوجود آمدند اما سرانجامشان چه شد؟ کدامشان توانستند به حداقل 50 درصد اثربخشی و مدیریت بحران در بخش مورد نظر و خاص خود در امور اجتماعی و سیاسی و مذهبی دست یابند؟ مگر نه اینکه قدوم افغانستانی ها نه محکمتر که لرزان تر می شود؟

مگر نه اینکه عضویت در چند ارگان و نهاد و چوکی دولتی و ارگ ریاست جمهوری و شوراهای مدنی، اصل اساسی فعالیت و کار نتیجه بخش را از مخیله و قوه اجرایی عالی جنابان دورتر می کند و صرفا به بخش فرمایشی و نمادین و فرمالیته و اتلاف وقت و پول بسنده می شود؟

مگر نه اینکه این همه شورا و نهاد یک شبه روی کار آمده و آنی تشکیل شده با اختلافات ریشه ای اعضا و سران شان در رده بندی و سهم خواهی و نژادپرستی و قوم گرایی و ارجحیت منافع کوتاه مدت شخصی بر منافع درازمدت جمعی، راه به جایی نبرده اند؟ پس علت تشکیل شوراهای دیگر و این ازدحام زاید چیست؟

با این پیش زمینه و تصورات و تجربیات نه چندان امیدبخش به استقبال شورای حراست و ثبات افغانستان می رویم که به تازگی اعلام موجودیت کرده است و گفته می شود درخصوص دورنمای سیاسی افغانستان متمرکز گردیده و بنا دارد نقشی در راستای اپوزیسیون و انتقاد از عملکرد حکومت داشته باشد.

وحدت کنونی و تجمیع قوای عبدالرب رسول سیاف، سید عبدالوحید قتالی، یونس قانونی، عبدالرووف ابراهیمی، فضل هادی مسلمیار، عبدالرحیم وردک، صادق مدبر، وحیدالله شهرانی، زلمی رسول، اسماعیل خان، محمد عمر داوودزی، و تعداد دیگری از سیاستمداران کشور را به فال نیک می گیریم اما...

اما نظر به رویکرد منفعل و عملکرد ضعیف شوراهای پیشین مذکور، امید چندانی به آتیه ی این شورای نوظهور نمی توان داشت. گرچه هریک از اعضا و سران شورای حراست و ثبات افغانستان در جای خود، وزنه و اهرم قدرت و محبوبیت هستند لیکن باید منتظر ماند و دید این گردهمایی و اتحاد نوخواسته می تواند شعارها و اهدافش را جامه ی عمل بپوشاند یا خیر.

کد (8)

>>>   پشتون های آن طرف خط سرحدی دیورند پاکستانی ها هستند، و اگر واژه افغان بمعنی شهروندان افغانستان است، پس آن پشتون های پاکستانی افغان نیستند۰
ولی اگر کسی پا فشاری دارد که آن پاکستانی ها هم افغان هستند، پس ما صد در صد افتخار میکنیم که افغان نیستیم

>>>   این ها همه تشنه قدرت و حریص ثروت اند و گذشته شان بیانگر هویت -اهلیت وشخصیت شان میباشد .
دوراندیش

>>>   عنقریب چندین شورای دیگر برای دفاع از حقوق شان تشکیل میشود: شورای دزدان کابل بانک جمهوری اسلامی افغانستان،شورای غاصبین زمینجمهوری اسلامی افغانستان ، شورای اختلاس گران جمهوری اسلامی افغانستان. شورای گروه خاکستری جمهوری اسلامی افغانستان > شورای ستون پنجم جمهوری اسلامی افغانستان ، شورای چوکی پرستانجمهوری اسلامی افغانستان _ همه این شورا ها بخاطر خدمت به مردم افغانستان تشکیل میشوند

>>>   شوراسازی های بسیارکه وظایفشان به موازات دستگاههای اجرایی و برخی ادارات دولتی قرارمی گیرند مشکلات رابیشترمی کنندو هم هزینه بیت المال را بیشتر چپاول می کنند.
باید اولا اصلاحات اداری انجام شود و بعدمشکلات راریشه ای وفرهنگی حل کنیم نه باشوراسازی
شیوا

>>>   اگر ما به حافظه ما نظر اندازیم در میابیم که تنش واختلافات که میان قانونی وسیاف بر سری کرسی ریاست پارلمان چنان داغ بود که سیاف چندین مرتبه از قانونی تقاضا نموده که من منحیث یک ریش سفید باید لذت ریاست شورای ملی را بچشم اما قانونی هر گز عقب نشینی نکرد امروز باز این دو حریف سیاسی چگونه وبرمبنای کدام منافع با هم همکار شدند وکدام منافع کلان این دو رقیب انتخاباتی را کنار هم کشاند . این قانونی با عضویت در این ایتلاف چه سودی را میخواهد ببرد ، روزگاری مسعود بزرگ برای فرمانداهان زیر امر اش گفته بود که اگر شما به چشمان قانونی نظر کنید چشمان قانونی شباحت زیاد به چشمان یک خائین دارد وبعد از من شما وآرمان مقاومت را به یک دالر می فروشد، به باور من نسل جوان نباید دنبال این دلالان سیاسی بروند وترفند سخنان شیرین ودلپسند این ها را نخورند ، ما باید انتظار بکشیم تا وضعیت را از نزدیک نظارت کنیم.

>>>   این شورا بدرد مردم افغانستان نمیخوره بخاطر حفاظت از خودشان ایجاد شده .

>>>   روزی گزشت پادشاهی از گذرگهی
فریاد شوق بر سر کوی و بام خاست
پرسید زان میان یکی کودک یتیم
کاین تابناک چیست که برفرق پادشاست
آن یک جواب داد چه دانیم ما که چیست
پیداست آنقدر مه متاع گرانبهاست
نزدیک رفت پیرزنیکزپشت و گفت
این اشک دیده من و خون دل شماست
مارا به سازو برگ چوپانی فریفته اند
این گرگان سالهاست که با گله آشناست
آن پارسا که ده خوردوملکـ رهزن است
آن پادشاه که( مال رعیت) خورد گداست
پروین به کجروان سخن از راستی چه سود
کو آنچنان کسیکه نرنجد ز حرف راست
کابل سارا بیگم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است