تفاوت مهمی که میان پارلمان کشور ما با سایر پارلمان های جهان وجود دارد این است که وکلای عزیز و با فرهنگ ما در ابتدا مثل بروسلی و جکی جان و آرنولد با مشت و لگد و بوتل آب به فرق مبارک وکیل دیگری می زند و ده تا فحش خواهر و مادر و خاله و عمه نثارش می کند و بعد از تخلیه تمامی عصبانیت ها روی یک منافع مشترک یک بسته گُل بعد از ختم تمام ماجراها تقدیم می کنند بخاطر معذرت خواهی و همه چیز تمام می شود و مجلس هم برنامه کاری اش را ادامه می دهد اما در خارج یعنی مثلا همین اوکراین در ابتدا با متانت و سنگینی و احترام می روند پست میز خطابه، درست جایی که نخست وزیر اوکراین گزارش کاری اش را به همه ملت می خواند؛ یک بسته گل سرخ تقدیم می کند به آقای نخست وزیر، بعد بدون ارایه فحش خواهر و مادر آرام و با احترام ویژه و به صورت کاملا مساوی زیر لنگ آقای نخست وزیر را می گرید و با همان احترام هیکل جناب ایشان را می اندازند روی زمین و بعد دیگران بعد از لحظاتی آرام به سوی مهاجم می دوند و با مشت و لگد و تمام فنون رزمی به سر و کله وکیل پارلمان می پرند و می زنند و اگر حوصله داشتند سخنانی منحیث فحش های آبدار نثارش می کنند.

این موضوع را به این خاطر گفتم که ما زیاد بدبین به وکلای پارلمان خودمان نباشیم، از حق نگذاریم ما وکلای خوبی داریم که افتخاراتی برای تاریخ کشور است. الحمدالله رشد زیادی در پارلمان کشور نیز بوجود آمده است، مثلا وکلای عزیز ما به جای استفاده از سلاح های مرگبار از بوتل آب و در مواردی از بوت و یا هم میکروفون برای زدن استفاده می کنند، خارجی ها متاسفانه چنین روش هایی را تا هنوز کشف نکرده اند در غیر آن قیمت بوت و بوتل اب از قیمت نفت هم بالا می رفت و نرخ اسعار هم تغییر می کرد. جیغ زدن وکلای گرامی ما هم حکمتی دارد یعنی شما باید گلویی داشته باشید که وقتی می خواهید نعره بزنید باید صدایتان به صورت لرزشی، رعد آسا و کاملا گوش خراش تمام پارلمان را بلرزاند اما وکلای خارجی فقط یاد دارند که بگویند: اوه مای گاد و بروند استعفا بدهند و چند تا روانشناس و داکتر های مخصوص را برای ادامه کار به خانه اش بخواهند اما وکلای محترم ما این نازدانه گی ها را یاد ندارند و در کمال شجاعت اگر زورشان به خودشان نرسید از ده هزار کیلومتری پوتین را اخطار می دهند و به عمه اوباما بدون اجازه خود اوباما فحش ناموسی می دهند. {طی آخرین آمار فقط یک میلیارد بار عمه محترمه و مجلّله اوباما مورد فحش عزیزان ما در افغانستان قرار گرفته است.

اینهم در نوع خودش یک رکورد است که به عمه اوباما با توجه فرصت به دست آمده باید تبریک گفت.

خارجی ها در مجموع شهامت همین را ندارند تا کمی فساد اداری کنند از بس که محافظه کار و ترسو و بدبخت هستند مثل وکلای ما نیستند که در روز روشن با ده ها بادیگارد و تشریفات قاچاق مواد مخدر و قاچاق شراب کنند باز بیایند در کمال شجاعت به عنوان کارشناسان مسایل سیاسی، بین المللی، محیط زیست و زایمان در سه ثانیه بحث های داغ و هیجانی داشته باشند.

در نتیجه اینکه تفاوت های زیادی بین وکلای ما با وکلای پارلمان های خارجی وجود دارد مثلا آنها فقط برای ضربه زندن به نخست وزیر شان از زیر لِنگ شان می گیرند اما وکلای پارلمان ما اصلا چیزی به نام لِنگ نمی مانند و همین قدر هم که میهمانان از مجلس نمایندگان؛ جان سالم بدر ببرند باید ده بار ختم قرآن بگیرند و خدا را شگر گذار باشند.


مهدی ثاقب

>>>   وکلای ما درجهان -جوره ندارند !

>>>   راست گفتی اقای ثاقب حقیقت تلخ است.
آنچه درافغانستان درمجموع وجود ندارد نزاکت کلام است؛ انگار .... این مردم در دهان شان نصب گردیده و هروقت که عصبانی شدند بلافاصله یکی را فیر میکنند.
و این بحمدالله جز اخلاق وکلای پارلمان نیز هست که جای بسی افتخاراست و ملت باید به خود ببالند وبال بال بزنند با داشتن چنین بزرگانی کله پوک.
سعادت غزنوی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است