آورده اند که روزی از روزها حاکمی از بلاد کابلستان که کسی نبود جز شیخنا اشرف غنی، سخنی در مدح شیخ سعدی بگفتا و او را در زمره "علیه سلام" آوردندی.

شیخ سعدی با استماع این سخن از گور برخواست و شاعران جامه دریده بلاد را خواست و با خلعتی دیگر رو به آنان گفت؛ که ای مریدان آشفته و پریشان حال مگر نمی دانید که این مردک مرا از علیه الرحمه به علیه سلام تغییر اسم دادندی و چند روزی است که در گور مدام نکیر و منکر به من تبریکات خاص گفتندی و گویندی که تو را شیخ اشرف از بلاد افغانستان نامی نیکو و لقبی مسمّا به اوصیا و اولیا دادندی و حال من در مجادله به یکصد بیست و چهار هزار "علیه سلام" دیگر همی می سازم و می سوزم تا باشد اشرف غنی کمی از خر شیطان پایین شدندی و همان "علیه الرحمه" را بر من رجعت نمودندی.

مریدان شیخ سعدی یخن ها دریدند و تنبان ها کشیدند و صورت ها خراشیدند و مدهوش و زار و ویلان به گوشه ای افتادند. سعدی که این حالت را بدید تعجب نمودندی و با خود گفتندی که این مریدان چرا اینگونه کردند، من که چیز بدی به آنها روایت نکردم، شیخ در همین عوالم خیال بودندی که ناگهان مردی از جمع مریدان مدهوش شده برخواست و لنگ پیر را گرفت و شتابان آیفون فور سکس اش را کشید و در کمال عجز و ناله با شیخ عکسی سِلفی گرفت و آن را در فیسبوکش گذاشت و نوشت تصویر منِ مرید با شیخ سعدی علیه سلام در سال 2015 کفری

اینجا بود که شیخ سعدی ناگهان دلش از همه گرفت و این شعر را بسرود:

شنیدم که در مرزی از باختر
برادر دو بودند از یک پدر...
مقرر شد آن مملکت بر دو شاه
که بی حد و مر بود گنج و سپاه
به حکم نظر در به افتاد خویش
گرفتند هر یک یکی راه پیش


مهدی ثاقب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است