فکر می کنم روز روز جهانی منع خشونت علیه زنان بود. البته فکر می کنم، چون در افغانستان نه تنها خشونت منع می شود بلکه همین حالایی که شما نوشته من را می خوانید صدها هزار مرد با مشت و لگد می پرند و می خزند و می جهند تا به فرق زنان محترمه و مجلّله شان ضربات کشتی کج وارد کنند و همین همسران گرامی شان هم اصلا نمی دانند که نباید علیه آنان خشونت صورت بگیرد و اصولا خبر ندارند که روز 25 نوامبر به چه در آنها می خورد.

حالا شما بیا به این مردان بزرگ و افتخار آفرین کشور بگویید که آقای محترم کمربند برای زدن زن تان اختراع نشده بلکه کمربند تان را به کمرتان ببندید که پطلون تان به صورت آبرومندانه ای به پایین سقوط نکند.

کمیسیون حقوق بشر افغانستان هم نشسته و بعد از شش ماه تلاش و کوشش یک گزارش برای مردم تهیه کرده که بر مبنای آن ثابت کرده اند که ما موفق شدیم 2579 مورد خشونت را در این مدت ثبت کنیم که اکثریت آن خشونت لفظی و روانی، فیزیکی، اقتصادی و جنسی است البته با اجازه شما 190 زن هم کشته شدند که عمرشان را به شما دادند و فعلا فعالیت ثبت خشونت های دیگر هم جریان دارد که به زودی آمار یک تعداد گوش و بینی بریده و دست و گردن قطع شده هم به استحضار شما رسانیده خواهد شد.

یعنی واقعا ما به کمیسیون حقوق بشر باید افتخار کنیم که اگر اینها نبودند شاید ما مجبور می شدیم آمار ثبت قتل زنان خودمان را از کشور اوگاندا می گرفتیم و خوشحال می شدیم که بالاخره یک آمار داشته باشیم.

وزارت زنان هم گفته که ما خشونت علیه زنان را ثبت می کنیم و اگر زنی کله و دست و پایش را از دست داد به صورت فوری ما در دیتابس قرارش می دهیم تا نشان بدهیم که واقعا ما بیکار نیستیم و به صورت فعالانه در حال ثبت قربانیان زن هستیم.

مهدی ثاقب

>>>   کمسیون حقوق بشر یک بهانه ای برای نا امن ساختن کشور و باعث فرهنگ معافیت درکشورشده است.
اگر اینگونه نیست پس این همه مجرم که گرفتار میشوند چی وقت اعدام و مجازات شده اند تا سطح جنایت کاهش یابد.
و این همه بدبختی را من مدیون همین لانه ای جاسوسی(کمسیون حقوق بشر) و رسانه های بی قید وبند طلوع، لمر ، یک و... میدانم که هرکدام عملاً به نوکران انگلیس ، آمریکا و... تبدیل شده اند.
سعادت ازهلمند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است