خشونت فقط مشكل زن نيست و مبارزه با خشونت پروژه نيست.

خشونت هر روز كنارمان راه می رود وقتی كه هنوز هم ديدن صحنه دعوای دو نفر برايمان لذت بخش است. وقتی كه حس می كنيم بايد فرياد بزنيم تا صدايمان را كسی بشنود. وقتی كه فكر می كنيم تنها راه اينكه مرا بپذيرند ظلم و ستم است. وقتی كه مشاجره های لفظی عادی، در ذهنمان جنگ جهانی است.

وقتی كه هنوز هم تفريح ايام عيدمان، جنگ تن به تن دو طفل است. خشونت يعنی تو از خطاب محبت آميز به همسرت می شرمی ولی از دادن فحش ركيک در بيرون احساس غرور و آزادی می كنی. خشونت يعنی اینكه به اشخاص به اندازه پول و موقفشان احترام می گذاری نه به اندازه شخصيتشان. خشونت بحثی نيست كه خارجی ها آن را وارد كشورمان كرده اند، بلكه درد مشترک ما است و نياز به اقدام و مبارزه جمعي دارد.

مبارزه با خشونت پروژه نيست بلكه يک مسووليت جمعی است.


منیره یوسف زاده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است