نقاب اجبار بر صورت اما مستعد تر از هر فمن و سیکولاری که داعیه دار مبارزه برعلیه تبعیض هستند.

شاید خیلی ها در کابل و اکثرا از پشت پرده های تلویزیون صدای عدالت خواهی، مباحث انسانی و حقوق بشری را سردهند و خود را مدعی و متولی تغییر وضع موجود نسبت به سال های قبل بداند. چنانچه که من نیز اکثرا باورمند به فعالیت و تلاش های شماری از بانوان در مرکز و تا حدودی بزرگ شهر ها بودم اما نه، به هیج عنوان، تنها این چند بانو نیستند که با امکانات بیشتر میخواهند زن بودن را از جنس دوم بودن رهایی بخشند.

هستند کسانی که در دل سنت ها، رسوم و عنعنات در جامعه با خرافات، مرد سالاری و افراطیت مبارزه می کنند.

به راستی بی شمار بانوانی هستند که با مواجهه مستقیم و رودرو با سنت سالاری و نا هنجاری اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند تا راه را برای باز شدن مکاتب بر روی هم نوع و هم جنس خودش باز کنند.

بله، آنچه من در یک نشست سه ساعته با این بانوان دریافتم این بود که چند فعال نمی دانم مدنی، فعال زن و حقوق بشری صاحب امتیاز، تغییرات بوجود آمده در کشور نیستند. بلکه هستند کسانیکه همچون سایه با رو پوش ها و حجاب به سراغ تحجر و دکم اندیشی رفته اند و می روند.

1: نشستی با شماری از بانوان جوان ولایت های لغمان و کاپیسا
2: سپاس از مریم کوشا عزیز

میثم احسانی

>>>   نان خوردن درخانه نداردآشپزدرمنزل این هم شدعقل سنتگرا
وطندار

>>>   تا زمانی که احسانی از طرف خدانشود کارهای ما روبراه نمیشود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است