دیدبان حقوق بشر گزارش داده است که لت و کوب، اخاذی و تهدید، مواردی از بدرفتاری های مقام های پاکستان با افغانستانی های ساکن این کشور هستند. این بدرفتاری ها بسیاری افغانستانی ها را وا می دارد که به کشور جنگ زده خود برگردند.

پولیس شروع به خلق مشکلات کرد. آنها به خانه های مردم می رفتند. آنها به خانه ما آمدند و دروازه را با لگد زدند. این بعد از حادثه حمله بر مکتب در پیشاور اتفاق افتاد. اطفال بسیار ترسیده بودند. پولیس از ما پرسید: در اینجا چه می کنید؟ به کشور تان بروید! اینها سخنان فرهنگ، مهاجر 31 ساله افغانستانی است که سازمان دیدبان حقوق بشر، در مورد برخورد خصمانه مقام های پاکستانی در برابر مهاجران افغانستان در آن کشور از او نقل قول کرده است.

به نقل از دویچه وله، فرهنگ یکی از ده ها افغانستانیی است که گروه های حقوق بشری در رابطه با افزایش خصومت علیه افغانستانی ها در پاکستان با آنها مصاحبه کرده اند. این بدرفتاری ها بعد از حمله ماه دسامبر سال گذشته تحریک طالبان پاکستانی بر یک مکتب زیر اداره نظامیان در شهر پیشاور افزایش یافت. در نتیجه این حمله بیش از 140 تن کشته شدند که بیشتر شان اطفال بودند.

در این گزارش که اخیرا با عنوان «اینجا چه می کنید؟ بدرفتاری پولیس علیه افغانستانی ها در پاکستان» انتشار یافته است، سازمان دیدبان حقوق بشر «تخطی های عدید حقوق» افغانستانی ها در پاکستان را مستند کرده است. این گزارش ادعا می کند که موارد بدرفتاری علیه افغانستانی ها در ماه های اخیر نهایت زیاد افزایش یافته است و بسیاری را وادار ساخته است که به کشور جنگ زده افغانستان برگردند و در صورت امکان در صدد پناهندگی در اروپا بر آیند.

مهاجران افغانستان در پاکستان از افزایش احساسات ضد افغانی شکایت دارند.

فلیپ کاوپرت، مدیر دفتر پاکستان در موسسه فریدریش ایبرت آلمانی در پیشاور، توضیح می دهد که بعد از حمله پیشاور، گفتمان متعارف در رسانه های پاکستانی براین اساس است که این قتل عام «در افغانستان برنامه ریزی شده و از افغانستان راه اندازی شده است». در نتیجه آن نگرانی ها و اتهاماتی به وجود آمده اند که مهاجران افغانستانی در نقاط مختلف این کشور همچون نقاط ارتباطی با گروه های پیکارجوی افغانستان و پاکستانی خدمت می کنند. کاوپرت گفت: «در سال 2015 احساسات ضد افغانستانی در جامعه پاکستان بیشتر افزایش یافت و این سیاستمداران و پولیس را تحت فشار قرار داد تا یک نوع پیشرفت در "جنگ علیه تروریسم" از خود نشان بدهند.

آن افغانستانی هایی که در پاکستان توسط گروه های حقوق بشر مورد مصاحبه قرار گرفته اند می گویند: جو به طور فزاینده دشوار در این کشور، در آنها احساس به دام افتادن را به وجود آورده است. آنها از برگشتن به افغانستان و حملات پولیس پاکستانی به خانه ها و محلات کارشان می ترسند و به پولیس رشوت می دهند تا از بازداشت و زندانی ساختن شان خودداری کنند. بسیاری افغانستانی ها به دیدبان حقوق بشر گفته اند که به دلیل عدم توانایی پرداخت مستمر رشوت مجبور شده اند به افغانستان برگردند.

دیدبان حقوق بشر می گوید: پس از حادثه قتل عام در مکتب پیشاور، افغانستانی هایی که در پاکستان زندگی می کنند با افزایش شدید خصومت ها مواجه اند. فیلیم کاین، معاون دیدبان حقوق بشر برای آسیا می گوید: حکومت پاکستان باید بر پولیس فشار آورد که به جای متهم ساختن مجموع جماعت افغانستانی ها، عاملان این قساوت ها را بازداشت کنند.

پاکستان میزبان بزرگترین جمعیت بیجاشده جهان است. 1.5 میلیون مهاجر ثبت نام شده افغانستان و یک میلیون افغانی که سند ندارند، طبق تخمین کمیساریای عالی مهاجران ملل متحد در پاکستان زندگی می کنند. اینها که در این کشور آسیای جنوبی زندگی می کنند از منازعه و سرکوب در افغانستان در اواخر سال های 1970 و اوایل سال های 1980 همراه با اهل و عیال شان فرار کرده اند.

مقام های پاکستان مدعی شدند که حمله بر مکتبی در پیشاور در افغانستان سازماندهی شده بود.

گروه های حقوق بشر می گویند: برخی طفل بوده اند که به پاکستان آمده اند، در آنجا بزرگ شده و ازدواج کرده اند و از خود فرزندانی دارند که که هرگز در افغانستان زندگی نکرده اند. دیگران در جریان دهه ها ناآرامی به آنجا رفته اند، در آنجا مصون بوده اند، کار کرده اند و یک سطح زندگی بلندتر دارند اما از قتل عام پیشاور به اینسو وضعیت تغییر کرده است. اسلام آباد به این حمله با یک بسته تدابیر به شمول برگزاری محاکم نظامی جهت بازجویی از مظنونان به ترور، لغو تعلیق غیر رسمی مجازات اعدام و پیشنهاد برای ثبت نام و بازگشت دادن افغانستانی های مقیم پاکستان به وطن خود، واکنش نشان داده اند.

انتقام جویی و یا پیاده کردن معیوب سیاست ها
اما در حالی که حکومت اعلام نموده است که انتقام رسمی علیه جمعیت افغانستانی ها مطرح نیست، سازمان دیدبان حقوق بشر مدعی است که پولیس پاکستان «یک سیاست غیررسمی مجازات» افغانستانی ها را دنبال می کند که شامل یورش و تلاشی در محلات افغانستانی نشین، زندانی کردن، اذیت نمودن، خشونت فیزیکی علیه افغانستانی ها، اخاذی و ویران کردن خانه های افغانستانی ها می باشد.

عبدالله 55 ساله که در این گزارش از وی نقل قول شده است، می گوید: سال گذشته پس از حمله بر مکتب در پیشاور پولیس شروع به بازداشت مردم کرد. دلیلی که ما به افغانستان برگشتیم این بود که پولیس شروع به آمدن به خانه های مردم کرد. ما نمی خواستیم آنها به خانه های ما بیایند اما مقام های پاکستانی نظر دیگری دارند. خالد عزیر معاون سکرتر اعلی ایالات خیبرپشتون خواه پاکستان می گوید: پولیس دستور داشت تا مطابق به «برنامه عمل ملی» ضد تروریستی، خانه ها و اماکنی را بررسی کند که مظنون به حمایت از طالبان یا دیگر تروریست ها بودند.

وی گفت: «این چنین بازرسی ها، شامل کنترل اسناد بود که هم پاکستانی ها و هم افغانستانی ها را در بر می گرفت. هرگاه این اوراق وجود نمی داشت، فرد مورد نظر مورد سوال و جواب قرار می گرفت اما این عملیات به صورت خاص افغانستانی ها را هدف قرار نداده بود. در ارتباط با این عملیات پاکستانی ها هم شکایت نموده اند که اذیت شده اند.

عزیز گفت: مشکلات مهاجران در صورتی که اثبات نمی کردند ثبت دفتر شده اند، بزرگ تر می بود. بیش از یک میلیون مهاجر افغانستانی ثبت نشده در ایالت شمال غربی خیبر پشتون خواه وجود دارند که هم مرز با افغانستان است. اگر آنها گرفتار می شدند، بدیهی است که با اذیت بیشتر مواجه می شدند.

کاوپر تحلیلگر در این طرز برداشت سهیم است که سیاست پاکستان به طور خاص متوجه افغانستانی ها نیست. او می گوید: ما باید بین سیاست های رسمی و اجرای معیوب آن توسط مقام ها و پیشداوری های عمومی و احساسات فرق بگذاریم که این اذیت کردن را در سطح خصوصی قرار می دهد اما فعالان حقوق بشر می گویند: بدرفتاری های پولیس، افغانستانی ها را وادار ساخت تا رفت و آمده های شان را محدود گردانند و این امر منجر به مشکلات اقتصادی و مانع شدن از تعلیم و تربیت و کار شد. دیدبان حقوق بشر همچنان تاکید می نماید که این وضعیت شمار زیاد افغان ها را وادار ساخت تا دوباره به کشور زادگاه شان برگردند که مجدد صحنه توسعه منازعه و جنگ است و نا امنی و احتمالا بیکاری ادامه دارد.

یک گزارش ماه سپتامر سال 2015 کمیساریای عالی مهاجران ملل متحد تایید می کند که در کل هشدار مقامات برای اخراج، اذیت نمودن، ترساندن، محدودیت رفت و آمد، عوامل اقتصادی، مسدود ساختن محلات مسکونی و ترس از بازداشت و واپس فرستادن، همچون عوامل عمده تشویق به برگشت از پاکستان برای امسال تذکر داده شده اند.

این عوامل قبلا بیش از 80 هزار افغانستانی را واداشت تا کشور شان را در سال 2015 به عزم پناه جستن به اروپا ترک بگویند. بسیاری آنها کوشیدند به آلمان بیایند اما این کشور در نظر دارد کسانی را که درخواست پناهندگی شان رد شده است، دوباره به کشور شان باز گرداند.

کد (14)

>>>   يك مملكت كه رهبران بيغيرت داشته باشد مردمش را همه فوتبال ميكند يك عكس داكتر عبدالله است كه قلم نواز شريف از ميز اش پايان ميفتتد عبدالله را ميگويد قلم را بالا كن در سر ميز او خيال يك مزدور خود را هم بالاى اينها نميكند چطور بمردمش احترام قايل شود ٠
مسافرجبرى

>>>   عجیب است خود پاکستانی ها طالب هستند و تولید طالب دارند و به سراسر جهان صادر می کنند بعد دنبال نخود سیاه در بیان مهاجران می گردند. یا عجیب است یا کلک و فریب است. کشور افغانستان هم باید پاکستانی ها را از کشورمان اخراج کند جز ترور و بیماری و فقر و بهداشت خراب از آنها چیزی ندیدیم. نه تحصیل کرده هستند نه ....

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است