درحالی که با تغییر وزیر شهرسازی از دولت نیمه مشروع کرزی به دولت نامشروع حکومت وحدت ملی انتظاری جز این نمی رفت که همه چیز به همان منوال پیشین در ظاهر و پوششی دیگر ادامه یابد؛ شاهد تغییرات چشمگیری بودیم!

اما لزوما این تغییرات رو به جلو نبوده است و از درجا زدن در 13 سال گذشته به عقبگرد و پسرفت در میزان 1393 تا عقرب 1394 رسیده ایم، به عبارت دیگر عملکرد سید سعادت منصور نادری به قدری ضعیف و انتقادآمیز بوده که حتی عملکرد داکتر حسن عبداللهی را نیز تحت الشعاع قرار داده است.

کنفرانس ملی انکشاف شهری که می بایست بنابر انتظارات و روال گذشته، موج تازه ای از وعده وعیدها و شعارهای پر طمطراق وزیر مربوطه و رییس جمهور را بدنبال داشته باشد در کمال تعجب دو سوگیری متفاوت و قابل تامل را از نادری و اشرف غنی داشت.

رییس جمهور که تمام مشکلات امروز را به گردن شکسته ی حکومت پیشین و مسوولان مربوطه پیشین انداخت و به کل خود را از تمام تبعات و بار مسوولیت ها رهانید؛ نادری هم که نخواست از قافله عقب بماند تا 15 سال آینده رییس جمهور و مهاجرانش را از امید و نگاه به شهرها معاف کرد!

درخصوص وضعیت نامتعارف و غیر استاندارد شهرهای بزرگ و کوچک افغانستان اعم از پدیده رو به رشد زمین خواری و غصب زمین های رهایشی توسط زورمندان و دولتمردان، سرک ها و جاده ها و شهرک های غیرمعیاری و نامتوازن، زاغه نشینی در حاشیه شهرهای بزرگ و پروژه های نیمه تمام حرف و حدیث بسیار بود لیکن...

لیکن اینکه سید سعادت منصور نادری، دوبرابر شدن جمعیت شهرها تا 15 سال آینده را نقابی بر بی کفایتی و بی درایتی اش در جای دادن و ساماندهی سیاهی لشکران فراخوانده شده رییس جمهور بداند قابل درنگ است بنابراین...

بنابراین تکلیف هزاران هزار خانوار اعم از خوردسال و جوان و کهنسال و بیمار و بیکار و بی بضاعت که توسط اشرف غنی از آلمان و دیگر کشورهای میزبان در غرب به افغانستان فراخوانده شده اند چه می شود؟ مگر نه اینکه اینان سیاهی لشکرانی هستند که نه در شهرهای نادری جای دارند نه در زاغه ها و نه در کمپ های اروپایی؟

کد (8)

>>>   خداوندا خاینان و وطنفروشان و ایجنت های خارجی را به غضب الهی خود گرفتار ساز. الهی شر این تجاران خون و گوشت انسان را از سر مردم مظلوم افغانستان کم کن!
گلداد

>>>   ساختار سیاسی جوابگوی خواست های اقوام گوناگون افغانستان نیست. لااقل در انتخابات گذشته به وضوح دیدیم که دیگر عصر عبدالرحمن خانی گذشته است و مردم از حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی شان واقف شده اند. ما در حالی که امید وار به این بودیم که ساختار سیاسی "فرسوده" افغانستان تغییر کند، به ساختار ناسیاسی "وحدت ملی" گره خوردیم که هیچ مبنای منطقی در علم سیاست ندارد. یکی از مشکلات ناحل شدهء افغانستان ساختار سنتی سیاسی است. در این زمینه ایجاب می کند که گفتمانی برای بیرون رفت ایجاد شود. خواه این گفتمان در قالب اپوزسیون سیاسی مطرح می شود، خواه در قالب بحوث دانشگاهی، در هر دو صورت نیاز تغییر در ساختار نظام سیاسی می تواند گامی باشد در راستای زدودن چالش های زیربنایی. با روی کار آمدن رییس جمهور پشتون، تاجیک، هزاره و یا ازبیک، مشکل افغانستان حل نمی گردد، ما باید زمینه را به گونه یی مساعد کنیم که همهء توده ها با رویکردهای دموکراتیک، ساختار سیاسی و اجتماعی خود را بسازند و تصامیم مربوط به خودشان را با دست های خود شان بگیرند. روی این ملحوظ نیاز است که جای زورگویی ها و تقابل را، منطق سیاسی بگیرد و فرصت داده شود برای آنانی که برنامه های مدون سیاسی برای رهبری خردمندانه قدرت دارند. ما امید داریم، اگر هدف را به دست نیاوریم، زمینه های رسیدن به هدف را برای نسل بعدی بگذاریم. در یک کلام، فدرالیسم را باید تجربه کنیم!

>>>   وزیری که از یک مشاور اطاعت کند و با ریس بانک که به جرم اختلاس محبوس است قرارداد امضا میکند چه امید داشت ؟ خصوصاً از زبان سخنگوی لوی سارنوالی شندم که یکی از مدیرانش به اخذ دو میلیون رشوت دستگیر شده است ، توقع نباید از چنین وزیر و وزارت کرد .هنوز که هنوز است مفسدین در این وزارت ریشه دارند زیرا فرار یک ریس این وزارت موئید قول است امید که ادرات از مفسدین پاک گردد . وطندار شما را از مفسدین خدا نگهدارد ...
خاموش

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است