کشورهای زیادی خواهان کمک به افغانستان در راستای مبارزه با تروریست شده اند. در طی چهارده سالی که از عمر نظام جدید می گذرد این کمک ها با شدت بیشتری ادامه داشت اما آیا ما شاهد از بین رفتن تروریست بوده ایم یا کشور ما به ثبات و آرامی رسیده است؟ آیا کمک های آمریکا، روسیه، هند و کشورهای دیگر می تواند در راستای مبارزه با تروریست به ما کمک کند؟

محمد حسن جعفری دبیر کل حزب رفاه ملی افغانستان در برنامه «سرنوشت نور» گفت: چه ما بخواهیم و چه نخواهیم آمریکایی ها کمک های هنگفتی به تروریست ها می کند. بیش از آن کمک هایی که به ما می کند به تروریست ها در افغانستان می کند. افغانستان محل جنگ های رقابتی و جنگ هایی است که کشورها می کنند.

وی مردم افغانستان را خواهان پایان جنگ های نیابتی در کشور می داند و می گوید: مردم افغانستان از این وضعیت خسته شده اند بیش از سه دهه است که دچار بحران هستند. ما می خواهیم امنیت در افغانستان بیاید، صلح و ثبات بیاید. ما نمی خواهیم آمریکایی ها یا روس ها و هندی ها به ما کمک کنند. ما هیچ کدام از این کمک ها را نمی خواهیم بلکه فقط می خواهیم جنگ هایشان را در اینجا پایان دهند. مردم افغانستان با نان خشک هم می توانند زندگی کنند. فقط بگذارند که در اینجا صلح و ثبات بیاید.

جعفری در خصوص شرایط کمک های جامعه جهانی به افغانستان اظهار کرد منکر این نیستم که جامعه جهانی می خواهد به افغانستان کمک کند. تمام کشورها می توانند بدون قید و شرط به افغانستان کمک کنند. چرا که اگر افغانستان لانه تروریست ها باشد به همه ضربه می رساند ضربه به همسایه ها، اروپا و آمریکا و همه. جامعه جهانی در این راستا می تواند کمک بدون قید و شرط داشته باشد. کشورهای غربی نباید دولت افغانستان را درمانده و مستاصل بسازند. خارجی ها نباید برای ما تصمیم بگیرند بلکه ما خود باید تصمیم بگیریم.

دبیر کل حزب رفاه ملی برای حفظ استقلال را لازمه صلح می داند و می گوید: حالا که آمریکا در افغانستان دولت ساخته است، دیگر اجازه نمی دهد که دولتمردان در تصمیم های کلان خودکفا باشند و به تنهایی تصمیم بگیرند. این موضوع بسیار بدی است که تاریخ، دولتمردان ما را به خاطر آن ملامت می کند. دولتمردان باید متکی به خود باشند. ما تا کی می توانیم این وضعیت را تحمل کنیم. کره شمالی سالها است که تحریم است. ایران نیز سی سال است که توسط آمریکا تحریم شده است اما هردو کشور به خودکفایی رسیده اند و به جاهای بسیار خوبی در عرصه اقتصاد و سیاست نیل کرده اند. ما هم می توانیم خودکفا بوده و متکی به مردم، نوآوری های آنان و متکی به جامعه خود باشیم. دولت باید در کنار خود، چهره های ارزشمند و دلسوزی را بیاورد. مشاورین خوب و نکته سنجی را در کنار خود بیاورد تا از این وضعیت وابستگی به درآید.

وی ادامه داد: اگر دولت افغانستان به مردم خود اعتماد کند و به آنها باور داشته باشد، همین مردمی که با ده ها هزار نفر نزدیک ارگ تظاهرات کردند، می توانند این دولت را یک دولت قدرتمند بسازند. مردم می توانند به دولت راهکار نشان دهند و یاری اش کنند. به طور مثال ملت ایران چیزی نداشت که حالا خودکفا شده است. هشت سال تمام عراق با آنها وارد جنگ شدند. در این جنگ تنها عراق نبود که با آنها می جنگیدند، بیست کشور دیگر همزمان با عراق با آنها می جنگیدند اما آنها با اتکای مردم خود استقامت و پایداری کردند.

جعفری خواستار بیرون شدن کشورهای غربی از افغانستان شده و افزود: جنگ پیامدهای منفی زیادی برای مردم افغانستان ایجاد کرده است. غرب به همان نسبتی که به ما کمک می می کند به همان نسبت مشکلات زیادی هم برای ما ایجاد می کند. لذا ما باید سعی نماییم که با همدلی و همفکری دولتی قوی بسازیم. دولت هم باید مردم را به بازی و تمسخر نگیرد، احزاب و جریان ها را به بازی نگیرند، همانطور که از مردم انتظار دارند قانون را تطبیق کنند خودشان هم آن را تطبیق کنند.

جعفری در خصوص منبع کمک های غربی گفت: کمک هایی که از جانب غربی ها به افغانستان می شود، کمک هایی نیست که آمریکا از جیب خود پرداخت کرده باشد. بخش کوچکی از همان پولهایی که آنها توسط تروریست ها از مواد مخدر در افغانستان به دست می آورند، را به دولت افغانستان می دهند.

کد (30)

>>>   نقد و نظر
اكر امريكا با داعش بجنكد وأنرا نا بود سازد،از اين پيشامد روسيه، ايران وبشاراسد سود مى برند؛ دوستان منطقوى امريكا، مثل عربستان سعودى، شيخ نشينان خليج وتركيه متضرر مى شوند. همين تناقض باعث گرديده كه امريكا به لاك " صبر استراتيژيك" عقب بنشيند.
اما اروپايى كه بدون امريكا دربرابر داعش، وامواج مهاجرينِ"مشبوع از داعش"، نمى تواند بايستد، چه بايد بكند؟ أيا مى تواند به روسيه اتكا نمايد؛ در أنصورت بايد به خواست هاى روسيه - هم در باب سوريه و عراق، وهم در باب اوكراين- تن در دهد.اين به أن معنا است كه اشراف و حضور مجدد روسيه را تا اروپاى مركزى بپذيرد. درينصورت، أيا اعتبار( حتا موجوديت اتحاديه ى اروپا ) به خطر نمى افتد؟
فكر مى كنيد كه دو قطبى شدن دوباره ى جهان، يعنى تقسيم دنيا ميان دو قدرت، وتعيينِ حدودِ منافعِ هر كدام، وبر گشت به پشتِ خطِ از يادها رفته ى"ديتانت"، راه حلِ اين بحران جهانى باشد؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است