تاریخ انتشار: ۱۱:۵۳ ۱۳۹۴/۸/۲۱ | کد خبر: 106044 | منبع: | پرینت |
سرم را درد گرفت، تنم را لرزه و قلبم به شدت به تپیش آمد و خواستم که چیزی بنویسم ای مادر ای خواهر ای برادر بخاطر تو وقتی که از چند روز به اینسو عکس های شهادت را در صفحات مختلف اجتماعی نشر نموده بود گناه تو چه بود که دیو صفتان و وحشی ها سرت را بریدند و تنت را از سرت جدا ساختند از این کار شرم آور و بزدلانه شان اشک مادرت، خواهرت، برادرت و پدرت و جمله خویشاوندانت نه تنها ریخت بلکه تمام مردم که واقعا حس انسان دوستی وبشری داشت اشک می ریزند تو نه تنها هزاره بلکه از تمام ملت افغانستان هستی امروز اگر بخاطر شما دادخواهی نشود شاید فردا چنین روزی بالای اقوام تاجیک، ازبک، نورستانی، ایماق و غیره ات.. بیایید اما سران حکومت وحشت ملی که چشم های شان کور و گوش های شان کر هستند و تنها با یک محکوم کردن که شاید هم خودشان از زبان خودشان به رسانه ها نگویند و سخنگویان شان بگویند و با استفاده از این پیام بی مورد شان مردم را به آرامش دعوت نموده و شهادت شما ره به یاد فراموشی خواهند سپرد.
برخیزید!
ای مردم دیروز فرخنده، رخشانه و شکریه را به شکل وحشیانه به قتل رساندند شاید فردا ما و شما را که ازین ملت بی دفاع هستیم بکشند امروز اگر دادخواهی نکنیم فردا برای ما و شما دادخواهی نخواهد شد نگذارید که سران حکومت، سران اقوام و رهبران که لاف از جهاد می زنند با خون مه و تو معامله نکنند در زمان کمپاین های انتخابی هر کدام به نوبه خود می گفتند ما جاغوری را به ولایت تبدیل می کنیم بر عکس امنیت جاغوری و دیگر ولایات و راه های این مرز و بوم را به چالش کشاندند مردم این مرز و بوم ره به دم تیغ وحشی ها و هیولای زمان کشاندند.
کجا است آنانی که به وعده های دروغین شان مردم را فریب می دادند کجا است آنانی که با رای مردم معامله کردند کجا است آنانی که با رای مردم به چوکی های دولتی تکیه زدند.
مهرعلی مهریار
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است