آسيب روانی به آسيب اجتماعی می انجامد!

كسانی که از فرهنگ زندگی اجتماعی آگاهی ندارند، دقيقن توانايی استفاده از تكنولوژی را به روش درست آن نمی دانند، از حضور در دنيای مجازیی برای فهم و آگاهی نه بلكه، برای پرس و پال در مورد ديگران استفاده می كنند، اين به هيچ دليل ظرافت برقراری روابط انسانی را با چالش های زير پوشش زندگی كنونی در دنيای امروز احتوا نمی كند. قبولی در خواست دوستی در صفحات دنيای مجازی به معنای سوال و جواب شخصی و 24 ساعت نشستن برای پاسخ دادن نيست بلكه اين همان نكته باريك زندگي اجتماعي به منظور ايجاد روابطی است كه زندگی امروز بشر آن را از ما در پرتو علم و معرفت و روابط كاری مطالبه می كند.

اين نكته اتصال واقعی ميان انسان ها است كه شعور و درک بلند می خواهد. آنانی كه به درک فلسفه زندگي اجتماعی و مولفه های جامعه بشری و مدنی نرسيده اند از اين واقعيت فاصله زيادی دارند اين اصل بر می گردد به فرهنگ زندگی خانوادگی و فضای تربيتی كه والدين آن را براي فرزندان خود طراحی می كنند اينجا است كه جامعه در انتظار افراد سالم و صالح قرار می گيرد تا بر پيكر آن تاثير مثبت وارد گردد.

آنانی كه خود بيكار اند و ديگران را بيكار تصور می كنند و انتطار دارند اينجا همه وقت بپرسند و جواب دريافت كنند گرفتار نوع بيماری خود گرفتاری هستند.

اين يکی از آسيب هاي روانی است افرادی با چنين خصوصيات به ظاهر آراسته بوده و توان استفاده از تكنولوژی را دارند اما روش درست استفاده آن را به دليل عدم سر گرمی در زندگي خود نمی دانند، همه وقت بيكار هستند و برای مصروفيت خود دنبال مصروف نگهداشتن ديگران می شوند، اين گروه اگر اهل مطالعه باشند خيلی خوب خواهد بود خود را با كتاب و نوشتن مصروف بسازند از قصه و داستان ساختن با ديگران سودی به دست نمی آيد.

منیژه رامزی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است