آلمان در سال 1961:
يک سرباز آلمانی به كودكی كه در سوی غربی ديوار برلين جا مانده بود كمک می كند تا از سيم خاردار بگذرد و به خانواده اش در آنسوی ديوار شرقی برلين بپيوندد. اين سرباز به دليل نجات اين كودک به جرم خيانت به كشور اعدام می شود.

سال ها بعد از جنگ سرد مجسمه این سرباز در 70 کشور دنیا ساخته شد و 317 سرک و جاده در دنیا به نام این سرباز فداكار نام گذاری شد.

افغانستان در سال 2015:
يک سرباز تا آخرين گلوله مقاومت مي كند و از شهر و سرزمين اش به دفاع می پردازد و در نهايت توسط دشمنان مریی و نامریی كشته می شود.
يک سرباز برای نجات هموطنان خود فرد انتحاری را در بغل گرفته و كشته می شود و حتی تكه های وجودش نقش ديوارهای تاريخ كشور می شود.
سرباز ديگر كه بی خبر در يک معامله سياسی قرار گرفته است به تمام مافوق های خودش زنگ می زند تا او و ديگران را نجات دهند و سرانجام تليفون های خاموش و سرهايی كه بريده شدند. آنها از مرگ نهراسيدند آنها از ناجوانمردی های بازيگران سياست رفتند و پر گشودند.

برای اين سربازان هيچ مجسمه ای ساخته نشد و هيچ سرک و كوچه ای به نام آنها ثبت نگرديد.

اينجا افغانستان است و سربازانی كه نمی دانند دشمن شان كيست و از سوی كدام دشمن كشته می شوند؟


مهدی ثاقب

>>>   ما ز یاران چشم یاری داشتیم. خود غلط بود آن چه ما پنداشتیم
جاغوری

>>>   دولت و کشور ما دشمن پرور است. از دشمنان به جای دوستان تقدیر می شود.

>>>   چونکه خون سر بازان افغانستان از اب هستند و خون کشور های بیگانه از خون غلیط ، خون به خون فرق میکنه ، سابق خون افغان ها غلیط از مواد پروتین ، سودیم ، سلفر و دیگر مواد معدنی طبعی سابق بود و حالا همه مواد ها خوراکه ها از مواد شمیایی و خود ساخته ای بشر نه از زمین واقعی همه تو سط کود های شمیایی پروزش به خور انسان می دهند بنآ خون ایها تغیر کنند به اب تیدیل می گردد و حس وطن پرستی و دیگر ووو همه از بین میرود و حاصل ان این می شود .

>>>   هرکس بطریقی دل ما میشکند
بیگانه جدا- دوست، جدا میشکند
بیگانه اگر میشکند حرفی نیست:
من در عجبم دوست، چرا میشکند؟

>>>   بلی این جا جای انسان نیست جنگلی مملو از وحشیان درنده است. که گرگانش بسزای اعمالش نمیرسند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است