ما بی کس ترین مردمان عالم هستیم...!

ما بی کس ترین مردمان عالم هستیم و چه قرابتی دارد مرگ با ما بی کسان که هر دم چمبره می زند بر هستی مان و چون اژدهایی می بلعد زندگی مان را ....چه غریبانه در یک دم از خاکِ بی کسی ها غم می روید و از آسمانش اندوه می بارد و من چه آسوده نشسته ام در قلب "بی کسِ ستان" و واژه می سازم و یاوه می سرایم ...وای بر من ..وای بر ما ، وای بر همه ی دل هایی که زلزله ی هشت ریشتری هم نمی لرزاندشان.

وای بر سرزمینی که بعد از هشت ساعت دست و دلی در آن برای تن هایِ تنها مانده در زیر آوار نمی لرزد...

کاخ ها ویران نشده . ویلاها زمین نخورده ارگ ترکی برنداشته است.

در سرزمین بی کسی ها این سقف خانه های ساده دل های ساده است که آوار می شود و از میان تل خاک و چوب و خار و خس دست هایی به طلب می روید... بی آن که بدانند دستی برای کنار زدن خاک ِ بی کسی شان دراز نخواهد شد...

تن های مانده در زیر آوار آرام باشید، آسوده بخوابید شاید فردا کسی خاک را از روی تن هایتان کنار بزند.


میثم احسانی

>>>   دیشب هردو دست خود را به طرف آسمان نموده و از خدا پرسیدم که چرا در عوض خانه محقر گلی من مسکین عاجز بی همه چیز ، خانه آن خونخوار آدم کش را در منطقه شیر پور چپه نکردی؟...

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است