آرزو دارم که دگر هیچ صدای انتحار و انفجاری در دوردست‌ترین مناطق کشورم، شنیده نشود.
آرزو دارم این وطن، صاحب‌دار شود و بازیچه دست هیچ‌ شخص و کشوری نشود.
آرزو دارم رهبری بیاید، برای این‌که ملت‌اش گرسنه است، گرسنه بخوابد. دل‌سوز باشد. برای این ملت، جوانمردانه کار کند و ناجوانمردانه و بُزدلانه در خدمت پاکستان، ایران و آمریکا و... نباشد.
آرزو دارم که دیگر هیچ‌کسی از بیکاری، فقر، تنگدستی و نا امنی ننالد. دیگر مادری را نیابی که بگوید امروز فرزندم شهید شد، دخترم بیوه شد، نواده‌ام یتیم شد.

اما می‌دانم
همه بُردند «آرزو» در خاک!


نعیم نظری

>>>   اقای نظری عزیز,خداوند در قرانش وعده کرده است که سرنوشت هر قوم را تغییر میدهد به شرط انکه ان مردم بخواهند ,این ارزو های زیبا دست یافتنی است به شرط انکه همه ی ما بخواهیم که از این فلاکت خلاص شویم و دیگر نه سرمشق از ... چتلستان و امریکا بگیریم و دلسوزانه برای سرزمینی که اجداد ما در ان دفن است تلاش کنیم,برادر میشود فقط باید در راه راست قدم برداشت.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است